Ինչքան չլուտ կար՝ դարձել է աղա

․․․Նայեց Ալեքը հսկա Կռունկին

ՈՒ լուռ դատարկեց գավաթը օղու.

- է՜յ, բոշի տղա, շուտ «Ճամփու ղայդեն»

ՈՒսուլով չալե, ղայդով չալե, օղուլ:

Ասաց և արագ դուրս գալով շեմքից

Նա կառքը քշեց գերեզմանատուն.

Եվ մտրակն առած, ահեղ կսկիծով

Հարվածեց ծանոթ քարերը մթնում:

- Բաբիենց Հայկակ, Զուլո, Ծուռվզենք,

Ինչ որ ասացի՝ բիթուն կատարվեց,

Բոստան Օնեսը թարս նայեց ձիուս,

Ծո, էլեք աշեք, հին Գյումրին փոխվեց:

Փրկչի գմբեթը դինամիտ դրին,

Գեղացիք եկել լցվել են քաղաք,

Ֆայտոն չտեսած՝ ավտո նստեցին,

Ինչքան չլուտ կար՝ դարձել է աղա․․․

«Ֆայտոն Ալեքը»

Հատված

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԻ ՖԲ էջից

Մեկնաբանություններ