Կարող ա՞ ձեզ թվում ա, թե պատմության մեջ ուրիշ երկրներում էլ են դավաճանության դեպքեր եղել։ Եթե ձեզ նման բան ա թվում՝ ուրեմն դուք մխիթարություն եք փնտրում ու ձեզ ուզում եք համոզել, որ դա բնական բան ա, և ուրիշ տեղերում էլ ա եղել կամ լինում։

Արդյո՞ք ոչ մեկի մոտ հարց չի առաջանում, թե ինչպե՞ս է պատահում, որ Նիկոլ Փաշինյանի բոլոր «բարի» մտադրությունները բառացիորեն հակառակ տրամագծային հետևանքներ են ունենում Հայաստանի ու հայ ժողովրդի համար:

Տեսանելի է, որ կարծիքների փոխհրաձգության մեջ հաճախ օգտագործվող «բոզի տղա» ամենամեղմ հայոյանքը որևէ էական կապ չունի բարոյականության հետ։

ԱԺ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող Ալենի ասելով, «Ֆրանսիան հայ ժողովրդի և Հայաստանի իրական դաշնակիցն է»: Ենթադրաբար, իրական դաշնակիցը չպետք է լինի այնպիսին, ինչպիսին Ռուսաստանն է: Իսկ Ֆրանսիայի պաշտպանության նախարար Սեբաստիեն Լըքորնյուի խոսքերով, «նախագահ Մակրոնն ասել է, որ Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը, ինքնիշխանությունը և հայ ժողովրդի պաշտպանությունը Ֆրանսիայի համար բացարձակ նպատակ են»:

Հայաստանի կողմից Միջազգային քրեական դատարանի կանոնադրությունը (Հռոմի ստատուտ) վավերացնելը մեծ աղմուկ առաջացրեց Ռուսաստանում, և որոշ խմբերի կողմից դա գնահատվեց որպես հակառուսական ակցիա:

Արցախի վրա ադրբեջանական վերջին հարձակումը բոլոր-բոլորի միջև հարյուր անգամ քննարկված, համաձայնեցված ու պլանավորված գործողություն էր։ Մեր տարածաշրջանում շահ հետապնդող տերությունները նույնիսկ չեն էլ փորձում թաքցնել դա։ Էրդողանը բացահայտ ասում է, որ Նիկոլն էլ է տեղյակ եղել, իսկ վերջինս անգամ չի էլ փորձում հերքել դա։ Այսօր արդեն հայտնի դարձավ Ստամբուլում տեղի ուենցած գաղտնի հանդիպման մասին, որը նույնպես բացեիբաց հաստատվում է դրա մասնակից երկրների կողմից։ Մի խոսքով, բոլորը տեղյակ էին բավարար չէ, նաև համաձայն էին։

Ազգային ժողով կոչված աղբավայրում վավերացվեց Հռոմի ստատուտը։ Երկար բացատրությունների փոխարեն ընդամենը գրեմ, որ դա տեսականորեն փակում է Հայաստան եկող Պուտինի ճանապարհը և դրանով ՀՀ ոստիկանությանը լիազորում է ձերբակալել ռուսական պետության ղեկավարին հայոց բազմաչարչար հողում։

Որևէ մեկը հարց չի՞ տալիս, թե ինչու Ալիևն ու Էրդողանը հրաժարվեցին հանդիպել իրենց տեղական գործեղբոր հետ։ Եվրոպայի ջանքերով ինչ հնարավոր էր քերել՝ քերեցին Էրդողանն ու Ալիևը, որից հետո պիտի թուղթ ստորագրեին...

Զարմանալու որևէ բան պետք է չլիներ ստորագրվելիք փաստաթղթի առկայության և այն ստորագրելու Նիկոլի պատրաստակամության առումով...

Գավթի և զոհասեղանի միջև թող լացեն քահանաները՝ ՏԻՐՈՋԸ ծառայողները և ասեն. Խնայի՛ր, ՏԷ՛Ր, ՔՈ ժողովրդին և ՔՈ ժառանգությունը նախատինքի մի՛ մատնիր, որպես ազգերի արհամարհանքի առարկա, ինչու՞ ժողովուրդների մեջ ասեն. «ՈՒ՞ր է նրանց ԱՍՏՎԱԾԸ» (Հովել, 2:17):