Մի քանի ժամ առաջ ՌԴ և ԱՄՆ նախագահներ Վլադիմիր Պուտինի և Դոնալդ Թրամփի միջև տեղի ունեցած հեռախոսազրույցի վերաբերյալ Սպիտակ տան տարածած հաղորդագրությունում, մասնավորապես, նշվում է. «Երկու առաջնորդներն էլ համակարծիք էին, որ Իրանը երբեք չպետք է ունենա Իսրայելին ոչնչացնելու կարողություն» ("The two leaders shared the view that Iran should never be in a position to destroy Israel"):

Կամ Թրամփը կշրջանցի բանաձևը և կսկսի ակտիվ աշխատել Ադրբեջանի հետ, կամ չի շրջանցի, և Ադրբեջանը կմնա «սանկցիոն ցուցակում»։ Ավանդաբար նախագահՆ իր մտադրության մասին Կոնգրեսին տեղեկացնում է մինչև ապրիլի վերջ (չնչին բացառություններով)։

Երկար տարիներու աշխատանքային ճամբորդութիւններուս ընթացքին այցելած եմ շատ մը երկիրներ: Իւրաքանչիւր երկրի մէջ տեսած եմ երկրին գեղեցկութիւնը եւ դիտած եմ զայն իր տեղական պարունակին մէջ: Չեմ փորձած զատորոշել մէկ երկիրը միւսէն, այլ իւրաքանչիւրը ուզած եմ տեսնել իր բովանդակութեան մէջ: Հարաւային Ափրիկէի բնութիւնը, ովկիանոսը, տեսարժան վայրերը ու գեղեցկութիւնը կը զգլխեն ու կ՛անցնին ամէն իրավիճակ: Կ՛ապրիս Աստուծոյ ստեղծագործութեան հրաշալիքը եւ գեղեցկութիւնը` իր ամբողջութեան մէջէն:

Թրամփի՝ Մերձավոր Արևելքի և Ուկրաինայի հարցերով խորհրդական Ուիտկոֆի անսպասելի «վայրէջքը» Բաքվում, ինչպես նաև անվտանգության հարցերով խորհրդականի վերջին գրառումը, կարծում եմ, հետևյալի մասին են. 1. Թրամփն այժմ կենտրոնացած է Ուկրաինայի պատերազմը կանգնեցնելու վրա։ 2. Թրամփն այժմ կենտրոնացած է Իրանի հետ հնարավոր բանակցություններ սկսելու կամ այլ կերպ Իրանի նկատմամբ ճնշում գործադրելու վրա։

Շատերը կարող են մտածել, թե ինչի են պետք սահմանային գոտում միջազգային դիտորդները, նրանք ի զորու չեն Հայաստանը պաշտպանելու ադրբեջանական ագրեսիայից, ուստի մեծ խնդիր չէ նրանց հեռացնելը՝ չեղածի հաշիվ է, և զուր են ադրբեջանցիներն անհանգստացած...

Մի փոքր ոչ հաճելի, բայց հանրահայտ ճշմարտություն՝ Ադրբեջանի հետ «խաղաղության պայմանագրի» շուրջ ծավալված դիսկուրսի հետ կապված: Եթե դիտարկենք տարբեր տարածաշրջաններում ներքին էթնոքաղաքական կամ փոքր և միջին քաշային կարգի պետությունների միջև եղած հակամարտությունների պատմությունը, ապա պարզ կերևա, որ դրանց լուծումը կամ չլուծումն ու շարունակումը, մեծամասամբ, կախված է տվյալ տարածաշրջանի ուժային կենտրոնների դիրքորոշումներից և նրանց շահերից: Իհարկե, եթե այդ լուծումները որոշակի մարտահրավերներ են պարունակում գլոբալ կշիռ ունեցող գերտերությունների համար, նրանք ևս միջամտում են՝ իրենց շահն ապահովելու նպատակով: Այլ կերպ չի էլ կարող լինել, սա աքսիոմա է, հաստատված իրողություն:

Ջիդդայում (Սաուդյան Արաբիա) մարտի 11- ին, ինչպես արդեն հայտնի է, ավարտվել են ԱՄՆ- ի և Ուկրաինայի բանակցությունները։ Ամփոփիչ հայտարարության մեջ նշված է, որ Ուկրաինան պատրաստ է անհապաղ 30- օրյա հրադադարի ռեժիմ սահմանել, իսկ Վաշինգտոնը վերսկսում է Կիևին սպառազինությունների և հետախուզական տվյալների տրամադրումը: Քանի որ որևէ խոսք չկա նշված հրադադարի պահպանման իրավական երաշխիքների մասին, այն ռուսական կողմի հետ պայմանավորվածության դեպքում դրանից 30 օր հետո կամ ցանկացած պահի կարող է խախտվել:

Մեծ Բրիտանիան, Եվրամիությունը և Ֆրանսիան Ռուսաստանին ռազմավարական պարտության մատնելու մոլագար ձգտմամբ հնարավոր ամեն ինչ անում են ամերիկյան նախաձեռնությամբ ներկայիս բանակցությունների տապալման ու պատերազմի շարունակման համար՝ անտեսելով, որ դրա վերջը կարող է լինել միջուկային սպառազինության գործադրմամբ Երրորդ համաշխարհային պատերազմը, կամ պարզապես չհավատալով իրադարձությունների զարգացման նման ավարտին:

Իսկ ՈՒկրաինայում ոչ ոք չի ցանկանում պրեզիդենտ դառնալ: Վաշինգտոն կանչված ընդդիմադիրներ և՛ Տիմոշենկոն, և՛ Պորոշենկոն հայտարարեցին, որ պետք չի երկրում վերացնել ռազմական դրությունը և անցկացնել նախագահական ընտրություններ: