1965 թվականին աշխարհահռչակ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանը հրավիրվել էր Շվեյցարիա՝ մասնակցելու միջազգային երաժշտական մրցույթի ժյուրիին։ 76-ամյա Չարլի Չապլինն այն ժամանակ ապրում էր մեկուսացած՝ Վևեյ քաղաքում և հազվադեպ էր հյուրեր ընդունում:

Քառասուն տարեկանում սկսում ես հասկանալ էն բաները, որ քառասուն տարեկանները քեզ ասում էին, երբ դու քսան տարեկան էիր։ Վաթսունում սկսում ես հասկանալ էն բաները, որ վաթսուն տարեկանները քեզ ասում էին, երբ դու քառասուն տարեկան էիր։

Իսրայելի 5-րդ վարչապետ Գոլդա Մեիրը ասել է. «Եթե ուզում եք կառուցել մի երկիր, ուր կվերադառնան նրա որդիները և դուստրերը, եթե ուզում եք կառուցել մի երկիր, որտեղից նրանք կմեկնեն միայն արձակուրդին, եթե ցանկանում եք կառուցել մի երկիր, որը վախ չի ունենա ապագայի համար, ապա արեք ընդամենը երկու քայլ․ 1. Կոռուպցիան հավասարեցրեք հայրենիքի դավաճանությանը, իսկ կոռումպացված պաշտոնյաներին ՝ դավաճանների, ընդհուպ մինչև յոթ պորտ:

Եթե բոլոր ամիսները 30 օր լինեին, փետրվարը 35 օր կլիներ, իսկ նահանջ տարում՝ 36։

- Արմենակ Սարոյան ամուսնացավ Թագուհի Սարոյանի հետ։ Արմենակ ծնավ Վիլյամ։ Վիլյամ ծնավ Արամ։ Արամ պիտի ծնե Արմենակ։ - Աստվածաշնչի ոճով ստացվեց,- ասացի։ - Այո՛, կսիրեմ այդ ոճ, կսիրեմ Աստվածաշունչ կարդալ...

Ամեն գիշեր՝ հենց քնելուց առաջ, ես լսում եմ աշխարհի ամենաչքնաղ երաժշտությունը։

Սովորությունը սարսափելի բան ա։ Հինգ մահ ես տեսնում, վեցերորդին սովորում ես, երկու անգամ քեզ ժպտում են, երրորդը էլ չես նկատում, մի քանի անգամ քեզ խաբում են, հետո ինքդ ես սկսում խաբվել։

Մարմինս ջերմության հիշողություն ունի: Վաղուց անցած-գնացած օրերի մեջ ես կարող եմ մոռանալ դեմքերն ու զրույցները, բայց հստակ վերհիշել, որ այսինչ օրը սարսափելի ցուրտ էր, և կամ այնինչ ժամանակ տոթը քրտինք էր քամում, երբ պատահեց այս ու այն դեպքը: Նույնիսկ ցավի զգացողությունն է նահանջում այս վերապրումի առաջ, նույնիսկ ուրախության զգացողություններն են ընկրկում, երբ նրանց ծածկում է դողը:

Եվ ահա եկան քո տխուր օրերը՝ մենակ մնալու, մեռնելու կամ լավ բանաստեղծություն գրելու, և դու կապրես նրանց հետ օր-օրի ավելի ճմրթվող դեմքով ու լուսավորություն փնտրող աչքերով:

Ես տեսել եմ գրողական Ոսկեդարը, երբ գիրը արժեք էր։ Մեկ բաժակ սուրճի շուրջ տաք, արվեստանպաստ վեճեր էին։ Բոհեմը իր մեջ էր համախմբել բառեղեն «խենթուկներին»։ Գինովությունը անկեղծության ճամփա էր բացում։ Կամ ընդունվում էր հեղինակը, կամ ՝ ոչ։ Գրքի նկատմամբ հարգանք կար։ Անհատականության խոսքը հասնում էր իր երկրի իշխանավորին։ Մտավորականը միջնորդ էր պետության և ժողովրդի միջև։