Արդեն 4-5 տարի փնտրում եմ մեր երկրի իրավ տերերին, նրանց, որ չեն հաշտվում հայրենական ու ազգային որեւէ կորստի հետ, տիրական կրքով ու սիրով կռիվ են տալիս երկրապահության ու ազգապահպանության համար՝ ամեն պահանջված առիթով: Երկիրն ու ազգը միշտ գոյատևել ու զորացել են նախ և առաջ նման տերերի մաքառումով՝ առանց հարկադրանքի ու վարձահատուցման:

նիկոլին մնաց 300 հազար ադրբեջանցիների բերելը Հայաստան, չէ որ Արցախը հանձնեց, Հայաստանն էլ ճանաչեց Արևմտյան Ադրբեջան։

Ինչի՞ շուրջ բանավիճեմ քեզ հետ, երբ բանավեճի առարկան, հազարամյակների հայկական Արցախը, քո արկածախնդրության պատճառով այլեւս գոյություն չունի, եւ քեզ այլ բան չի մնում այս դառն իրողությունից մեր ժողովրդի ուշադրությունը շեղելու հուսահատ ճիգերից բացի։

Ցանկացած քաղաքական միավոր կամ անհատ, ով ՌԴ-ին հակադրվելու օրակարգ է իր համար սահմանում իբրև ՀՀ-ի ինքնիշխանության պահպանման ելակետ ու առաջնահերթություն, դրանով էականորեն ու լիարԺեքորեն նպաստում է հենց ՀՀ-ի լիարժեք ու ամբողջական կախվածության ավելացմանը և ինքնիշխանության ուծացմանը, որի արդյունքում գոյաբանական սպառնալիքին դիմագրավելու համար ՀՀ-ն դիմելու է այդ նույն ՌԴ-ին՝ այս կամ այն ֆորմատով առավել խորացնելու (ինտեգրվելու) գործակցությունը:

Քաղաքականության մեջ վերադառնում են կրոնական խորհրդանիշները։ Թրամփը, Էրդողանը, Նեթանյահուն, անգամ Մակրոնն այդ խորհրդանիշներն օգտագործում են իրենց քաղաքական ու աշխարհաքաղաքական նպատակների համար։

Երեք օր առաջ Նիկոլ Փաշինյանը տեսանյութ էր հրապարակել, թե ինչպես է համակարգչի ստեղնաշարը չխչխկացնում ու տեսանյութին կից նշել էր, թե Ամանորի ուղերձ է գրում...

Ըստ էության, եթե իրականություն են դառնում Փաշինյան-Ալիև հայտնի ու գաղտնի (ամեն ինչ հուշում է գաղտնի պայմանավորվածությունների առկայության մասին) պայմանավորվածությունները, ապա Հայաստանը, ինչպես Փաշինյանն է ասում, ձեռք է բերելու կախվածությունների նոր կենտրոններ` Բաքու և Անկարա...

Իբր 8-ժամանոց աշխատանքային օրվա ընթացքում էնքան արդյունք են տալիս, որ հիմա ցանկանում են 7 ժամ դարձնել։ Պորտաբույծ ժողովրդի համար շատ հաճելի լուր է այս պոպուլիստ թշնամիների կողմից, որ երկիրն ավելի խոր փոսը գցեն՝ զուգահեռաբար առաջիկա ընտրություններին ձայներ ավելացնեն։

Անցյալ դարի 70-ականներին տեղի ունեցավ աշխարհի մոտակա ճակատագիրը կանխորոշող մի շատ կարևոր իրադարձություն, այն է՝ ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Քիսինջերի և նախագահ Նիքսոնի նախաձեռնությամբ Չինաստանի հետ ԱՄՆ-ի մերձեցումը՝ նպատակ ունենալով ԽՍՀՄ-ի թուլացումը։

Չէ՛, ինձ համար ազնվականը նա՛ չի, ով, իր ընտանեկան ծառի ճյուղից դամբուլի նման կախված, վերևից աշխարհին ա նայում ու հիանում իր անիմաստ գոյությամբ։ Ազնվականը կոչում չի, այլ կյանքի ընտրություն ա, ժառանգած արյուն չի, այլ աշխարհի ցավից կտրատված երակներ։