Եկեղեցուն սպասում է Բանակի ճակատագիրը

Փորձը ցույց է տվել, որ բանակի դեմ տուշոնկեքով սկսված պրոցեսի հետևանքով բանակի վիճակը ավելի վատացավ. ունենալով գերակա առավելություններ՝ պատերազմում պարտվեցինք, չնայած բանակը չպարտվեց, պարտությունը Նոյեմբերի 9-ի թղթով եղավ:

Դատական համակարգը «վեյթինգի» ենթարկելուց հետո, դատարանների որակը չլավացավ, դատական պրոցեսների ժամկետներն ավելի երկարեցին:

«Ղարաբաղյան կլանի» դեմ պայքարելով՝ ապամոնտաժեցին ոչ թե «գողապետությունը», այլ ողջ Ղարաբաղը. այժմ հերթը Հայաստանինն է:

Չկա որևէ դեպք, երբ մեծ աղմուկով փորձել են մեծ հարց լուծել, և դա չի ձախողվել:

Ի՞նչ կստացվի Եկեղեցու դեմ պայքարից:

Կստացվի նույն բանը, ժողովուրդը կուրախանա Գարեգին Բ-ից ազատվելու ակնկալիքից, բայց արդյունքում Եկեղեցուն սպասում է Բանակի ճակատագիրը: Եկեղեցին ավելի նուրբ օրգանիզմ է, նա կարող է աղճատվել ու էլ չմիավորվել:

2008-ին ու 2018-ին մեզ թվում էր, թե Հայաստանի իշխանությունները աշխարհի ամենավատ, կոռումպացված իշխանություններն են: Բայց այսօր մեր շուրջը նայելով, կարող ենք հաստատ ասել, որ առանց կոռուպցիայի երկրներ չկան: Մի առիթով, կարծեմ, Ռուբեն Վարդանյանը բերեց Հյուսիսային և Հարավային Կորեաների օրինակը: Հյուսիսային Կորեայում կոռուպցիա չկա, բայց հետամնաց ու դիկտատորական երկիր է: Հարավային Կորեայում կոռուպցիա կա, բայց այն գերզարգացած երկիր է: Այո, արդյունքն է կարևոր: Ես մեկ այլ օրինակ եմ բերում. Գասպարյան Վովայի ՆԳ համակարգում կոռուպցիան շա՞տ էր, բայց դպրոցների մոտ նարկոտիկ չէին վաճառում, այն ժամանակվա գաիշնիկը 1000-5000 դրա՞մ էր վերցնում, այժմ պարետը տուգանում է 5000 դրամից սկսած, բայց ճանապարհային երթևեկության վիճակը ավելի վատն է, մահվան ելքով պատահարների թիվն աճել է: Կամ հենց բանակի օրինակը. Սեյրան Օհանյանը կոռումպացվա՞ծ էր, բայց պատերազմի ժամանակ ես կվստահեմ Օհանյանին, ոչ թե Պապիկյանին, որովհետև Օհանյանը ցանկացած դարաշրջանի պատերազմի ժամանակ ավելի օգտակար է, քան Պապիկյանը:

Արդյունքներն են կարևոր, արդյունքները:

Եկեղեցու դեմ է այս պայքարը, հենց Եկեղեցու:

Ոչ ոք թող չուրախանա, հետո ամոթ եք զգալու:

Ես հո տերտերության կամ Գարեգին Բ-ի երկրպագու չե՞մ:

Սթափ եղեք, անջատեք էմոցիաները:

Արա Արայան

Մեկնաբանություններ