Երեք տարի առաջ էր, Հովհաննեսին հանդիպեցի Լևոն Անանյանի աշխատասենյակում: Այն ժամանակ նա խմբագրում էր Հայաստանում Իրանի Իսլամական Հանրապետության դեսպանատան մշակույթի կենտրոնի «Միհր» ամսագիրը: Դեսպանատան մշակույթի գծով խորհրդականն էր, թարգմանչուհին, Լևոն Անանյանն ու Դավիթ Մուրադյանը:

«Ամեն մարդու, որ քեզնից ուզում է, տուր, և ինչ-որ մեկը քեզնից վերցնի, հետ մի պահանջիր»։ Հիսուս Քրիստոսի այս պատվիրանը, թերևս, առավել չափով հատկանշական է դրամատներին, որոնք առանց երաշխիքի ոչինչ չեն տալիս ու պահանջում են տվածից ավելին: Այս ոլորտի ծառայողներն էլ իրենց գործի բերումով, թվում է, կյանքում ավելի հաշվենկատ են և նյութական արժեքներին հետամուտ: Այո, նյութի գերիշխանության ներքո սպառողական մեր հասարակության մեջ առանց այն էլ հեշտ չէ հանդիպել հոգևոր արժեքներին մերձ գտնվողների, էլ ուր մնաց թե` փողի հետ գործ ունեցողների հավաքի շրջանակներում:

Փորձության այս ցուրտ առավոտներին Հրե ծածկոցդ թող հանդա՜րտ իջնի Մեր հողի վրա:

Հույսդ քո ունեցվածքի վրա մի դիր և մի՛ ասա, թե դա բավական է ինձ։ Գերի մի՛ դարձիր քո անձին և քո ուժին, մի՛ հպարտացիր քո հարստությամբ, մի՛ եղիր անձնապաստան և մի՛ ասա, թե` «Իմ ունեցվածքը շատ է»։

-Ի՞նչն է բազմապատկում մեր մեջ ոգու զորությունը։ -Հաղթահարված գայթակղությունը։ Անվախճանի, այսինքն` սիրո ներկայությունը մահկանացու էակներիս մեջ առաջացնում է մահվան, որպես անվախճանի մուտքի, ցանկություն։

Եթե ընթերցողը հիշում է, մեր թերթի էջերում մի անգամ գրեցինք Վանգայի կեղծ գուշակությունների մասին։ Ժամանակն է գրելու մեկ այլ «մարգարեի»` աշխարհին հայտնի Նոստրադամուսի մասին։ Այս «մարգարեի» անունն արդեն հինգ դարից ավելի է, ով ասես օգտագործում է` սկսած թագավորներից, վերջացրած տաքսու վարորդներով, որոնց միջոցով ուզածդ լուրը կարող ես տարածել։ Որտեղի՞ց է այդ լայնամասշտաբայնությունը:

Այսօր Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցին անբաժան է պետությունից բոլոր այն բարդություններում և դժվարություններում, որոնք ծառացած են երկրի առջև։ Այսինքն` զուգահեռ ընթացք է, բազում են խոչընդոտները, արգելափակոցները, որոնք կամ պիտի հաղթահարել, կամ շրջանցել, կամ էլ հաշտվել դրանց գոյությանը։ Այս ճշմարտությունը հիշեցնելով ընթերցողին` անցնենք բուն խնդրին։

Ամենակարող Աջ, ամենահույս ձեռք. Oգնիր, որ կարողանամ համբերություն հանդես բերել, Քամուն չտամ Քեզնից վերցրած կարողություններս. Պահպանիր ինձ հալածիչներից, Օգնիր այնքան վատնեմ, որքան կարող եմ:

Որդյա՛կ, զորավի՛գ եղիր քո հորը ծերության ժամանակ և նրան մի՛ տրտմեցրու իր կյանքի ընթացքում։ Եվ եթե պակասի նրա խելքը, ների՛ր նրան, մի՛ անարգիր նրան քո ամբողջ ուժով։

Բրատիսլավայի Սբ. Կատարինա եկեղեցին կօծվի հայկական առաքելական եկեղեցու կողմից և կծառայի հայկական համայնքին: Այս մասին տեղեկացնում են Եվրոպայի հայկական միությունների ֆորումի (ԵՀՄՖ) մամուլի ծառայությունից: 2013-ի հունվարի 30-ին Սլովակիայի կաթողիկե եկեղեցու ղեկավարությունը, նորին սրբություն Զվոլենսկու գլխավորությամբ, որպես սեփականություն Սլովակիայի հայ համայնքի նախագահ Աշոտ Գրիգորյանին է հանձնել քաղաքի ամենակենտրոնական մասում գտնվող հնագույն եկեղեցիներից մեկը` այն հայկական օծելու և 99 տարի օգտագործելու նպատակով: Եղեկեցին հիմնադրվել է 14-րդ դարի սկզբում, լիովին վերանորոգվել 19-րդ դարում և 20-րդ դարի վերջում: