«Ես խոսել եմ աշխարհի հետ իմ մասին»

Ռեժիսոր, սցենարիստ, պրոդյուսեր ՌՈԲԵՐ ԳԵԴԻԿՅԱՆԻ «Խենթ պատմություն» ֆիլմը երիտասարդ մարսելցի Արամի մասին է, ով Փարիզում պայթեցնում է Թուրքիայի դեսպանի ավտոմեքենան` ծանր վնասվածք պատճառելով ավտոմեքենայի կողքով անցնող երիտասարդ հեծանվորդին: Արամը փախչում է Բեյրութ՝ միանալու Հայ ազատագրական բանակին:

«Խենթ պատմությունը» «Ոսկե ծիրան» Երևանի 12-րդ միջազգային կինոփառատոնի բացման ֆիլմն էր: Այս տարի ներկայացվել է Կաննի փառատոնում, աշնանը էկրան կբարձրանա Ֆրանսիայում, հաջորդ տարի ֆիլմի փառատոնային կյանքը կշարունակվի Իտալիայում, Իսպանիայում, սկանդինավյան երկրներում, Բելգիայում, Շվեյցարիայում, ասիական երկրներում և այլուր:
«Ես խոսել եմ աշխարհի հետ իմ մասին»,- լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ռեժիսորը:- Ես ծնվել եմ Մարսելում, հայրս հայ է, մայրս՝ գերմանուհի, ես նկարահանել եմ ֆիլմ իմ կենսագրության մասին»:

Անվանի ռեժիսորը մի առիթով նշել է, որ իրեն ոգեշնչել են իսպանացի հայտնի գրող և լրագրող Խոսե Գուրիարանի կյանքն ու գործունեությունը, որը արտացոլված է նրա ինքնակենսագրական «La Bomba» գրքում: (Գուրիարան ԱՍԱԼԱ-ի գործունեության արդյունքում վիրավորվել է, արդյունքում դարձել հայագետ ու հայասեր): «Բացառիկ այս պատմության մասին անգամ Հայաստանում քչերը գիտեն: Տաբու կա, ազատագրական բանակի մասին գրեթե չի խոսվում: Ձեզ համար դժվար չէ՞ր Ցեղասպանության մասին խոսելը` կարևորագույն ու նուրբ այս թեմայի միջոցով»,- հետաքրքրվեցի:
«Իրականում դժվար չէր, որովհետև ես մեծ կինոռեժիսոր եմ,- ի պատասխան ասաց Ռոբեր Գեդիկյանը:- Հաճախ են ինձ հարցնում` ինչո՞ւ եմ ընտրել այդ սյուժեն: Սա առաջինն է, և շատ ավելի հասուն թեմա է կինոռեժիսորի համար»:

Ռոբեր Գեդիկյանը նաև ֆիլմի է վերածելու Չեխովի «Բալենու այգին»: Այս տարի նա գլխավորում է«Ոսկե ծիրան» փառատոնի միջազգային խաղարկային մրցույթի ժյուրին:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ