«Բաց արին տեսան գրած զակոնում, որ Չոբան Չատին Սիբիր ա գնում»

Ոչինչ չի փոխվել: Նույն մակարդակին ենք: Դրա համար էլ իրար աչք ենք կտցահարում:

Գործող օրենքներից նույն անտեղյակությունն է:

ՈՒնենք երկու տիպի կառավարում ՝ գործադիր, որը կառավարության, Աժ -ում ընդունած ծրագրի քաղաքականությունը իրականացնում է ճյուղային նախարարությունների և մարզպետարանների միջոցով:

Երևան քաղաքը համապատասխանեցված է մարզի:

Հնարավո՞ր է լինեն ընդդիմադիր նախարարներ ու մարզպետներ:

Բացառվում է:

Եվ տեղական ինքնակառավարում, որի մեջ մտնում են մնացած բոլոր գյուղերն ու քաղաքները, որպես համայնքներ:

Համայնքում պայթած կոյուղագիծն ու կեղտաջուրը ընդդիմադի՞ր, թե դիմադիր է:

Երկու հարևանների բանջարանոցի ցանկապատի շուրջ վեճը դիմադի՞ր է, թե՞ ընդդիմադիր:

Մեկի գոմից դուրս թափած ու մյուսի պատուհանի տակ լցված թրիքը դիմադի՞ր է, թե ընդդիմադիր:

Համայնքի բալանսում գտնվող դպրոցի, մանկապարտեզի ծածկի ջարդված շիֆերն էլ քաղաքական կողմնորոշում հաստատ չունի:

Այս ու նման առօրյա խնդիրներ լուծողն է համայնքի ղեկավարը: ՈՒ ոչ մի քայլ ավելի:

Էդ երբվանի՞ց համայնքապետը դարձավ շան առջևի, կամ հետևի ոտքը, որ ընդդիմադիր, կամ դիմադիր լինի:

ՈՒզու՞մ ես, օրը 24 ժամ իշխանության օխտը պորտը ուշունցի կապի, բայց քո պարտականությունը կատարի, կոյուղաջրերի խողովակները փոխի, փողոց լցված թրիքը մաքրի:

Քեզ քո համայնքի ընտրողն է ընտրել: Քեզ չեն նշանակել:

Իսկ եթե մտքովդ արքայություն է անցել, այս, կամ այն քաղաքական ուժին

խոստացել ես, որ իմ համայնքն է, իքս քանակի ծախու ձայն ունեմ, փողը տուր ՝ տամ, իմացի՝ Քր․ օրում այնպիսի հոդվածներ են ավելացվել, որ...

Ընդդիմադիր համայնքապետ, կամ քաղաքապետ...

Չէ մի չէ՝ պոզեր...

Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ