Սուրբ Աթոռի հայրապետական Գրիգորյան համալսարանի հարգարժա՛ն կանցլեր, կարդինալ Ժոզե Տոլենտինու դե Մենդոնսա Հարգարժա՛ն ռեկտոր Հայր Մարկ Լյուիս Սույն թվականի ապրիլի 10-ին Սուրբ Աթոռի հայրապետական Գրիգորյան համալսարանում Ադրբեջանը միջազգային գիտաժողով է կազմակերպել՝ «Քրիստոնեությունը Ադրբեջանում. պատմություն և արդիականություն» խորագրով։ Խիստ դատապարտելի է գիտության անվան տակ պատմության կեղծումը, վերաշարադրումն ու քաղաքական նպատակներով օգտագործելը։ Գրիգորյան համալսարանում տեղի ունեցած գիտաժողովը, որը Սուրբ Աթոռում ֆինանսավորվել է Ադրբեջանի դեսպանության կողմից, անցկացվել է հենց այդ նպատակով։

2025 թ. մարտի 19-ին Ucom-ը մեծ շուքով նշեց հաճախորդի օրը: Ucom-ի գլխավոր տնօրեն Յիրիկյան Ռալֆն ասաց, որ Ucom-ի «կապը հաճախորդների հետ ամրապնդվում է»: Դրանից ուղիղ 23 օր անց, Յիրիկյան Ռալֆի իմացությամբ կամ վերջինիս ուղիղ ցուցումով Ucom-ն արգելափակում է «ամրապնդված կապով» հաճախորդին:

ՄԱՐՏԱԿԵՐՏԻ ՇՐՋԱՆ, Գ. ՄԱՏԱՂԻՍ Սբ. Եղիշե Առաքյալի վանքը հայկական ամենահին վանքերից է: Դատելով Մ. Կաղանկատվացու հաղորդումներից, վանքը գտնվել է հնագույն սրբավայրում և նախքան Թադեոս Առաքյալի աշակերտ Եղիշեի նահատակվելը և այստեղ թաղվելը սրբավայրը կոչվել է Ներսմիհրի սուրբ ուխտ:

արաբաթը Անթալիայում թուրքերից ու ադրբեջանցիներից արդեն ոչ թե խաղաղություն է մուրում, այլ խաղաղության մասին ակնարկ։

Թբիլիսին Քռի վրա ունի տասնյակից ավելի կամուրջ, այնինչ Թիֆլիսն ուներ վեցը, որոնցից մեկը կրում էր Մնացականյանի անունը։

Տևական ժամանակ է՝ գերագույն դավաճանը դոզավորված ապուշություններ է դաշտ նետում։ Մաքուր ապուշություններ։

7 տարի առաջ երկիրն ուներ Արցախ, հաղթանակած էր, ուներ արժանապատվություն, երկրի հետ հաշվի էին նստում, տղերքը կային... Երկրիը 7 տարի նույն դասարանում չի մնացել, երանի չէ՞ր մնար...

Հա, Ադրբեջանը հասավ Վատիկան։ Միջազգային գիտաժողով է անում՝ տասնյակ երկրների ներկայացուցիչներով։ Անտեր մնացած մշակութային հազարամյա ժառանգությանը տիրություն է անում։ Եվ տիրություն է անում եվրոպական հանդերձով, հագուկապով։

Որ փոքր էի, մայրս ասում էր. «Տղա ջան, քուչեն չլիկ-դաստա խաղալու տեղը դաս սովորի, մի գիրք կամ մի էջ դասից ավելին կարդա, որ վաղը-մյուս օրը մարդ դառնաս»: Մի քիչ որ մեծացա. հայրս ասում էր. «Տղա ջան, մի արհեստ սովորի, որ վաղը քո տան շտեպցելը փոխելուն փող չտաս»...

Թիֆլիսը հնում շուրջն ուներ մի քանի գյուղ, որոնք այսօր քաղաքի մաս են կազմում։ Դրանցից մեկը Խարբուխն էր՝ ներկայիս Խարպուխին։ Այն գտնվում էր քարափի լանջին, զառիվայր էր, դարիվեր, քարքարոտ էր և ավազոտ։ Հետաքրքիր է բառի ստուգաբանությունը։ Ըստ ավանդության, երբ մեկը հարբուխով էր հիվանդանում, հետը վերցնում էր կավե նոր փարչ, երկու սպիտակ մոմ, բլիթներ և ձեռագործ տղայի կամ աղջկա տիկնիկ, որ թիֆլիսահայոց բարբառով կոչվում էր տիկին․․․ Այդ ամենը տանում էր քարափի գլուխը, մոմերը վառում ու թողնում-հեռանում։ Բայց մինչ քարափի գլուխ հասնելը, մարդը քրտնում էր և հազն ու հարբուխն անցնում։