Այսօր բաքվեցի բռնապետը հայտարարել է. «Հայաստանն ունի երկու տարբերակ։ Առաջին՝ նրանք անմիջապես պետք է 42 կմ երկաթգիծ կառուցեն իրենց կամ եվրոպական ֆոնդերի հաշվին։ Մենք փաստացի համարում ենք դա նրանց սուվերեն տարածքը (սա ուշադրության արժանի միտք է) և ոչ մի պայմանավորվածություն չունենք նրանց սուվերենության մասով։ Բայց պետք է լինի հեշտ հասանելիություն Ադրբեջանից դեպի Նախիջևան։ Չպետք է լինի ոչ մի մաքսային խոչընդոտ, ստուգումներ կամ այլ ընթացակարգեր սահմանին։ Դա մեր օրինական իրավունքն է (այս միտքն էլ չափազանց կարևոր է)»:

Թվում է, թե ամենամեծ աղետն արդեն կատարվել է, և կարելի է զբաղվել առօրյայով՝ քաղաքականությունից մինչև հանգստի պլանավորում։

Փաշինյան Նիկոլի մոտ փոխվարչապետ աշխատող Գրիգորյան Մհերն ասում է, որ «մենք ոչ թե նոր սահման ենք գծում, այլ վերականգնում ենք ՀՀ-ի սահմանները»:

Գյումրիում դեկտեմբերի 7-ին ընդառաջ քաղաքային իշխանության տապալումը հերթական սատանայական սիմվոլիզմի դերսևորում էր, նիկոլական հերթական «գցոցին», իրեն ծառայություններ մատուցածների նկատմամբ։

Ըստ Մաշ տելեգրամ ալիքի՝ Ադրբեջանը խորհրդային D-30 հաուբիցների 122 մմ-ոց արկեր է արտադրում Ուկրաինայի համար՝ գաղտնի։ Այդ մասին հայտնի է դարձել ուկրաինացի ռազմական թղթակից Ռոման Բոչկալայի անզգույշ հաղորդումից։ Հաղորդումը ներկայացվել է որպես D-30 հաուբիցի 122 մմ-ոց արկերի ուկրաինական արտադրություն գործընկեր երկրներից մեկում:

Մարդիկ, ովքեր կարող են իրենց թույլ տալ որակյալ կրթություն, որակյալ սնունդ, ովքեր կարող են իրենց թույլ տալ դուրս գալ արտասահման, զարգացնել իրենց մտահորիզոնը, վայելել հանգստի գոտիները, տուրիզմով զբաղվել, չափազանց պահանջկոտ են դառնում իշխանության հանդեպ:

Սա Պրոսպեկտն ա։ Երկու ժամ առաջ ես հենց ստեղով անցնում էի։

Նախկինները հեռանում են. պրոցեսը, ըստ էության, ավարտվում է։ Հայաստանում միակ գործող նախկինը Նիկոլն է։ Կա բնական ընթացք, որը կոչվում է դարաշրջանի փոփոխություն։ Նիկոլի դարաշրջանը վերջանում է։

Երբ, փրփուրն ի բերան քննարկում են ԱՄՆ-Ռուսաստան հակամարտությունները, միշտ հիշում եմ լուսահոգի Լեոնարդ Պետրոսյանի ձևակերպած միտքը. - Տղե՛րք, մեկընդմիշտ հիշեք, եթե երկու ղարաբաղցի, մանավանդ մեկը Շուշիի, մյուսը Աղդամի պանյատներով, իրար պուբլիչնի մեր ու կնիկ են շուլալում, ուրեմն մի երրորդի մերը «.......» է:

Ես դեռ հավատում եմ, որ Հայաստանում և ամբողջ աշխարհում դեռ ապրում է 10 % զտարյուն հայ. հայ հասարակ, հայրենասեր, իր պապերի հողին նվիրված, իր երեխաների ապագայով մտահոգված, ոչ մի քաղաքական այլանդակ խաղերի մեջ չներքաշված հայ, որը պատրաստ է այդ ամենի փրկության համար դուրս գալ կենաց ու մահու պայքարի։