ԱՄՆ-ի սենատոր Լինդսի Գրեհեմ ը հայտարարել է, որ Չինաստանը պետք է օգնի Կիևի ռեժիմին։ «Եթե դուք ռազմական և տնտեսական օգնություն եք ցուցաբերում ՈՒկրաինային, ապա ստանում եք զիջումներ։ Այսպիսով, Չինաստան, եթե չեք ուզում պատժամիջոցներ, օգնեք Ուկրաինային։ Կարծում եմ՝ դա տրամաբանական է հնչում»,- հավելել է Գրեհեմը Semafor-ին տված հարցազրույցում:

Նորություններ » Ինչո՞ւ գրվեց, և ինչո՞ւ իշխանությունները պաշտպանեցին Զորիի նամակը

Ինչո՞ւ գրվեց, և ինչո՞ւ իշխանությունները պաշտպանեցին Զորիի նամակը

20.10.2013 | 15:43

ա) 2014 թ. Աֆղանստանից արևմտյան կոալիցիան հանում է իր զորքերը: Ո՞Ւր է տանելու: Որոշ դիտարկումներով՝ չի բացառվում՝ մասամբ Ադրբեջան, մասամբ` Միջին Ասիա: Արդեն գլխի ընկա՞ք Բիրյուլևոյի ողջ «մեխանիզմը». ադրբեջանցին ձերբակալված է` ի տես համայն աշխարհի, Տաջիկստանի և ՈՒզբեկստանի էմիգրանտների համար Ռուսաստանը «փակվում» է:
Եվ սա դեռ «կինոյի» սկիզբն է, ու թե սույն երկրները համապատասխան եզրակացություններ չանեն. այն է` Եվրասիական միությունը «չնկատեն», որպես «գերագույն» արժեք, «կինոյի» շարունակությունն էլ ավելի ահարկու կլինի:
Իսկ ահա Ռուսաստանին արևմտյան «հանրությունը» դրեց աքցանի մեջ. հերիք չէր ամերիկյան դեֆոլտը երջանիկ ավարտ ունեցավ, ընդ որում, աշխարհի համար խիստ անհասկանալի ներքին նպատակների ծառայելով, շարունակությամբ էլ` ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ը մտան ազատ առևտրի գոտու բանակցությունների մեջ:
Ի՞նչ արգելանք կարող է սա դառնալ Պուտինի, նրա Մաքսային միության, շարունակականության մեջ՝ Եվրասիական գոտու կայացման համար, կարծում ենք` անիմաստ է բացատրելը: Որքան էլ ռուս փորձագետները սևով սպիտակի վրա ու շատ ահարկու բարձրաձայնեն, բա չեք ասի` Թուրքիան, ՈՒկրաինան, էնտեղ էլ Չինաստանն ու Մոնղոլիան մաս կկազմեն Եվրասիականին, ինչը, իհարկե, ֆանտաստիկա է, մենք ժամանակ չունենք ֆանտաստիկ ժանրի համար:
բ) Զորիի գրած նամակը, եթե անկեղծ` իշխանությունների «փարդի քամակում» էր թեզավորված և հենվում էր հետևյալ մտայնության վրա. Ռուսաստանն արդեն հայտարարել է` Մերձդնեստրը և Օսիան (Աբխազիան ինչո՞ւ է շրջանցում, հասկանալի չէ), Ռուսիան «մտցնում, խորճկում» է Մաքսային միություն:
Ընդ որում, Մերձդնեստրը, Օսիա-Աբխազիան խոշոր ստրատեգիական նշանակություն այս գլոբալ խաղում չունեն, գրեթե չունեն: Գլոբալ նշանակության թիրախը Ղարաբաղն է: Ղարաբաղն այն առանցքն ու պատուհանն է, որը նայում է ԱՄՆ-ի վերջնական թիրախին (Չինաստանից առաջ)` դեպ Իրան:
Վերցնել, և ինչպես Մերձդնեստրը, հենց այնպես Ղարաբաղը «խցկել-խորճկել» Մաքսային միություն, Ռուսաստանը չի կարող: Հազար ու մի պատճառով:
Տանել, ուղիղ գծով Աֆղանստանից Ադրբեջան տեղափոխված ՆԱՏՕ-ական զորքերին ընդդեմ Ղարաբաղյան սահմանում ՀԱՊԿ զորամիավորումներ տեղակայել (դիցուք՝ Ֆիզուլու կողմերում), նույնպես չի կարող:
Պե՞տք է մի միջանկյալ բուֆերային «բացատրություն», թե ինչու է ինքն այդպես վարվում: Տրվեց այդ բացատրությունը: Ճիշտ է, ահագին երկար-բարակ ու նույնքան էլ ծանծաղ` ի դեմս տասնհինգէջանոց բալայանական (ինչ էլ ազգանուն է) նամակի:
Ինչն էլ, մեր մեջ ասած, թե՛ ՀՀ իշխանություններին, թե՛ մի պստլո էլ (հանգի՜ստ, մի ընկեք) ձեռնտու է Հայաստանին: Այն առումով, որ Գյուլիստանի պայմանագիրը, անուշտ, առ ոչինչ է որպես իրավաբանություն, այն չի կարող աշխատել երբեք, սակայն, որպես կեղծ բուֆեր, կարող է Ղարաբաղը ՄՄ տանել, եթե Հայաստանը նույնպես գնում է այնտեղ, և չունենալ մաքսային կետ` Ղարաբաղի հետ:
Չնայած կա այլ տարբերակ ևս` Ռուսաստանի կողմից ԼՂ անկախության ճանաչումը։
Իսկ գուցե Ռուսաստանը «Սմերչ» ծախեց Ադրբեջանին այն բանի համար, որ ասի` կարալ չեմ դա անել:
Մտածելու բաներ են:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2522