Թրամփի՝ Մերձավոր Արևելքի և Ուկրաինայի հարցերով խորհրդական Ուիտկոֆի անսպասելի «վայրէջքը» Բաքվում, ինչպես նաև անվտանգության հարցերով խորհրդականի վերջին գրառումը, կարծում եմ, հետևյալի մասին են. 1. Թրամփն այժմ կենտրոնացած է Ուկրաինայի պատերազմը կանգնեցնելու վրա։ 2. Թրամփն այժմ կենտրոնացած է Իրանի հետ հնարավոր բանակցություններ սկսելու կամ այլ կերպ Իրանի նկատմամբ ճնշում գործադրելու վրա։

Հայաստան պետության և պետականության ճգնաժամային վիճակին հասանք, սակայն դրա գիտակցումը չկա հանրության մի հոծ զանգվածի մեջ: Երկրի այս ճակատագրական վիճակով մտահոգ բազմաթիվ մարդիկ անընդհատ գրում ու ասում են, որ մեր ժողովուրդը հոգեկան թմբիրի մեջ է, արթնացում է պետք այս մահաքնից, բայց անդրդվելի է նույն այդ «ժողջանը», որը նույնքան պատասխանատու է, որքան այս վիճակը ստեղծողները, քանի որ շարունակում է միայն մի ականջով լսել մի բան և հավատալ դրան, որից ոչինչ չի հասկանում: Դա կատարյալ քաղաքական մանիպուլյացիայի հետևանք է:

Թրամփի՝ Մերձավոր Արևելքի և Ուկրաինայի հարցերով խորհրդական Ուիտկոֆի անսպասելի «վայրէջքը» Բաքվում, ինչպես նաև անվտանգության հարցերով խորհրդականի վերջին գրառումը, կարծում եմ, հետևյալի մասին են. 1. Թրամփն այժմ կենտրոնացած է Ուկրաինայի պատերազմը կանգնեցնելու վրա։ 2. Թրամփն այժմ կենտրոնացած է Իրանի հետ հնարավոր բանակցություններ սկսելու կամ այլ կերպ Իրանի նկատմամբ ճնշում գործադրելու վրա...

Շատերը կարող են մտածել, թե ինչի են պետք սահմանային գոտում միջազգային դիտորդները, նրանք ի զորու չեն Հայաստանը պաշտպանելու ադրբեջանական ագրեսիայից, ուստի մեծ խնդիր չէ նրանց հեռացնելը՝ չեղածի հաշիվ է, և զուր են ադրբեջանցիներն անհանգստացած...

Էս ինչ են աշխարհով մեկ ուրխաղ եղել, թե հայ-ադրբեջանական կոնֆլիկտը ավարտվում է և շուտով կստորագրվի խաղաղության պայմանագիր, այն էլ, Հայաստանի իշխանությունների համարձակ զիջողականության շնորհիվ։ ՈՒ շնորհավորանքներ, շնորհավորանքներ, շնորհավորանքներ, աշխարհի չորս ծագերից շնորհավորանքներ ու բարեմաղթանքներ:

Մի փոքր ոչ հաճելի, բայց հանրահայտ ճշմարտություն՝ Ադրբեջանի հետ «խաղաղության պայմանագրի» շուրջ ծավալված դիսկուրսի հետ կապված: Եթե դիտարկենք տարբեր տարածաշրջաններում ներքին էթնոքաղաքական կամ փոքր և միջին քաշային կարգի պետությունների միջև եղած հակամարտությունների պատմությունը, ապա պարզ կերևա, որ դրանց լուծումը կամ չլուծումն ու շարունակումը, մեծամասամբ, կախված է տվյալ տարածաշրջանի ուժային կենտրոնների դիրքորոշումներից և նրանց շահերից: Իհարկե, եթե այդ լուծումները որոշակի մարտահրավերներ են պարունակում գլոբալ կշիռ ունեցող գերտերությունների համար, նրանք ևս միջամտում են՝ իրենց շահն ապահովելու նպատակով: Այլ կերպ չի էլ կարող լինել, սա աքսիոմա է, հաստատված իրողություն:

ԱՄՆ-ը, ԵՄ-ը, ՌԴ-ն շատ արդար են վարվում այս իշխանության հետ, միակ ցավն այն է, որ տուժել և տուժելու են ժողովուրդն ու պետությունը։ Վաղը, մյուս օրը ոչ ոք իրավունք չունի քննադատելու ԱՄՆ-ին, ԵՄ-ին, Ռուսաստանին՝ Հայաստանի փոխարեն Ադրբեջանի շահերը պաշտպանելու համար...

Ջիդդայում (Սաուդյան Արաբիա) մարտի 11- ին, ինչպես արդեն հայտնի է, ավարտվել են ԱՄՆ- ի և Ուկրաինայի բանակցությունները։ Ամփոփիչ հայտարարության մեջ նշված է, որ Ուկրաինան պատրաստ է անհապաղ 30- օրյա հրադադարի ռեժիմ սահմանել, իսկ Վաշինգտոնը վերսկսում է Կիևին սպառազինությունների և հետախուզական տվյալների տրամադրումը: Քանի որ որևէ խոսք չկա նշված հրադադարի պահպանման իրավական երաշխիքների մասին, այն ռուսական կողմի հետ պայմանավորվածության դեպքում դրանից 30 օր հետո կամ ցանկացած պահի կարող է խախտվել:

«Խաղաղության խաչմերուկը», որպես տարածաշրջանային տնտեսաքաղաքական-կոմունիկացիոն նախագիծ, կարո՞ղ է արդյոք Հայաստանի համար լինել բանալի՝ տարածաշրջանային փակուղուց դուրս գալու համար: Արտաքուստ բավականին գրավիչ և խաղաղասիրական ու բարիդրացիական բովանդակություն ունեցող այս նախագիծը իրականացման ճանապարհին ունի մի քանի լուրջ խոչընդոտներ...