Ես միշտ կարծել եմ, որ Ռուսաստանն ու Հայաստանը դաշնակիցներ լինելու մոտիվացիա ունեն, բայց կա նաև Հայաստանի իշխանության պատասխանատվությունը դաշնակցային հարաբերությունների համար, և այստեղ նույնպես խոսելու բան կա։
Տեսնես, որևէ մեկը հիշու՞մ է, որ ԼՏՊ-ի կողմից Հայաստանում գազամատակարարման կասեցումը սկսվել է ոչ թե 92-ի պատերազմի ընթացքում, այլ՝ 91-ի դեկտեմբերին, սառնամանիք օրով:
ՈՒ՞ր են էն պիկապ քշող սորոսի ծռերի ու արևմտյան դեմոկրատիայի վաստակները, բարելներին, շառլմիշելներին, ֆոնդերլայններին պաշտողներն ու վստահողները…
Դե գնացեք, բացեք ճանապարհը:
1988թ. երկրաշարժն անբուժելի վերք մնաց հայերի համար. ոչ մի վերականգնում, շինարարություն չի կարող փոխհատուցել այն կորուստն ու ցավը, որ բերեց ավերիչ երկրաշարժը:
Պատկերացնում եմ՝ ինչ աղմուկ կբարձրացնեին այսօրվա իշխանության ակտիվիստներն ու նրանց կցված իրավապաշտպանները, եթե, Սերժ Սարգսյանի կամ Ռոբերտ Քոչարյանի համար ճանապարհ բացելիս, ոստիկանները ուժ կիրառեին քաղաքացու նկատմամբ:
Պետք է առնվազն անհույս նեոլիբերալ լինես, որպեսզի հավատաս այն պնդումներին, որ «Թրամփի երթուղին» թույլ կտա էապես բարձրացնել Հայաստանի անվտանգությունը: Հաճախ է խոսվում այն մասին, որ թեև Վաշինգտոնը ռազմական ներկայություն չի ունենա Սյունիքում, սակայն ամերիկյան կապիտալը թույլ չի տա այստեղ որևէ էսկալացիա...