Երևանում հանրային տրանսպորտի թանկացման և դրա դեմ բոյկոտի ակտիվ փուլը համընկավ ոչ աշխատանքային օրերի հետ:
Բնական է, որ այդ օրերին հանրային տրանսպորտը սովորական ծանրաբեռնվածություն չունի, և կարող էր տպավորություն ստեղծվել, թե մարդիկ (չբոյկոտողները) վճարեցին և հանգիստ ու կոնֆորտ պայմաններով երթևեկեցին...
Անկեղծ ու հակաքաղաքական բան ասեմ:
Ես վախենում եմ մեկ մտքից՝ որ սրանց տապալի ոչ թե քաղաքական ազգը իր գերակայություններով , որոնց շահառուն նաև սպառողական հասարակությունն է, այլ տապալի սպառողական հասարակությունը իր նեղ շահերով: Ես դրանից ուրախ չեմ: Այսօրվա սպառողական հասարակության մեջ քաղաքական ազգի գերակայության շատ քիչ էլեմենտ կա, ուստի չկա նաև առաջնայինի և երկրորդականի տարբերության գիտակցում:
Ատելության, պետական մակարդակով էթնիկ հային դեհումանիզացիայի ենթարկելու քաղաքականության հետ ես առնչվում եմ ամեն օր։ Ասել, որ դա վտանգավոր խոսույթ է, նշանակում է՝ ոչինչ չասել։
Քառասուն տարեկանում սկսում ես հասկանալ էն բաները, որ քառասուն տարեկանները քեզ ասում էին, երբ դու քսան տարեկան էիր։ Վաթսունում սկսում ես հասկանալ էն բաները, որ վաթսուն տարեկանները քեզ ասում էին, երբ դու քառասուն տարեկան էիր։
«Գարդասիլիչ» մականունով սույնը և սրա նման մի քանի քայլիստ-դավաճաններ հիստերիայի մեջ են ընկել ՀՀ նախկին արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանի կոչից, ով հորդորել է ամերիկահայերին չմասնակցել դավաճան և թրքամետ Նիկոլի հետ հանդիպումներին:
Երբ ազդարարվեց Թրամփի ուղերձը Եվրոպային՝ զենքը՝ մեզնից, փողը՝ ձեզնից, եվրամայրաքաղաքաներից հնչեցին դրական պատասխաններ: Հայտարարեցին զենքի գնման վրա հսկայական գումարներ ծախսելու պատրաստակամության մասին՝ պատերազմի շարունակությունը Ուկրաինայում ապահովելու համար: Սակայն այսօր արդեն կան անհամաձայնություններ, թե ով է վճարելու...