Հայաստանում իշխանության և նրա շրջակա ուժերի մտքերում ու սրտերում նոր ուրվական է, ավաղ, հայտնվել, և այդ ուրվականը մահափորձերի և այն իրականացնողների մտասևեռումից է ծնվել։ Մտասևեռումների ծագման գիտական պատճառների բացահայտման ուղիները բարդ են, դրանց ծագումնաբանությունը կապ ունի բազմաթիվ գործոնների հետ՝ վախից մինչև սեփական անձի կարևորության հիշեցում, ընդգծում, հանրահռչակում ներսի և դրսի լսարանների համար, այսինքն՝ զուտ հոգեբանականից մինչև արտաքին ու ներքին քաղաքական և վերջում միայն քրեաիրավական։
Ինքը մահափորձ եզրույթը սարսռալի է հնչում, որն իրականում պետք է առաջնայինը լիներ, բայց երբ այն դառնում է տարածվող պատում, ծագում է առերևույթ հիմնավոր կասկած, որ այս վտանգավոր իրողությունը դարձել է քարոզչական գործիք, հասարակությանն ահաբեկելու միջոց։ Ազատազրկման վայրերում են հայտնվում մարդիկ, որոնց հանրային և իրական գործունեությունն իսկ հիմք չի ստեղծում նրանց սարսռալի մտադրությունների համար, բայց քրեական վարույթներ է, որ հարուցվում են աջ ու ահյակ։ Սույն մահափորձավախը համակել է նաև Արամ Զ Սարգսյանի հայտնի ընտանիքին, որոնք այս ծանրագույն հանցագործության մեջ ամբաստանում են թոշակառու, հաշմանդամ, բազում հիվանդություններով տառապող մի անձի՝ Ստեփան Սամվելյանին, և հետևողականորեն զարգացնում են այս պատումը, որը փորձառու փաստաբան Զարուհի Փոստանջյանի և Սամվելյանին ճանաչող բոլոր մարդկանց մեջ զարմանք է միայն հարուցում իր արհեստական հիմնավորումներով և ուղղակի փաստերի բացակայությամբ, բայց դրա հետևանքով իրենց համագյուղացի մեր հայրենակիցը հայտնվել է կյանքի ու մահվան շեմին։ Սթափվելու ժամանակն է, ձերբազատվե՛ք ուրվականներից՝ ձեզ ոչ ոք չի ուզում սպանել, մարդիկ միայն ուզում են, որ դուք օրենքները հարգեք և պետության ու քաղաքացու շահերը։ Ուրիշ ոչի՛նչ։ Եթե Վազգեն Սարգսյանին և Կարեն Դեմիրճյանին մահափորձի միջոցով սպանել են, դրանից չի բխում, որ դուք էլ նույն կշիռն ու դերակատարումն ունեք, հանգիստ եղեք։ Աստծունը՝ Աստծուն, կայսրինը՝ կայսրին։ Վազգեն Սարգսյանի խռովահույզ հոգին, լույս իջնի նրա և Կարեն Դեմիրճյանի հիշատակին, վերևից տեսնում է ամենը։ Միայն ապացուցված փաստերով ամբաստանյալը պետք է լինի կալանավորված, իսկ հիվանդը՝ միմիայն հիվանդանոցում։
Նարինե ԴԻԼԲԱՐՅԱՆ