Մի առասպել, որ շատ նման է մեր կյանքին...
Երբ Արարիչը այն Մեծ
Արարումն իր ավարտեց,
Թիկն տված իր Գահին,
Հիանում էր իր գործով,
Բայց երբ իր շուրջը նայեց,
Հուսալքվեց նա ասես․․․
Նա չունի կանգառ - շարժվում է անկոչ
քաղաքից քաղաք, երազից երազ, մերժումից մերժում,
ցինկ ցերեկների, գեշ գիշերների միջով է անցնում,
հրադաշտերով մղձավանջների, կիրճերն է հատում
մեղապարտության, թավուտը խղճի
եւ սառցածովը սրտադավության...
Նվիրումը մեր անսահման և մեր սրտի սերն ուրիշ է,
Ախ, ինչ օգուտ, իմ Արարատ, երբ այժմ քո տերն ուրիշ է...
Հազար աչքով գամվել ենք քեզ, հազար սրտով սիրահարվել,
Նույնիսկ օտար սիրտն ես գերում, բայց մեր սերը, մերն ուրիշ է:
Հակամարտ կողմերի միջև (թուրքերի և մեր) հարաբերությունների հաստատման ժամանակ երկու կողմից էլ հաշվի են առնվում բոլոր արգումենտներն ու գործոնները իրենց հարաբերական կշիռների ու կարևորության հետ միասին, մի պրոցես, որն անհրաժեշտ է կողմերի միջև որևէ տեսակի հավասարակշռություն հաստատելու համար...