Կարևորը «Քաղաքացիական պայմանագիրն» ու Ավստրիան են... ժողովուրդը` հեչ

Օրերս ՀՀ վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանը ամենայն թավշյա հրճվանքով գրել էր, որ 2018 թ. Երևանի գրախանութներում Երրորդ հանրապետության պատմության համար ռեկորդային թվով գիրք է վաճառվել: Վերջում էլ հավելել էր, թե «սա է Նոր Հայաստանը»: Դասականն այստեղ կասեր` իա, իրո՞ք: Գրքո՞վ պիտի նոր Հայաստան գար, եթե այո, ուրեմն Հայաստանն ամենաթարմը եղել է խորհրդային շրջանում, քանի որ այդ յոթ տասնամյակի ընթացքում ավելի շատ հայալեզու գիրք է ստեղծվել, քան որևէ այլ յոթ տասնամյակում: Ավելին, եթե հաշվի առնենք, որ հանրությունը հիմնականում գնել է Մարկ Մենսոնի «Թքած ունենալու նուրբ արվեստը», Էմանուել Մակրոնի «Հեղափոխությունը», Ջասթին Թրյուդոյի «Ընդհանուր հայտարարը» և իր` Նիկոլ Փաշինյանի «Երկրի հակառակ կողմը» գրքերը, զգում ես, որ մի բան այն չէ, և որքան էլ երկրի հակառակ կողմից հեղափոխություն բերեն ու սին գաղափարներով փորձեն ընդհանուր հայտարարի գալ աղքատ ժողովրդի հետ, միևնույն է, վերջինս շատ նուրբ արվեստով թքած է ունենալու այդ ամենի վրա:

Այ, Հայաստանը նոր կլիներ, եթե Երևանի քաղաքապետը աստղաբաշխական արժեք ունեցող տոնածառի գումարով փորձեր բնակարանով ապահովել, ասենք, սեփական օթևան չունեցող որևէ զինծառայողի: Հայաստանը նոր կլիներ, եթե Արարատ Միրզոյանը չպատրաստվեր մի անհաշվելի գումարով զրահապատ մեքենա գնելու իր համար, եթե մինչ պաշտոն ստանալը երթուղայինից օգտվող քաղավիացիայի պետը պաշտոն ստանալուց հետո թանկարժեք մեքենա չգներ իր համար, եթե նոր իշխանությունները հանրապետականների նման պետբյուջեն չուղղեին նախընտրական քարոզարշավի վրա: Հայաստանը նոր կլիներ, եթե նոր իշխանությունները հների պես չխաբեին ժողովրդին: Հայաստանը նոր կլիներ, եթե փոփոխություն նկատվեր տնտեսության, բանակի սպառազինության, ճանապարհային երթևեկության ու խորհրդարանի (խելքը գլխին անդամներով) մեջ։ Բայց, ի վերջո, Հայաստանը նոր չէ, տղերք, Հայաստանը հնագույն պետություն է, նորն Ադրբեջանն է, որին համակրում են Հայաստանի նոր իշխանությունների մի շարք անդամներ: Ամեն դեպքում, չմոռանաք` կարևորը «Քաղաքացիական պայմանագիրն» ու Ավստրիան են... ժողովուրդը` հեչ:

Գևորգ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱՆ

Հ.Գ. Իհարկե, գիրքը լավ բան է, նրանում տեղ գտած վեհ գաղափարները` նմանապես, բայց վստա՞հ եք, որ քաղցած երեխան վեհ գաղափարներով կկշտանա...

Հեղինակի նյութեր

• Դիվանագետ լինելու համար տարիքը բավարար չէ, բայց պարտադիր է
• «Ես ենթարկվում եմ օրենքին, իսկ օրենքն ինձ թույլ է տվել աշխատել»
• Օրենքի երկի՞ր, թե՞ փակ բաժնետիրական ընկերություն
• Ձև՞, թե՞ բովանդակություն
• «Տասը մետր խրամատ փորելն ավելի հեշտ է, քանի մի մետր գերեզմանափոս»
• Երեխաների դաստիարակության հաշվին չեն տնտեսում
• Արե՞լ ես, պատասխան տուր
• Քայլող Նիկոլից երկու հատ ունենք
• «Դիրքը հանձնողի մերը»…
• Ով տապալի, ով գնա դատարան
• Էլ հեղափոխություն մի՛ արեք
• Աղջիկն էլի ջուր է ծեծում
• Ես նման բան չէի սպասում նոր իշխանություններից
• Հայ բանասիրության գրական ակումբ
• Պետական շահի ու ազգային արժանապատվության ջրբաժանը
• Թողել ենք՝ քաղաքապետն աշխատի
• Ինչպե՞ս փորձանքն այդպես հեշտորեն Ֆրանսիա մտավ
• «Չեմ ցանկանում այս միջավայրում ամեն պատահական գիրք վաճառել»
• Թրյուդոյի ոտքերի ու փոշու արանքում
• Գերադասում եմ «քոլեցի» մնալ

Մեկնաբանություններ