«Եթե Ադրբեջանը չունենար Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների սրման և հակառուսական դիրքորոշման բավականին հստակ սահմանված վեկտոր, ապա Ռուսաստանի Դաշնության տարածքում էթնիկ ադրբեջանցիների ձերբակալությունները կամ նույնիսկ մահերը չէին անհանգստացնի ո՛չ Ալիևին, ո՛չ էլ պաշտոնական Բաքվին։ Ամեն ինչ կլիներ խաղաղ և հանգիստ»,- սոցիալական ցանցերում գրել է ռուս ռազմական փորձագետ Իգոր Ստրելկովը։               
 

Ռուսի «ողորմածության» հույսին

Ռուսի «ողորմածության» հույսին
10.07.2013 | 18:09

«Ռուսաստանին պիտի ասել, որ այդ «ոխերիմ» բարեկամությունն այնքան էլ բարեկամություն չէ»,-irates.am-ի հետ զրույցումանդրադառնալով հայ-ռուսական հարաբերություններին, նշեց քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանը և զուգահեռներ անցկացրեց 1920-ականների ու այսօրվա միջև, եզրակացնելով, թե իրավիճակը բավականին նման է: «1919-ին անգլիացիները մեզ օգնեցին օրինական ճանապարհով հանրապետությանը «կցել» Նախիջևանը, Արցախը, այսօրվա Լոռին, Ջավախքն էլ ճանաչել վիճելի տարածք: Ռուսները վերադարձան իրենց կարմիր բանակով, բոլշևիկներով ու ի՞նչ արեցին: Կարսը տվեցին թուրքին, Նախիջևանը հրամցրին ադրբեջանի թուրքին, Արցախը մտցվեց Ադրբեջանի կազմ, Ջավախքն էլ Վրաստանի կազմ: Ահա այսպես է Ռուսաստանը մեզ հետ բարեկամություն անում, որի «ողորմածության» «պատիվն» ունենք ամեն անգամ»,-նկատեց քաղաքագետը:


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2083

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ