Կան պաշտոնյաներ, որոնց հրապարակային խոսքը ոչ միայն անհեթեթ իրավիճակի մեջ է դնում նրանց, այլև սեփական թիմի, կառույցի վարկանիշն է գցում: Երևանի ավագանու ընտրության քարոզարշավի ժամանակ «առանձնահատուկ» մտածողությամբ աչքի ընկավ ավագանու անդամի թեկնածու Նաիրա Նահապետյանը, որը ցանկանում էր իրենց ծրագրերով «Երևանի վերջը» տալ: Համենայն դեպս, նրա խոսքը այդպես էր հասկացվում:
Ընտրությունից հետո տիկինը կատարելագործեց ասելիքը: Ըստ նրա, ընտրություններին երևանցիների մասնակցության ցածր տոկոսը պայմանավորված է իրավիճակից գոհ լինելով:
«Ինչ-որ տոկոս համարեց, որ չպիտի գնա, որովհետև իրենք անգամ հարց չունեին բարձրացնելու։ Երևան քաղաքը գտնվում է ապահով ձեռքերում և շարունակում է իր աշխատանքը։ Դրա համար կարծում եմ, որ մարդիկ չէին ուզում մասնակցել ընտրություններին… այն մարդիկ, որ չէին եկել, կարող եմ ասել, որ գոհ էին»,- ասում է նա: Փաստորեն, տիկնոջ տրամաբանությամբ, զարգացած, բարձր կենսամակարդակ ունեցող երկրներում ընտրություններն ո՞ւմ են պետք, միևնույն է, մարդիկ չեն մասնակցելու դրանց, որովհետև գոհ են իրենց կյանքից: Ընտրությունը, քաղաքացիական դիրքորոշումն ի՞նչ են` զիզի-բիզի բաներ:
ՈՒ իշխանությունն այս «պաշարով» ուզում է մայրաքաղա՞քը զարգացնել:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ