Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթներից գիտենք, թե ո՞նց ա կատաղում Կացին Ախպերը։
Բա որ Թումանյանն իմանար, թե ո՞նց ա կատաղել Ալիևը՞..
Հեյդարի վրդովմունքի համեմատ Թումանյանի կացինը գլուխը քարովն ա տվել:
Կատաղել ա, էլ մի ուրիշ հանգի` կարմրատակել ա, պողացել, պեծ ու կրակ դարձել` լյուբոյ խոտի դեզ պաժառ կտա, էլ չեմ ասում` շուրջը նավթի վիշկեքի պես բարձացող տնական քաքի դեզերը:
Հաբռգել ա` էլ դու սուս...
Գեշ էրազ ա տեսել. քնել վեր ա կացել ու որոշել, որ Մոսկվան ադրբեջանական քաղաք ա։
Չգիտես որտեղից, որտեղ դեղնակոթած մի մագաղաթ են գտել ու նրան զեկուցել, թե 14-րդ դարում Կրեմլը նախագծել ու կառուցել ա ազգությամբ ադրբեջանցի, տաղանդավոր ճարտարապետ Կզի Կզի Օղլի, ես ինչ գիտեմ ինչ, Հարամ Զադեն։
Էդքանն էլ բավավական ա եղել, որ ի սփյուռս աշխարհի մեյդանովի հայտարարի, թե Մոսկվան քանի որ ադրբեջանցի ա կառուցել` ադրբեջանական քաղաք ա։
Ու եկել ընդհանուր հայտարարի. «Մեր քաղաքը տվեք մեզ»։
Էստեղ է, որ հազար, հազարերորդ անգամ քարի ա դեմ առել` ոչ այնքան Թումանյանի Կացին Ախպերը, այլև ծագումով արիացի, մեր իսկ քաջազուն զավակ Քաջ Նազարը, ով էս էլ քանի հազարամյակ ժանգոտ թուրը ձեռին ճոճում ու հաթաթա ա տալիս համայն աշխարհին, թե մեր բախտը տվեք մեզ...
Ի՞նչ ասեմ:
Ես ոչ Կացին Ախպեր եմ, ոչ Հեյդար Ալիև, և ոչ էլ ազնվազարմ արիացի Քաջ Նազար։
Դրա համար էլ տարակուսանքս հայտնեցի լրագրության մեջ ոչ պակաս կացնահար Ավո ախպորս։ Որ նրան լավ ճանաչեք`ասեմ, որ նա իր հոդվածների տակ հորջորջում է` Ավետիս Բաբաջանյան։
Ասի.
- Ավո, էդ Ալիևի դուխը հելել` իրան ուտու՞մ ա... էտ ընչե՞ր ա դուս տալիս... Բա Պուտինից իսկի չի վախու՞մ, որ Մասկվան իրանով ա անում...
Նման հարցերի պատասխանները սովորաբար Ավոն ջեբումն ա պահում. էլ դես դեն չընկավ։
- Լևոն,- ասավ,- դու իսկականի՞ց ես լոռեցի... Այ ախպեր, էն դու չես ասու՞մ, որ թամամ խոսքը, իշին են ասում... Ալիևը դրանով ուզում ա ասի, որ եթե ադին նա ադին, աշխարհի ամենադուխով տղուն` նիկոլին կրեցի` Պուտինը ինչ տանձս ա, որ չկրեմ...
01.07.2025թ.
Լևոն ՋԱՎԱԽՅԱՆ