«Ապաշխարեցե՛ք, որովհետև երկնքի արքայությունը մոտեցել է...» (Մատթ. 3:2)

Հետաքրքիր է` մենք կարո՞ղ ենք պատասխանել հետևյալ հարցին. «Աստծու համար ո՞րն է ամենից թանկագին բանը»։ Վստահ եմ, որ ամեն մեկն էլ իր կարծիքն ունի այս հարցի վերաբերյալ. ոմանք, օրինակ, կասեն` զոհողությունը, ուրիշները` սերը, հավատը, անձնազոհությունը, հայրենասիրությունը կամ եկեղեցասիրությունը և այլն:
Հիմա կարդացեք այս պատմությունը և կտեսնեք, թե Աստծու համար ո՞րն է աշխարհում ամենից թանկագին բանը, ու հուսով եմ` դուք էլ կունենաք ձեր կարծիքն այդ մասին:
«Մի օր Աստված հրեշտակին ուղարկում է աշխարհ` բերելու ամենաթանկագին բանը: Հրեշտակը շրջում է ամենուր, ուշադիր հետևում ամեն ինչի ու տեսնում է, որ պատերազմ է, և ազատամարտիկը, որը կռվում էր հայրենիքը պաշտպանելու և ազատագրելու համար, թշնամու արձակած գնդակից մահացու հարված է ստանում, և նրա սրտից արյունը շատրվանի պես դուրս է ցայտում: Տեսնելով ազատամարտիկի այս զոհողությունը իր հայրենիքի համար, հրեշտակը անմիջապես վերցնում է այդ առաջին արյունն ու տանում Աստծուն:
-Բերեցի՞ր,- հարցնում է Աստված հրեշտակին:
-Այո՛, աշխարհի ամենից թանկագին բանն այս արյունն է, քանի որ ազատամարտիկն իր կյանքը զոհեց և հայրենիքի համար իր արյունը թափեց:
-Ճիշտ ես,- ասում է Աստված,- դա էլ շատ կարևոր է, սակայն ամենից թանկագինը չէ:
Հրեշտակը գնում է և ուշադիր հետևում աշխարհի անցուդարձին։ Տեսնում է հիվանդանոցում մի հիվանդ բժշկի, որը տարիներ շարունակ անձնազոհ կերպով բուժել է հարյուրավոր հիվանդների, ջանք չի խնայել, որ նրանց փրկի, զանազան վարակիչ հիվանդություններով տառապող հիվանդներին էլ նույնիսկ բուժել է, սակայն, դժբախտաբար, այդ վարակիչ հիվանդություններից մեկով նա էլ է վարակվում և այդ պահին մահվան վիճակում է լինում: Հրեշտակը սպասում է ու, երբ բժիշկն իր վերջին շունչն է տալիս, նա վերցնում է այն ու տանում Աստծուն:
Աստված գնահատում է հրեշտակի բերածը, բժշկի անձնազոհությունը, սակայն ասում է, որ դա ամենից թանկագին բանը չէ:
Հրեշտակն իջնելով երկիր` տեսնում է մի երիտասարդ ոճրագործի, որը ատրճանակը ձեռքին վազքով մոտենում է մի փոքրիկ տան: Հետաքրքրությունից դրդված հետևում է նրան: Երիտասարդը մոտենում է տանը ու նայում պատուհանից: Տեսնում է` մայրը երեխայի հետ ծնկի եկած աղոթում է: Այդ պահին հանկարծ նա հիշում է իր անցյալը, իր մանկությունը, երբ իր մայրը ճիշտ այս մոր նման իր հետ ծնկի էր գալիս ու սովորեցնում միասին աղոթել: ՈՒ նրա աչքերից զղջման արցունքներ են գալիս: Հրեշտակն անմիջապես վերցնում է այդ արցունքն ու տանում Աստծուն:
-Եկա՞ր,- հարցնում է Աստված հրեշտակին,- բերեցի՞ր:
-Այո՛, Տեր Աստված, բերեցի մի ոճրագործ, ավազակ երիտասարդի զղջման արցունքը:- ՈՒ պատմում է, թե ոճրագործ երիտասարդն ինչպես զղջաց ու ապաշխարեց:
Եվ Աստված ընդունում է աշխարհի ամենից թանկագին բանը` մի մեղավորի զղջումն ու ապաշխարությունը, քանի որ Նա այնքան բարի է ու լի անսահման սիրով, որ մինչև վերջին րոպեն հնարավորություն է տալիս մեղավոր մարդուն զղջալու, ապաշխարելու ու ներում ստանալու, ինչպես եղավ ոճրագործ երիտասարդի պարագայում»:
ՈՒրեմն` Աստծու համար ամենից թանկագին բանը աշխարհում մեղավոր մարդու զղջումն ու ապաշխարումն է:
Հովհաննես Մկրտչի խոսքը. «Ապաշխարեցեք, որովհետև երկնքի արքայությունը մոտեցել է… Ես ձեզ ջրով եմ մկրտում ապաշխարության համար, բայց ով գալիս է ինձնից հետո, ինձնից ավելի հզոր է, և ես արժանի չեմ հանելու նրա կոշիկները. Նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով և հրով…» (Մատթ. 3:2, 11):

Տեր Հովսեփ Ա. քահանա
ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ