Այն, որ հունվար-փետրվարին Բաքվի բռնապետն իր խոսույթում, գործողություններում ակտիվանալու է, ինձ համար կանխատեսելի էր։ Այստեղ կարևոր է հասկանալ, թե ինչու է հատկապես հիմա հոգեխանգարմունքների մեջ ընկել, ինչու է իր խոսույթով փորձում Հայաստանի վրա ազդել, ընդ որում, խոսելով նաև վերջնագրի տեսքով։

Մոսկվայի և Թեհրանի միջև համապարփակ ռազմավարական գործընկերության մասին պայմանագիրը, որը հավանաբար ստորագրվելու է ընթացիկ ամսվա ընթացքում, կարող է որոշակիորեն մեծացնել Հայաստանի մանևրելու հնարավորությունը:

Վայելեք. Թեհրանն ու Անկարան քննարկում են «Զանգեզուրի միջամցք»-ի հարցը:

Ըստ էության, Ադրբեջանում վստահ են, որ Իրանի մասով կայացված է որոշում՝ Սիրիայից հետո։ Այդ վստահությունը Բաքվի բռնապետի մոտ առաջացել է Թուրքիայի և Իսրայելի հետ խորհրդակցությունների արդյունքում։

Ծանոթացեք «Ալ Արաբիային» տված` Սիրիայի նոր ղեկավարի երեկվա հարցազրույցին:

Ո՞րն է Բաքվի նախագահի ուժը, որով նա կարողանում է նաև Ռուսաստանի հետ խոսել վերջնագրերի լեզվով։ Ես միշտ ասել եմ՝ բավական է մեկ քայլ զիջել Ադրբեջանին, և անհավանական արագությամբ կմեծանան նրանց պահանջների ծավալներն ու լկտիության աստիճանը։ Խնդիրն այն է, որ նրանք զիջումն ընկալում են որպես թուլություն:

Քարոզչական դաշտում Ռուսաստան-Ադրբեջան հարաբերությունների լարումներ են նկատվում, որոնք կարող են զգալիորեն մեծացնել նոր պատերազմի հավանականությունը։

Թուրքիայի կողմից քրդական ուժերի դեմ նախապատրաստվող օպերացիայից առաջ Սիրիան ամբողջ ուժով վերածվում է թուրքական պրոքսի կազմավորման։

Նույնիսկ փակ սահմանների դեպքում Հայաստանը չունի տնտեսական անվտանգության այնպիսի հայեցակարգ, որով կկարողանա դիմակայել Թուրքիայի կամ ցանկացած այլ երկրի կողմից իրականացվող տնտեսական էքսպանսիային։ Հաշվի առնելով թուրքական կապիտալի գերակայությունը մեր տարածաշրջանում՝ պետք է նշենք, որ Հայաստանը որևէ հնարավորություն չունի մինչ այս պահը, որպեսզի կարողանա հակազդել թուրքական էքսպանսիոնիստական քաղաքականությանը, եթե Թուրքիան որոշի տնտեսական էքսպանիսիա կիրառել ՀՀ նկատմամբ։

Թուրքիայի նախկին ԱԳ նախարար, նախկին վարչապետ Ահմեդ Դավութօղլուն իր «Strategic deept» (թրք. Statejik derinlik) գրքում հատուկ տեղ է տվել Կոսովոյին (Ալբանիային կից) և Լեռնային Ղարաբաղին (Ադրբեջանում)։ Ընդ որում, ըստ Ահմեդ Դավութօղլուի, Կոսովոն Բալկաններում (Ալբանիա), իսկ Լեռնային Ղարաբաղը (Ադրբեջանում) Հարավային Կովկասում Թուրքիայի հիմնական կռվաններն են, որոնց միջոցով Թուրքիան իր ազդեցությունը պետք է խարսխի Բալկաններում և Հարավային Կովկասում՝ ստեղծելով մերձավոր տարածաշրջանում իր ռազմավարական խորությունը։