Ծագեա, Տեր, զլուսավորութիւն և զխաղաղութիւն շնորհաց քոց ի սրտի իմում, և զցավագին գիշեր մեղաց ի մտաց իմոց հալածեա. և մարմնոյ իմոյ շնորհեա զարիական վարս՝ առաքինությամբ կեալ ի հաճոյս կամաց քոց յամենայն ժամ։

Բայց մեկը կասի՝ ինչպե՞ս են հարություն առնում մեռելները, կամ՝ ի՞նչ մարմնով պիտի գան։ Անմի՛տ, ինչ որ դու սերմանում ես, չի կենդանանա, եթե չմեռնի։

Սուրբ ծննդյան տոներից առաջ սովորաբար ընթերցվում-հիշատակվում է Հիսուս Քրիստոսի տոհմաբանությունը, թվարկվում են անցած բոլոր սերունդները։ Իսկ ի՞նչն է տարբերում այն մարդկանց, որոնց անունները հնչուն են բոլոր մյուսներից։ Հավա՛տը, որ գալու է Փրկիչը։ Այդ մեծ հավատն է, որը կապում է հիշատակված շղթան ոչ միայն արյունով, այլև հավատով։ Երբ հարությունից հետո Տերն իջավ դժոխք, բոլոր նրանք, որ սպասում էին Փրկչի խոստացած գալուստին, ցնծացին։ Տերը նրանց դուրս բերեց դժոխքից ու Իր այդ քայլով միավորեց երկու եկեղեցիները` հին ուխտի և նոր ուխտի։

Նա է ամենքին կյանք ու շունչ և ամեն բան Տվողը, ասվում է Գործերի գրքում (17.25): Բանաստեղծը գիտի, որ ինչպես չենք կարող ապրել առանց շնչելու, այնպես էլ չենք կարող գոյատևել առանց Աստծո տված կենարար զորության, առանց Աստծո ներկայության: Նա կենդանի Աստծո բաժնետերերից է: Աստված է նրան կյանք ու շունչ տվողը: Աստծո Հոգին է ստեղծել նրան, և Ամենակարողի շունչն է կյանք տվել նրան (Հոբ 33.4): Առաջին մարդը` Ադամը, կենդանի շունչ եղավ, այսինքն` երկրային մարդ, իսկ Վերջին Ադամը` Քրիստոսը` կենդանարար հոգի, այսինքն` հոգևոր մարդ: Ադամը ստեղծվեց հողից, Քրիստոսը ծնվեց Սուրբ Հոգուց: Ադամից մենք ստացել ենք մեր երկրային մարմինը, Քրիստոսից կստանանք մեր երկնային մարմինը: Առաջին մարդը` Ադամը, երկրից է, հողեղեն, իսկ Վերջին Մարդը` Տերը` Երկնքից:

Պարոնայք իշխանավորներ Քանի դեռ ուշ չէ, սթափվե՛ք և անցողիկ այս աշխարհի հաճույքների, տենչանքների ու իշխանատենչ մոլուցքների մուժ-մշուշը վանեք ձեզնից։ Թոթափե՛ք ձեր վրայից սին հույսերն ու պատրանքները, ինքնակործան դեգերումներն օտարածին ու մերժելի իզմերի միջև, բդեշխական գորշությունն ու գորշությունը ցուցադրական խաչակնքումների։ Արթնացե՛ք այդ մահաբեր, աղտեղածին նինջ կոչվածից, որ կուրացրել է ձեր բոլորի սիրտն ու հոգին։

Արբո, Տէր, զծարաւ հոգւոյ իմոյ յառատաբուխ շնորհաց քոց. և մի՛ անտես առներ զտոչորումն սրտի իմոյ, որ պապակիմ ի տապոյ աստի չարեաց իմոց. զովացո և լուա զապականեալ և զհոտեալ շրթունս իմ ջրո ողորմութեան քո։

Եղբայրնե՛ր, մտքով երեխա մի՛ եղեք, այլ եղե՛ք երեխա չարություն գործելու մեջ, բայց մտքով եղե՛ք չափահաս, քանզի օրենքի մեջ էլ գրված է. «Օտար լեզուներով և օտարոտի շրթունքներով պիտի խոսեմ այդ ժողովրդի հետ, սակայն և այնպես չպիտի լսեն ինձ»։

ՀՀ մշակույթի նախարարության հոգևոր երաժշտության կենտրոնը (տնօրեն՝ Անահիտ Պապայան) շարունակում է իր լուսավորչական գործունեությունը։ Բացի զուտ գիտական ուսումնասիրություններից և գիտաժողովներին մասնակցելուց, իրականացնում է համերգ-դասախոսություններ, կազմակերպում համերգաշարեր, որտեղ հանդես են գալիս այնպիսի անվանի երաժիշտներ, որպիսիք են Մեդեա Աբրահամյանը, Անահիտ Ներսիսյանը, Զավեն Վարդանյանը և այլ երախտավորներ։

Համբարձումից առաջ, երբ Հիսուսն աշակերտներին ասաց, թե ուր է գնում, և որ նրանք գիտեն այդ և «ճանապարհն էլ գիտեն», աշակերտները պատասխանեցին, որ իրենք ճանապարհը չգիտեն, Հիսուս ասաց նրանց. «Ես եմ Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը» (Հովհ. 14.6): Հիսուսն ուզում էր ասել, որ Ինքը նոր ելքի մունետիկն է, Աստված Իրեն ուղարկել է, որ Իր ժողովրդին ազատագրի գերությունից, ինչպես Մովսեսին էր ուղարկել` Իր ժողովրդին Եգիպտոսից հանելու համար:

Ձգեա, Տէր, զձեռն Քո ի նաւաբեկեալս, որ ընկղմեալս եմ ի խորս չարեաց, և փրկեա զիս ի սաստիկ ծովածուփ բռնութենէ ալեաց մեղաց իմոց։ Սանձեա, Տէր, և կարկեա զխստերախ միտս իմ ի զբաղմանց ունայնութեանց կենցաղոյս։