Աստվա՜ծս, Աստվա՜ծս, Աստվա՜ծս, Մաքուրս, Ջինջս ու Բարիս, Քո սիրով հավերժ լցված են, Կյանքս, օրերս ու տարիս։

Այժմյան հայոց դուստրերը կարծես մոռացել են, թե իրենք ով են և ինչ ազգի կանանց են պատկանում, որոնց համար ամոթ¬խածությունն ու առաքինությունը եղել է իրենց ամենաընտիր զարդարանքը, ինչը խիստ պատվական է նաև մեր Տիրոջ մոտ, ինչպես և գրված է Սուրբ Գրքում. «Կանա՛յք, հնազանդ եղեք ձեր ամուսիններին, որպեսզի եթե նրանցից ոմանք չհնազանդվեն Աստծո Խոսքին, իրենց կանանց ընթացքի շնորհիվ ու առանց խոսքի շահվեն, նկատի ունենալով ձեր պարկեշտ վարքը, լի երկյուղածությամբ։

Ո՜վ ամենօրհնյալ Որդիդ Աստծո, Կենդանարար Հոր անքնին ծնունդ, Քեզ համար չկա անկարելի ու անհնար ոչինչ...

Լոյս զուարթ Ալէլուիա, ալէլուիա: Լոյս զուարթ սուրբ փառաց անմահի, Հօր երկնաւորի սրբոյ կենարարի` Յիսուս Քրիստոս:

Ողորմի՛ր ինձ` լքվածիս, օգնի՛ր եղկելիիս...

Բե՛ր խաղաղություն իմ ազգին և այն բոլոր երկրներին, որոնք պատառոտված են պատերազմի և բաժանումի պատճառով:

Մի մարդ իր անունը դրել էր Անց Քառասունմեկ: Հարցրին՝ ինչու՞։ Պատասխանեց․ -Գյումրվա հրապարակի ժամացույցը նկատի ունեմ՝ մեծ, հզոր երկրաշարժի պահին։ Սլաքները կանգ էին առել 11 անց քառասունմեկի վրա։

Աղբիւրդ կենդանութեան և անմահութեան` արբո զծարաւեալ հոգի իմ յառատաբուղխ վտակէ քումմէ, որ պասքեալ տոչորիմ ի բազում անօրէնութեանց իմոց. խթեա ի քարացեալ սիրտ իմ, և հան ինձ արտասուս ապաշխարութեան։

Մի՛ դատեր և մի՛ դատապարտեր զիս, Տէր` ըստ անբաւ զազիր գործոց իմոց, և մի՛ կացուսցես զիս ընդ այլսն որք զայրացուցին զքեզ. այլ ընդ փառաւորեալսն փառաւորեա, և ընդ պսակեալսն պսակեա, և ընդ բերկրեալսն ուրախացո։

Շատ է ինձ, տէր. բայց յուսամ յողորմութիւնդ քո, զի և շունք կերակրին ի փշրանաց անկելոց ի սեղանոյ տեառն իւրեանց. շուն կոչեա զիս, տէր, զի գայցեմ զկնի քո։