Բաժակաճառերի ու կեղծ պաթոսի պակաս չկա։ Մեկը՝ դրսից, մեկը՝ ներսից, արժող ու չարժող բանակի կենացն են խմում։ Իրականությունը պատկերված է կից նկարում։ Սա՛ է մեր երկրի ու մեր բանակի այսօրվա պատկերը։

Սովորությունը սարսափելի բան ա։ Հինգ մահ ես տեսնում, վեցերորդին սովորում ես, երկու անգամ քեզ ժպտում են, երրորդը էլ չես նկատում, մի քանի անգամ քեզ խաբում են, հետո ինքդ ես սկսում խաբվել։

Թուրքիայի ներկայիս իշխանությունները, առավել՝ քան երբևէ, որդեգրել են Օսմանյան կայսրության քաղաքականությունը։ Իրենք զրկվել են կայսրությունից, բայց հավակնությունները չեն կորցրել...

Կարծեմ՝ 2015-ի դեկտեմբերն էր։ Պետերբուրգում, ուսանողական մի փառատոնի ժամանակ, հերթական վեճն էր եղել հայերի ու ադրբեջանցիների միջև, որը մեծ աղմուկ էր բարձրացրել քաղաքում...

«Բալանսավորում», «բալանսավորվող քաղաքականություն», «դիվերսիֆիկացիա», «դիվերսիֆիկացնել արտաքին քաղաքականությունը» և նմանօրինակ բառակապակցություններով ու արտահայտություններով լեցուն էր իշխանության քաղաքական խոսքը, որին միացան ընդդիմության գործիչները, լրատվամիջոցները, քաղաքագիտունների բոլոր թևերի ներկայացուցիչները...

«Խոսույթ». էս հնարանքից ո՜նց եմ զզվում` դժվարանում եմ բացատրել, բայց խորշում եմ սրանից այնպես, ինչպես քթի խոռոչից հոսող լորձունքից։ Մինչդեռ, այն արտաբերում են աջից ու ձախից, վերից ու վարից...

Բանակում առաջին օրը քնած ժամանակ կամուտատորով տոկի տվին: Հաջորդիվ ծեծ ու ջարդից հետո, թե բա՝ կատակ էինք անում: Իհարկե դաժան է, քնած մարդուն տոկի տալով կատակ անելը, բայց սա էր/է մեր բանակը: Ավելի գիտակից ժամանակ՝ բանակից շատ հետո, ասում էինք բանակը հանրության վատ կողմերի խտացված արտացոլանքն է, ու դա իրապես այդպես է...

Նիկոլի «Երկրի հակառակ կողմը» («Բարոյականության հակառակ կողմը») «գիրքը» (պղծագիրը) կարդալուց և Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի վերաբերյալ այս տեղեկություններին ծանոթանալուց հետո կարող է արդեն հասկանալի դառնալ Մակրոնի և Նիկոլի, այսպես ասած, մտերմությունը կամ, կարելի է ասել, ուշագրավ հարաբերությունները…

Լեգիտիմության տոտալ կրախ: Սա է կատարվում այս իշխանության հետ հիմա:

Տրանսպորտի գների բարձրացումը հասարակության շրջանում բուռն քննարկումների և տարակարծությունների պատճառ է դարձել։ Դա ոչ միայն տնտեսական, այլև սոցիալական ու բարոյական հետևանքներ ունի։ Ինչպես յուրաքանչյուր հասարակական որոշում, տրանսպորտի թանկացումը պետք է դիտարկվի նաև արդարության, հասարակական հավասարության և քաղաքացիների իրավունքների տեսանկյունից, սակայն սոցիալապես ցածր մակարդակ ունեցող Հայաստանում և հատկապես մայրաքաղաքում, տրանսպորտի գնի բարձրացումը ծանր է ցածր եկամուտ ունեցող խավերի համար, որոնց համար հասարակական տրանսպորտը տեղաշարժվելու միակ հասանելի միջոցն է։