Սարդարապատի ճակատամարտի պատմական նշանակությունն այն էր, որ Մեծ Եղեռնի մղձավանջից հետո մեր ժողովրդի գոյատևմանը սպառնացող վտանգը հաղթահարվեց, բայց չվերացավ:

Ռուբեն ջան, համոզված չեմ, որ այս նամակը քեզ կհասնի, ու նույնիսկ չգիտեմ, թե երբ մեզ բախտ կվիճակվի նորից հանդիպել: Երբ դու մեկնեցիր Արցախ, և քո վրա վերցրեցիր այն ոտքի կանգնեցնելու ծանր բեռը, դեռևս հայտնի չէր մեզ, որ Արցախը դավաճանված ու լքված է: Այն պահին դեռ հույս կար, ու դու քո մեծ սրտով կառչեցիր այդ հույսից, և փորձեցիր այն իրականություն դարձնել:

Բավական է ինչքան ծամեցիք «Կոմերսանտ» պարբերականի «2020 թ. նոյեմբերի 11-ի համարով ձեր բերանը գցված «Զանգեզուրի միջանցք» ծամոնը:

Ի վերջո, ի՞նչ է ուսուցանում Ադրբեջան-Հայաստան հակամարտությունը (քեյս) միջազգային հարաբերույուններում։

Օրերս տեղի ունեցավ եւս մեկ բան, որը եկավ հերթական անգամ ապացուցելու, որ իլհամն ու նիկոլը գործում են սինխրոն, ռուսի ասած՝ սոոբշա։

2018թ. սեպտեմբերին USAID-ին NDI-ի և CRRC Armenia-ի հետ համատեղ, «Հեղափոխությունից հետո. ՀՀ քաղաքացիների գերակայություններն ու սպասելիքները նոր կառավարությունից» խորագրով հետազոտություն էր հրապարակել:

Էսօր տարվա ամենակարճ օրն ա։ Վաղվանից օրերը սկսում են երկարել, իսկ մի երկու շաբաթից արդեն տարբերությունը կզգացվի։ Հանկարծ կնկատենք, որ էն ժամին, երբ պետք ա արդեն մութ լիներ, դեռ լույս ա։ Ու չենք հասկանա՝ ինչ անենք էդ ավելացած լույսի հետ, որովհետև արդեն վարժվել ենք կարճ օրվա մեջ ցերեկը տեղավորելուն։ Դեռ ահագին ժամանակ կանցնի, մինչև նորից սովորենք գիշերից ազատագրված լուսավոր ժամերն իմաստավորել ու գումարել ցերեկվա ժամերին։ Մինչև սովորենք, գարունը կգա։

Հասարակական կյանքի կայունության համար շատ կարևոր նշանակություն ունի ռացիոնալի ու իռացիոնալի հարաբերությունը մարդկանց նպատակների, վարքի ու պահվածքի մեջ։

Այսօրվա Հայաստանի ժողովրդի մենթալիտետի ու անցյալ դարի 70-80-ականների մեր ժողովրդի խորհրդային ժամանակների մենթալիտետի տարբերության անալիզը ցույց է տալիս, որ ժողովուրդը նույնն է...

Վախը վաղուց հայտնի ու նաև բազմակողմանի նկարագրված երևույթ է, իհարկե: Նմանապես, համակողմանի ուսումնասիրված են պատմությունից հայտնի, մի երկու այդքան էլ՝ անհայտ բռնապետերի, ձախողակ կամ մարդատյաց կառավարիչների վախերը: Այդ «հողի վրա» այնքան գրքեր կան գրված, որ մի պատկառելի գրադարակ կկազմեն: Նախորդ հրապարակումներից մեկում հարցադրմամբ առանձնացրել էինք Փաշինյանի իշխանավարման համար չափազանց բնութագրական մի հատկանիշ. փաշինյանական, քպական իշխանությունը «ժողովրդի» հետ շփվում է գերազանցապես ռեպրեսիվ մեթոդներով, գրեթե ամեն ինչին արձագանքում է վայրի ագրեսիայով ու բռնության անհագուրդ ժայթքումներով (ֆիզիկական, թե հոգեբանական կամ վերբալ բռնության, այս պարագայում տարբերություն չկա): Նույնիսկ այնպիսի մի հասարակ թվացող բան, ինչպես, ասենք՝ շուկայում իրացվող մսի «սպանդանոցային ծագման» ստուգումն է, վերածվում է կարմիրբերետավոր ու անբերետ ոստիկանական «հատուկ գործողության»: