Ի՞նչ կլինի, եթե ընտանիքի բյուջեն ծախսվի բացառապես, ենթադրենք` պանիր և լուցկի գնելու վրա: Դա առնվազն աննորմալություն է:
Ահա, այդօրինակ աննորմալությունն իրականացվում է Հայաստանի բարձրագույն կրթության ոլորտում: Բերեմ պարզագույն օրինակ: Երևանի Մ․ Հերացու անվան Պետական Բժշկական Համալսարանը յուրաքանչյուր տարի ավարտում է շուրջ 600-700 մարդ: Արդյո՞ք տարեկան կտրվածքով Հայաստանին այդքան բժիշկ է անհրաժեշտ: Իհարկե, ոչ:
Արդյո՞ք կրթության ոլորտի պատասխանատուները (ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությունը) չգիտեն այդ պարզ ճշմարտությունը: Իհարկե, գիտեն:
Խնդիրը պարզ է: Բուհը և պետությունը գումար են աշխատում: Եվ թքած, թե հետո ինչ է լինելու:
Իսկապես` ի՞նչով են զբաղվելու Բժշկականն ավարտած տասնյակ հազարավոր բժիշկները, որոնք «ծանոթ-բարեկամ» չունեն: Կարծում եմ` նրանց զգալի մասը կհեռանա Հայաստանից: Մյուս մասն այլ գործով կզբաղվի: Արդյունքում` ստացվում է Հայաստանի «հերոս» (ըստ Nikol Pashinyan / ՆիկոլՓաշինյանի) հարկատուների գրպաններից հանուն ոչնչի մեծ գումարներ ծախսվեց: Ավելի լավ չէ՞ր լինի Հայաստանի բյուջեից պանիր և լուցկի գնվեր և բաժանվեր քաղաքացիներին: Դա, ինչպես ասացի, աննորմալություն է, սակայն տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներին դիպլոմի տեսքով «թղթի կտոր» վաճառելն ու ճանապարհելն անբարոյականություն է և սովորական խարդախություն:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ