Շանթ Հարությունյանի կոչի քաղաքական արժեքը

Այսօր, ժամը 17-ին նրանք, ովքեր ցանկանում են մեր երկրում ինչ-որ բան փոխել, կգնան Ազատության հրապարակ: «Ցեղակրոն» կուսակցության առաջնորդ Շանթ Հարությունյանը կոչ է արել հավաքվել հրապարակում և իրականացնել հեղափոխության երթը: Իսկ ո՞վ է Շանթը և ի՞նչ արժեք ունի նրա կոչը քաղաքական դաշտում: Շանթ Հարությունյանը, նախևառաջ, անշահախնդիր, անկաշառ գործիչ է, երբեք քաղաքական գործարքների չի գնացել, երբեք փող կամ պաշտոն չի վերցրել որևէ ուժից ինչ-ինչ ծառայության դիմաց: Ու թե մինչ օրս նա ավելի քիչ զանգվածների է հայտնի, միայն նրա համար, որ գործել է մենակ: Նա քանիցս իր հարցազրույցներում ասել է, թե չի վստահում քաղաքական կուսակցություններին: Կարծում եմ, սա ոչ թե Շանթի պրոբլեմն է, այլ այդ կուսակցությունների: Ուրեմն` քաղաքական դաշտում կա մեկը, ով չի խաղում այն սովորական կանոներով, որոնց լավ տիրապետում են գրեթե բոլոր քաղաքական ուժերը: Ոմանք սոցցանցերում նույնիսկ Շանթին տուն են ուղարկում` պատճառաբանելով, թե նա գաղափարախոսություն, ասելիք չունի: Նմանները այնքան են սևեռվել հեղափոխության գաղափարը Շանթի կողմից առաջադրվելու փաստի վրա, որ մոռացել են հետևել նրա մտքերին: Շանթի գաղափարախոսությունը իրականում արժեհամակարգի փոփոխության անհրաժեշտութան վրա է հիմնված, իսկ սրան դեմ` որքան ասես: Մարդիկ սովորել են գործող արժեհամակարգում ապրելուն : «Մտքի ճկունություն և ոչ մի խարդախություն» կարգախոսով առաջնորդվողների համար այս արժեհամակարգում մանևրելը հեշտ է: Եվ ուրեմն` հեղափոխական կոչերը միանգամայն անընդունելի: Անընդունելի են նաև այն առումով, որ Շանթի պարագայում չգիտեն ինչի սպասել, անկանխատեսելիությունը վատ բան է, վախեցնող. Շանթը գործարքների չգնացող է, կոմպրոմիսներ չընդունող է, ասել է` ինչքան ուժերս բավականացնեն կանգնելու եմ: Իսկ կբավականացնե՞ն մյուսների ուժերը Շանթի հետ հավասար հրապարակում կանգնելուն: Հայտնի է, որ մի քանի քաղաքական ուժերի նման հայտարարությունների լիմիտը շատ շուտ սպառվել է քաղաքական գործարքների արդյունքում: Բացառված չէ նաև, որ ոմանց մոտ պարզապես քաղաքական խանդն է խոսում` Ազատության հրապարակը որևէ մեկի կողմից քաղաքական պայքարով լցնելը որպես ընդդիմադիրի տիտղոսի բռնազավթում կարող է դիտվել: Եվ ուրեմն` Շանթ Հարությունյանի հեղափոխության կոչի քաղաքական արժեքը հենց քաղաքական դաշտի արձագանքի մեջ է, քաղաքական կուսակցությունների վարքաբանական տրամաբանության ու իշխանության հետ փոխհարաբերությունների անդրկուլիսներում:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ