Ալեն, ուրախ եմ, որ Վիգենի մասով մեսիջս տեղ է հասել: Կիսում եմ ապագայի մասին մտահոգություններդ, իրոք մտահոգվելու տեղ ունես ու ոչ միայն դու: Ատելության քարոզի մասով սխալ չես, բայց դե հիմնական դոզան դեռ աջևում է:

Ոչ մեկի պետքն էլ չի, որ դավաճան չհամարվելու համար հազարավոր զինվորներ զոհելով Արցախը նվիրեցին թուրքերին:

Ընկերներ ջան, իմ էջի հետևորդներ ջան, բարեկամ հարազատներ ջան. գիտեմ, որ հիասթափված եք, բարկացած եք, նույնիսկ մարդիկ կան հուսահատված են, բայց պիտի խնդրեմ, կոչ անեմ, թեկուզ աղաչեմ, որ սթափվեք, համախմբվեք, մեկդ մյուսին բացատրեք, որ աղետի եզրին ենք։

Հայ մեծերի՝ Թումանյանի և Կոմիտասի զրույցը, որը տեղի է ունեցել 1905 թ. գարնանը, Թումանյանի Թիֆլիսի բնակարանում:

Եթե մենք այս անձին հանդուրժենք մնալ վարչապետ, ապա մենք, որպես ազգ, որպես պետություն չենք կարող գոյատևել՝ անկախ արտաքին վտանգներից:

...1894-ին, էլի ամառ, Կոմիտասը մշեցի Տիգրանից նամակ ստացավ

Եթե փորձենք հասկանալ ու մեկնաբանել մեր ներկա վիճակի հետ կապված պրոբլեմները ազգային գաղափարախոսության տեսանկյունից, ապա առաջին հերթին պետք է փորձենք պարզել, թե ինչ է նշանակում ազգային գաղափարախոսություն ասածն ինքը։

Քանիցս ասել եմ` Արցախի շուրջ ստեղծվածը համայն հայության և ողջ աշխարհի ամոթն է, քաղաքակրթության պարտությունն է բարբարոսներին։

Նոր մի ուշագրավ լուր ստացա արտերկրում ապրող մեր հայրենակցից: Ըստ նրա՝ հունիսի 1-ին, Քիշնևում կայացած հնգակողմ հանդիպումից անմիջապես հետո, Էմանուել Մակրոնը շտապել է օդանավակայան և օդանավից վրդովված զանգել ՀՅԴ բյուրոյի անդամ, Ֆրանսիայի հայկական կազմակերպությունների համակարգող խորհրդի համանախագահ՝ Մուրադ Փափազյանին: Զրույցը շատ կարճ էր. ըստ աղբյուրի Մակրոնը Փափազյանին ասել է, որ այլևս չի պատրաստվում նման հանդիպումների մասնակցել, քանզի միայն ինքն է շահագրգրված եղել Արցախի և արցախցու ապագայով, իսկ մնացածի մոտ (Շոլց, Միշել, Ալիև, Նիկոլ) գրեթե նույն մոտեցումն է առ այն, որ Արցախը Ադրբեջանի անբաժանելի մասն է:

Դանթեի «Աստվածային կատակերգությունում» կար Դժոխք, Դրախտ և Քավարան, որոնց դարպասների մոտ դիմավորում էին հրեշտակապետերը և, ըստ իրենց ապրած կյանքի, համապատասխան վայր ուղարկում հոգիներին։