Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը Ադրբեջանի բռնապետ Իլհամ Ալիևին կոչել է ամենաժողովրդավար տղա:

Պերաշկի ուտելու հայտնի նկարից հետո վերջապես Նիկոլը որոշեց հավուր պատշաճի երևալ Գյումրիում։ Ամբողջապես ղըլըղը ( տեսքը) փոխած, կոկիկ ու կեպիով։

Մարդու ենթագիտակցությունը հաճախակի է հաղթում գիտակցությանը:

2009-ից սկսած՝ խիստ արևմտամետ ՀԿ-ական աշխատակիցների մի մեծ խումբ առավոտից երեկո, տարբեր իշխանավորների աջակցությամբ, գիտությամբ, թողտվությամբ ու իմացությամբ, հայ հասարակությանը «պատրաստում էին խաղաղության»` դրա մասին միջազգային մամուլում հոդվածներ տպելով և ուղեղների լվացման սեմինարներ կազմակերպելով:

Վատ չէր լինի, որ մեր կյանքի խորհրդային հատվածի մասին իրենց կարծիքներն արտահայտողներն իմանային որոշ հետաքրքիր փաստեր։

Իմ հին ընկերները գիտեն, որ իմ նախասիրությունը գրականությունն է։ Սովորաբար երբ մեկին հարցնում են մասնագիտությունը, ժողովրդի լեզվով ասած` փեշակը, օրինակ, էլեկտրիկն ասում է` ես էլեկտրիկ եմ, կոշկակարն ասում է կոշկակար եմ, ջութակահարը` ջութակահար եմ, ֆիզիկոսը` ֆիզիկոս եմ, հողագործը` հողագործ եմ, քարտաշը` քարտաշ եմ, մանկավարժը` մանկավարժ եմ կամ ուսուցիչ եմ և այլն։ Ես ամաչում եմ ասել, որ գրող եմ։

Տավուշի մարզի հանրակրթական 76 դպրոցներում ընդհանուր առմամբ աշխատում է 1830 ուսուցիչ և ուսուցչի օգնական։

Ի՜նչ տարօրինակ արարած է մարդը։ Անգիր գիտի հազարամյակների խորքից եկող ճշմարտությունը՝ ինչ ցանես, էն էլ կհնձես։ Ոչ միայն գիտի, այլև հազար անգամ տեսել է, սեփական փորձով համոզվել է, որ ինչ ցանում ես, էն էլ հնձում ես, այլ կերպ չի լինում, բացառված է։ Գիտի, բայց շարունակում է փուշ ու տատասկ ցանել։ Ու, որ ամենատարօրինակն է, շարունակում է սպասել, որ վարդ ու կակաչ է հնձելու։

Ընտանեական թերթը ծանր է տարել Artak Zakaryan-ի գրառումը առ այն, որ «Մեր պետությունն այժմ գտնվում է պատմական այնպիսի կրախի առջև, որին անհրաժեշտ է միայն համազգային նոր զարթոնք, վերածնունդ, ռևանշ: Այլապես բախտորոշ գեոպոլիտիկ քամիները խորտակման են տանելու հայկական պետականության նավակը (Սերժ Սարգսյանի թողած ինքնավստահ զարգացող երկրից վերածվել ենք բախտի քմահաճույքով ալեկոծ ճոճվող ու այս ու այնկողմ բախվող նավակի)», և փորձել ինչ-որ անիմաստ հակադարձումներ անել...

Աշխարհում ապրող, իրենց հայ ներկայացնող և պաշտոնապես միլիարդատեր համարվող անձանց համատեղ ունեցվածքի մի մասով կարելի է մինչև ատամները զինել ՀՀ յուրաքանչյուր բնակչի, դեռ մի բան էլ մոտ 1000 հատ տանկ ու 200 կործանիչ ինքնաթիռ գնել, ու սա այն պարագայում, որ նման համատեղ ներդրում անելուց հետո իսկ նրանցից ոչ ոք չի դադարի լինել միլիարդատեր: