Որ­տե­ղի՞ց է մեր մեջ այն գի­տակ­ցու­թյու­նը, որ մեզ­նից վեր կա գե­րա­գույն մի էակ, ո­րին մենք կա­րող ենք դի­մել նե­ղու­թյան պա­հին, խո­սել Նրա հետ սր­տա­բուխ ա­ղոթ­քով կամ մեր դժ­գո­հու­թյու­նը հայտ­նել մեր կյան­քի ան­հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի հա­մար, թեև վեր­ջի­նիս դեպ­քում այդ ա­նե­լու ի­րա­վուն­քը մենք չու­նենք:

«Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, եթե մեկը ջրից ու Հոգուց չծնվի, չի կարող Աստծո արքայությունը մտնել, որովհետև մարմնից ծնվածը մարմին է, իսկ Հոգուց ծնվածը՝ հոգի» (Հովհ. 3;5-6)։

Հինգերորդ դարում պարսիկները կամենում էին հայոց քրիստոնյա ազգին պարտադրել զրադաշտությունը (կրակապաշտական կրոն), որ հեշտությամբ ուծացնեն մեզ: Այդ նպատակով կաշառում էին պարսկամետ տրամադրված նախարարներին ու սիրաշահում:

Այսօրվա աղանդները իրենց համարում են քրիստոնեական եկեղեցիներ, Եկեղեցին համարում է քրիստոնեական աղանդներ, սակայն իրականում այդ աղանդները խորապես հեթանոսական են՝ իրենց պաշտամունքային համակարգով և ծեսերով:

Արարիչ Աստված Ծնվեց Սուրբ Կույս Մարիամից, ապրեց մեզ հետ, մեր կողքին` առանց մեղքերի, մկրտվեց Հովհաննես Մկրտչի ձեռքով, քարոզեց, օրինակ ծառայեց Իր իսկ կյանքով, չարչարվեց մեր մեղքերի համար, խաչվեց` մեր մեղքերը գամելով Խաչին, և Իր Սուրբ Արյունը հեղեց մեր փրկության համար, մեռավ Խաչի վրա, թաղվեց և երրորդ օրը Հարություն առավ, երևաց աշակերտներին և քառասուներորդ օրը համբարձվեց Երկինք ու պիտի գա Հոր Փառքով` դատելու ողջերին ու մեռելներին:

Եվ ահա մի բորոտ մոտենալով՝ Նրան երկրպագում էր ու ասում. «Տե՛ր, եթե կամենաս, կարող ես ինձ մաքրել» (Մատթ. 8;2)։

Շատ մարդիկ աշխարհում ապրում են շվարած, տարակուսած, մշտական փնտրտուքների մեջ, ինքնահաստատման ձախողվող փորձերի հերթափոխի ժամանակացույցով` որպես մանտրա կրկնելով. «Ես չգիտեմ, թե ինչ եմ անում, ես չգիտեմ, թե ինչ եմ ուզում»:

Իսրայելը ցույց է տվել հնագույն ճանապարհը, որով Հիսուս Քրիստոսն անցել է՝ Երուսաղեմի տաճար հասնելու համար:

Ռուսական հեռավոր Յակուտսկ քաղաքում մի քանի հազար հայ է բնակվում։ ՈՒշագրավ է, որ այստեղ հայերը իրենց ուրույն դերն ունեն ամենատարբեր ոլորտներում։ Յակուտսկի Սուրբ Կարապետ եկեղեցու հոգևոր հովիվ տեր Սիոն քահանա Հայրապետյանը տեղեկացրեց, որը նախքան հայկական համայնքի ձևավորումը Յակուտիայի դասական երաժշտարվեստի և կոմպոզիտորական դպրոցի հիմնադիր է համարվում հայազգի զավակ Հրանտ Գրիգորյանը, որը Յակուտիա է տեղափոխվել 1953-ին, և որի ծննդյան 100-ամյակը այս տարի մեծ շուքով նշվեց տեղի կառավարության և հայ համայնքի աջակցությամբ։

Տիրոջ առաքյալը պատվիրում է հեռու մնալ «պառավական առասպելներից», այսինքն սխալ ուսմունքից, սին և ունայն խոսքերից և համոզումներից, ինչից, որպես կանոն, բուսնում են զանազան մոլորություններ, բազմաթիվ սնահավատություններ ու սնապաշտական սովորույթներ: