Հասկանում եմ, որ Ալիևի երեկվա հայտարարություններից հետո բոլոր մտածող մարդիկ մտածմունքների ու անելիքների փնտրտուքի մեջ են։ Ոմանք անմիջապես են արձագանքել՝ առաջարկելով քայլեր։ Բայց ես խորհուրդ կտամ իմ գործընկերներին, ընկերներին՝ այս անգամ մի փոքր դադար վերցնել...

Ադրբեջանի նախագահի կողմից ս.թ. հունվարի 7-ի հայտարարությունը խուճապի հիմք չէ, սակայն անխուսափելիորեն կծագի այդպիսի հիմք, եթե ամբողջովին ու պարբերաբար լռության մատնենք հետագա ռազմական հնարավոր գործողություններն իբր արդարացնող հիշյալ բնույթի բազմակի քայլերը...

Ալիևը հայտարարեց, որ Հայաստանը «ֆաշիստական» պետություն է, որը 30 տարի սնուցվել է «ֆաշիստական գաղափարներով» և ֆաշիզմը պետք է ջախջախվի։ Առանձնահատուկ ուշադրության է արժանի թշնամական պետության խոսքը այսպես կոչված «միջանցք»-ի մասով։

Վաղը առավոտյան շուտ, չես գնում հեծանիվ քշես, ձվածեղ չես անում, ղզիկավարի պոդքաստ չես անում, ամբողջ գիշեր նայում ես Ալիևի վերջնագրերը, 2 ժամանոց հարցազրույցն ու առավոտյան հրավիրում ես անվտանգության խորհրդի նիստ, կետ առ կետ պատասխանում ես Հայաստանի քաղաքացիներին, թե ինչ է ասում Ալիևը ու ինչ ես անելու դու։

Եթե մաքս հավաքողը մաքսավոր ա, ուրեմն՝ հարկ հավաքողը հարկավոր ա։ Բան չունեմ ասելու՝ իհարկե հարկավոր ա, առանց հարկերի պետությու՞ն կլինի։ Բայց, ախր, հարկի-անհարկի հարկ հավաքելն էլ մի բան չի։ Հասկանում եմ՝ բյուջեին վիզ փոխ ա պետք, չի հասցնում իր բոլոր հարևան-բարեկամներին բավարարի, բայց ինչ լինում ա, էդ հարկամզիչ մեխանիզմն եք միացնում։ Չի՛ կարելի, չէ՞։

''Fırsat eldeyken kaçırma''. սա թուրքերին լավագույնս բնութագրող թուրքական ասացվածք է, որը կարելի է թարգմանել այսպես. «Երբ հնարավորությունը քո ձեռքերում է, երբեք բաց չթողնես»:

Քեզ հետ կապված հարցերում հզորների մեկը մյուսին բանի տեղ դնելը չպետք է շփոթել նրանց կողմից քեզ բանի տեղ դնելու հետ։

Մոսկվայի և Թեհրանի միջև համապարփակ ռազմավարական գործընկերության մասին պայմանագիրը, որը հավանաբար ստորագրվելու է ընթացիկ ամսվա ընթացքում, կարող է որոշակիորեն մեծացնել Հայաստանի մանևրելու հնարավորությունը:

Նախապես ասենք, որ մեր քննումները առավել սակավ մեղավոր ննջեցյալների չափանիշներով ենք արել, որպեսզի խնդիրը առավել հստակ ներկայացվի, քանի որ մեր նպատակն է այս խառնիխուռն ժամանակի մեջ նաև ոչ կեղծավոր հավատ քարոզելը, որպեսզի ոչ թե վախի գործոնը նախ խոսի, այլ հավատի քաջալերանքը, որ հանդիպեցնում է շնորհին: Իսկ բոլոր մեղավորների համար, մեր Տեր Աստծով մշտապես էլ եղել և մնում է «Որդիների ապաշխարությունը ծնողների կամ նախնիների մեղքերի դիմաց»:

Ապրել կյանքը` հաղորդակից լինելով Ինձ հետ, դեռևս չի նշանակում զերծ մնալ դժվարություններից, այլ` կարողանալ խաղաղ լինել անգամ դժվարությունների մեջ: Ես երբեմն առաջնորդում եմ` ԴՌՆԵՐԸ ՓԱԿԵԼՈՎ: