Եթե պատերազմ չլինի, և տա Աստված, որ Հայաստանը կարողանա խուսափել պատերազմից, իմ դիտարկմամբ՝ դա հնարավոր կլինի միայն ռուս-իրանական որոշակի փոխհամաձայնության, ՌԴ-Իրան շահերի շրջանակի ճշտման և կապուղիների կարգավիճակի շուրջ կոնսենսուսի արդյունքում:
Չկա, որովհետև, 1994 թ. ապրիլի 15-ին, երբ ԱՊՀ պետություններն ընդունեցին Հռչակագիր տարածքային ամբողջականության և սահմանների անձեռնամխելիության մասին, ՀՀ նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հրաժարվեց ստորագրել Հռչակագիրը:
Ազերին ո՛չ թուրք է, ո՛չ թաթար, ո՛չ պարսիկ, ո՛չ ալբանացի… Ազերին սրանից-նրանից թռցրած երգով, բառ ու բանով, խառնածին մի զանգված է, որը հորինված օրից իր սկիզբն է փնտրում:
Էրդողանի հետ զրույցից հետո պարզ կդառնա այս ռաունդում բախման հնարավորությունը։
Թող սխալվենք բոլորս, թող մի քիչ էլ սեղմենք մեր բռունցնքերն ու ատամները, բայց դա երկար տևել չի կարող։
«Զանգեզուրի միջանցքի» թեման կրկին ակտուալ է:
Չնայած՝ պատերազմի նման վերջնարդյունքից ու կապիտուլյացիայից հետո, բնական է, որ թշնամին փորձելու է քաղել ավելին, ճնշումներ գործադրել, հնարքներ բանեցնել ու բավարարել իր առավելապաշտական նպատակները:
Ռուսաստանի համար Հայաստանում լավագույն ժամանակները չեն, և ամեն օր ավելի ու ավելի մեծ է լինելու հավանականությունը, որ Ռուսաստանը պարզապես ստիպված կլինի կանգնել տարածաշրջանը լքելու երկընտրանքի առջև։
Ինչպե՞ս է ստացվում, որ 2 տարի չի լուծվում Սյունիքում ռուսական հյուպատոսություն բացելու հարցը: Իշխանությունը Հայաստանի հպարտ քաղաքացիներին՝ 3 միլիոն վարչապետերին չի պարզաբանում, թե Սյունիքում Ռուսաստանի հյուպատոսության բացումը Հայաստանի անվտանգության տեսանկյունից օգո՞ւտ է, թե՞ վնաս...