ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան լրագրողներին իրազեկել է, որ իրենք խնդրել են պաշտոնական Բաքվին Ադրբեջանում Ռուսաստանի դեսպանատան հյուպատոսական բաժնի աշխատակիցներին հնարավորություն ընձեռել այցելելու Ռուսաստանի քաղաքացիներին։ «Ցավոք, այս պահին Ռուսաստանի դեսպանին հնարավորություն չի տրվել այցելեուլ Ռուսաստանի քաղաքացիներին, այդ թվում՝ ռուսական լրատվամիջոցների լրագրողներին»,- հավելել է Զախարովան:               
 

Պարզվում է` նրանք կան

Պարզվում է` նրանք կան
17.01.2017 | 01:47

Հայաստանյան քաղաքական-գաղափարական (բա՜րձր է հնչում) ծիրը յանուսյան պատկեր ունի: Եթե շատ կարճ, ապա մեր իրական Յանուսը յուր հիմնական հայացքով անվերջ մայր Ռուսաստանին է նայել: Դեպ Արևմուտք ուղղված մեր հայացքը, եթե անկեղծ, խիստ աղճատված է եղել, «սրսուռ» արևմտյան ուժեր չլինելու պատճառով: Կարելի էր կարծել, որ այդ «հայացքի» ջահակիրը ժամանակին պետք է լիներ ԱՄՆ-ում «իրավաբանված» Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, բայց նախագահական նախորդ ընտրություններին երկրորդ տեղը գրաված Րաֆֆին մեկ էլ յուր տիկնոջն ու որդուն` Կարինին, վերցրեց ու գնաց Մոսկվա, «Փութինից փաթասխան բերելու», Արա Աբրահամյանենց տանը մնալու, Կրեմլով հիանալու, հետ` տուն գալու, ևս մեկ անգամ Սերժ Ազատիչին հարցնելու «տիկին Ռիտայի առողջության» մասին:
Սա է մեր արևմտյան մարկեսյան պատմությունը:


Բայց այս ընտրություններին, կարելի է ասել, քարտեզը փոխվում է. քով քովի են գալիս ուժեր, որոնք առավել գրագետ են գործում: Այո, նկատի ունենք արդեն իսկ ձևավորված «Ելք» դաշինքը` Արամ Սարգսյան, Նիկոլ Փաշինյան, Էդմոն Մարուքյան լիդերներով, որոնք հնարավորինս ճիշտ հաշվարկով, շատ արագ կարողացան լցնել բաց մնացած «սուրբ տեղը»` փորձելով իրենց շուրջը բրգացնել մնացյալներին: Ճիշտ է, ակտիվում կան նաև «Ազատ դեմոկրատները»` Բագրատյան-Քոքոբելյան-Ստեփան Սաֆարյան եռյակով, սակայն կարծել, որ այս երկու համախմբման միջև կընթանա կառուցողական միասնականություն, այնքան էլ ճիշտ չէ:


Բայց դեռ` «Ելքի» մասին. դաշինքը հաջողության հասնելու բավականին լուրջ շանսեր ունի.
ա) Եթե հաշվի առնենք, որ նրա բաղադրիչներից «Լուսավոր Հայաստանը» թեև լոկալ, այնուհանդերձ, բավականին տպավորիչ հաղթանակ տարավ վանաձորյան ընտրություններում:
բ) Ապա և` դաշինքը խարիզմատիկ լիդերներ ունի, որոնք ունեն իրենց հաստատուն էլեկտորատը:
գ) Դաշինքն այս պահին բանակցում է այլ ուժերի հետ ևս, և եթե հաջողի «Գալան» և «Ժառանգության» խարիզմատիկ բեկորները ևս իր «դուռը» բերել, չի բացառվում (չնայած ֆինանսական ոչ հսկայական միջոցներին. չմոռանանք` ռեյտինգային ընտրակարգով ինչ գիգանտներ են պայքարի մեջ մտնելու) լուրջ ներկայացվածություն ունենա խորհրդարանում:
դ) Ինչը, ի դեպ, խորհրդարանական կառավարման անցնող Հայաստանի պառլամենտում, որպես արևմտյան-լիբերալ ուժերի առկայություն, ուղղակի «քաղաքակրթական» նշանակության կարող է լինել:
ե) Ի վերջո, չմոռանանք նաև, որ Արևմուտքը ևս շահագրգիռ է, որ իր արժեհամակարգը արտահայտված լինի հայաստանյան պառլամենտում: Չէ, չենք ասում, որ պարոն Միլզի քունը չի տանում այս դաշինքի համար, այնուհանդերձ, վերջինս հաստատապես ընդգծված համակրանքով կվերաբերվի օլիգարխա-ռեյտինգային, ռուսա-մեծապետական պայքարի հորձանուտ նետված, Հայաստանի համար քաղաքակիրթ այլընտրանք ապահովելուն միտված այս ուժին, ինչը ցանկացած քաղաքական միավորի համար պակաս կարևոր չէ:
զ) Եվ վերջապես, իշխանությունները, իրենց մեծապետական-ռեյտինգային ախորժակի բարձունքից պետք է շատ դողացնեն ու, ինչու ոչ, գուրգուրեն այս կարգի գաղափարական ուժերին, որովհետև, բացի նրանից, որ վերջիններս այլընտրանք են ապահովում, նաև կոշտ-արմատական, զենքով հարցերի լուծման պատրաստ ընդդիմության բերանն են փակում:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2943

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ