Հայաստանն ի՛նքը պիտի ազատվի իր չարորակ ուռուցքից

Երեկ մի գրառում կարդացի ու անմիջապես արձագանքեցի։ Բայց քանի որ այդ նույն կարծիքն ամուր նստած է շատերի, թերևս հազարավորների մեջ, որոշեցի այդ մասին կիսվել։

Իմ ֆեյսբուքյան հարգելի ընկեր Մնացական Մուրադյանը գրել է. «Եթե կարծում եք, թե

խեղկատակն է որոշողը,

ապա՝ չարաչար սխալվում եք»։

Իմ արձագանքից հետո նա պատասխանել է, որ սույն «չարիքը չարորակ ուռուցքի երևացող մասն է, որը բազում մետաստազներ է տվել իշխանության բոլոր կառույցներում», որ «ընդդիմություն կոչվածը» սխալներ է անում և այլն։

Նրա այդ տողերի հետ լիովին համամիտ եմ, բայց գրառման հետ` ոչ։

Կրկնում եմ` քանի որ հազարավորներն են կիսում ընկերոջս կարծիքը, բացատրեմ, թե ինչու համաձայն չեմ։

Թե դրսում որ թուրքը ՀՀ գլխավոր չարիքին ինչ է հուշում, թե նա ազերթրքերի սցենարով է առաջնորդվում, եվրապոռնկանոցի, ֆրանսիական մակարոնի կնոջ, թե ծերուկ թրամպի շան կամ կատվի, դա էական չէ, մեզ համար որևէ նշանակություն չունի։ Կարևորն այն է, որ Հայաստանում ինքը` այդ հրեշն է որոշողը, ինքն է որոշում կայացնողը։

Դա չի նշանակում, որ այստեղ ինքն ամենազոր է, այլ պարզապես նրան դիմադրող ոչ ոք չկա, ոչինչ չկա, որևէ ուժ չկա, անապատ է։

Հավաստան դարձած այս անտերանոցում ինքն է ղեկավարում պարահանդեսը։

Որ վաղը գլխին փչի մեն-մենակ մտնել մի ինչ-որ Մուկուչի տուն ու բռնաբարել նրա կնոջը, Մուկուչը չի դիմադրելու։ Պատի տակ նստելու է և ողբա հայի իր դաժան ճակատագիրը։ Եթե երկրում դիմադրության նշույլ լիներ, նա այսօր այլ տեղ կլիներ կամ ընդհանրապես չէր լինի։

Եթե մեկը գտնվի ու որոշի նրան ոչևս անել աթոռից, ոչ մակարոնն է գալու նրան պաշտպանի, ոչ Հռոմի պապը։ Նրա հենարանը երկրի ներսում է, որ կոչվում է «խորհրդարանական ընդդիմություն» պարազիտակույտ, մենթա-դատական համակարգ և այլն։

Այնպես որ, խոսքս ուղղում եմ ակնարկածս հազարավորներին` մի պատճառաբանեք, որ իբր ճիվաղը դրսում հզոր թիկունք ունի, չորքոտանի չեբուրաշկայի ասած իբր դրսում հզոր ուժեր են նրան պաշտպանում։

Այո, շատ-շատերին, հատկապես մեր ոխերիմ թշնամուն ձեռնտու է նա, բայց նրանք ընդամենն օգտվող են։ Հայաստանն ի՛նքը պիտի ազատվի իր չարորակ ուռուցքից։

Վարդգես ՕՎՅԱՆ

Մեկնաբանություններ