Հայաստանում 2 ֆաբրիկա է լավ աշխատում, մեկում պատրանքներ են արտադրում, մյուսում` ստեր։ Կարևոր չէ՝ որ ոլորտում և ինչ մասնագիտությամբ ես աշխատում, եթե կարողանում ես պատրանքներ ստեղծել, այլ ոչ՝ արժեք, կիսով չափ հաջողակ ես։ Իսկ եթե հետն էլ ստեր արտաբերելու հարցում ես վարժեցված, ուրեմն հավակնում ես լինելու կառավարիչ։
Տեսեք՝ վերջերս անընդհատ հանդիպում եմ էկոնոմիկայի նախարար Գևորգ Պապոյանի գրառումներին ու ապշում, թե այս մակարդակում մեր տնտեսությունը ո՞նց է դեռևս գոյատևում։ Ուրեմն, այս տղան բան ու գործ չունի. ամեն առավոտ գրառում է կատարում, թե քանի բարձած բեռնատար հատեց Վերին Լարսի սահմանը, քանի բեռնատար է պատրաստվում հատի, քանիսն են վերադառնալիս հատել Բագրատաշենի անցակետը և այլն։
Սովետի ժամանակ` պատմական Հայաստանում, նմանները լավագույն դեպքում գառաժի վարիչի տեղակալ կարող էին լինել, իսկ իրական Հայաստանում նրանք էկոնոմիկայի նախարար են։
Մնում է գրի` քանի բեռնատարի կառոբկա է ճանապարհին թափել, քանիսի յուղն ու ես իմ ինչն են փոխել...
Բայց ամենահետաքրքիրը այն է, որ քանի օր է Հայաստանի սահմանը հատող բեռնատարների մասին գրառում չի կատարում։ Եվ սա ինձ անհանգստացնում է։ Նշանակում է՝ կա՛մ ռուսները դաստիարակչական հերթական աշխատանքն են տանում, կա՛մ էկոնոմիկայի նախարարի համակարգիչն է փչացել։ Ես ավելի հակված կլինեի հավատալու երկրորդ վարկածին:
Գարեգին Պետրոսյան