ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ կքննարկի Իրանը կրկին ռմբակոծելու հնարավորությունը, եթե Թեհրանն ուրանը հարստացնի մինչև «տագնապալի» մակարդակի։ Թրամփը հավելել է, որ կցանկանար տեսնել, թե ինչպես են Միջազգային ատոմային էներգիայի գործակալության կամ այլ հեղինակավոր աղբյուրի տեսուչները ստուգում Իրանի միջուկային օբյեկտներն անցյալ շաբաթավերջին դրանց ռմբակոծությունից հետո։               
 

Դեմքն ու­րիշ բան է, դի­մա­կը՝ ու­րիշ

Դեմքն ու­րիշ բան է, դի­մա­կը՝ ու­րիշ
31.03.2020 | 01:55

«Թեև Հա­յաս­տա­նում ար­տա­կարգ դրու­թ­յուն է հայ­տա­րար­ված, և մար­դիկ մտա­հոգ­ված են, թե ինչ­պես պետք է հաղ­թա­հար­վի կո­րո­նա­վի­րու­սը մեր երկ­րում, կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի մի փոքր խումբ «պայ­քա­րում» է Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նի դեմ, կա­ռույ­ցի վե­րա­բե­ր­յալ մե­ղադ­րագ­րեր ու­ղար­կում տար­բեր պաշ­տո­ն­յա­նե­րի ու գրա­ռում­ներ ա­նում այդ մա­սին ֆեյս­բու­քում». սա Հա­յաս­տա­նի կի­նո­միու­թ­յան ու մաս­նա­վո­րա­պես «Ոս­կե ծի­րան» կի­նո­փա­ռա­տո­նի հետ սեր­տո­րեն գոր­ծակ­ցող, լրագ­րող Գո­հար Հա­կո­բ­յա­նի նյու­թից է։ Կի­նո­միու­թ­յան ու «Ոս­կե ծի­րա­նի» ան­վան հի­շա­տա­կում­ներն իսկ բա­վա­րար են լրագ­րո­ղի ա­չա­ռու­թ­յան վե­րա­բե­ր­յալ կար­ծիք կազ­մե­լու հա­մար («մե­ղադ­րագ­րեր» բա­ռի «միա­միտ» գոր­ծած­մա­նը նա­յեք), ուս­տի բա­վա­րար­վենք այս­քա­նով, անց­նենք նրա զրու­ցա­կից կի­նո­ռե­ժի­սո­րին, սա­կայն վեր­ջի­նիս պես ոչ թե ա­ռաջ­նորդ­վե­լով ընդ­հա­նուր ձևա­կեր­պում-դա­տո­ղու­թ­յուն­նե­րով, այլ ա­մեն ա­սա­ծի հիմ­նա­վո­րու­մը տա­լով, իսկ ինչ-ինչ, Էդ­գար Բաղ­դա­սա­ր­յա­նը մեր ու­շադ­րու­թ­յանն ար­ժա­նա­նա­լու ի­րա­վունք նվա­ճել է իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րին ուղղ­ված կո­լեկ­տիվ նա­մա­կի տակ դրած ըն­տա­ն­յոք ստո­րագ­րու­թ­յամբ։

1937-Ի ՀՈ­ԳԵ­ԶԱ­ՎԱԿ­ՆԵՐՆ ԸՆԴ­ՄԻՇՏ ԵՆ
Ակն­հայ­տո­րեն այդ­պես էլ ի զո­րու չլի­նե­լով հաս­կա­նա­լու, որ հա­յաս­տա­նյան հա­սա­րա­կու­թյու­նում բա­րե­բախ­տա­բար ժա­մա­նա­կա­յին նոր չա­փում­ներ են, օ­րա­ցույ­ցի վրա էլ ի­րենց ե­րա­զա­յին 1937-ի փո­խա­րեն 2020-ն է, Հա­յաս­տա­նի կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի միու­թյու­նը 59 կի­նե­մա­տոգ­րա­ֆիս­տի կամ այդ­պի­սին ներ­կա­յա­ցող­նե­րի ստո­րագ­րու­թյամբ (չեն էլ նկա­տել, որ մե­կը վա­ղո՜ւց հան­գու­ցյալ է) նա­մակ է հաս­ցեագ­րել իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին՝ ի պար­սա­վումն ո­մանց և ի պաշտ­պա­նու­թյուն կի­նո­կենտ­րո­նի տնօ­րե­նի ար­դեն ե­րեք տա­րի ժ/պ աշ­խա­տող Շու­շա­նիկ Միր­զա­խա­նյա­նի՝ նրան ներ­կա­յաց­նե­լով...
Չէ, ա­րա­ծի երևու­թա­կա­նու­թյուն ստեղ­ծե­լու մտադ­րու­թյամբ մո­գոն­ված նա­մա­կի ընդ­հա­նուր ձևա­կեր­պում­նե­րի ո­չինչ չա­սող շա­րա­նին մենք չենք անդ­րա­դառ­նա, ան­գամ մատ­նա­ցույց էլ չենք ա­նի փաս­տե­րը կողմ­նա­կալ ներ­կա­յաց­նե­լու, դրանք մի­տում­նա­վոր կեղ­ծե­լու դրսևո­րում­նե­րը։ Չենք անդ­րա­դառ­նա, քա­նի որ նման գոր­ծե­լաոճն այդ մարդ­կանց բա­րո­յա­կան ու հոգևոր նկա­րա­գիրն է, կեն­սա­կեր­պը, իսկ ժո­ղովր­դա­կան հայտ­նի խոսքն ա­սում է, որ կու­զի­կին միայն գե­րեզ­մա­նը կուղ­ղի։ Չենք անդ­րա­դառ­նա նաև զուտ այն պատ­ճա­ռով, որ նա­մա­կում առ­կա է նմա­նը չու­նե­ցող այն­պի­սի՛ ան­հե­թե­թու­թյուն, ի­րա­կա­նու­թյան այն­պի­սի՛ ա­նօ­րի­նակ խե­ղա­թյու­րում, որ ան­կախ քեզ­նից սկ­սում ես մտա­ծել նա­մա­կը ստո­րագ­րած­նե­րին հա­մա­կած զանգ­վա­ծա­յին հո­գե­խան­գար­մուն­քի մա­սին։
ՇՈՒ­ՇԱՆ­ՆԱ ԴԸ ԱՐ­ԿԸ ԿԱՄ ՀԵ­ՂԱ­ՓՈ­ԽՈՒ­ԹՅԱՆ... ՋԵԲ­ԿԻՐ­ՆԵ­ՐԸ
Կտր­վե­լով բուն ի­րա­կա­նու­թյու­նից՝ տե­սեք թե կի­նո­միու­թյան ան­դամ­նե­րի ինք­նա­մո­ռաց գով­քը մինչև ուր է տա­նում-հասց­նում Շ. Միր­զա­խա­նյա­նին՝ դարձ­նե­լով մե­րօ­րյա Ժան­նա դ’Արկ, երկ­րի հե­ղա­փո­խա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի դրո­շա­կա­կիր։ Նա­մա­կա­գիր­նե­րի ա­ռողջ բա­նա­կա­նու­թյան հետ եզ­րեր չու­նե­ցող այս տրա­մա­բա­նու­թյամբ պարզ­վում է, որ «Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նում հե­ղա­փո­խա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի շր­ջա­նը», երկ­րում «կա­ռուց­ված­քա­յին ու հա­մա­կար­գա­յին բարդ փո­փո­խու­թյուն­ներն» ի­րա­կա­նու­թյուն են դար­ձել կի­նո­կենտ­րո­նում Շու­շա­նիկ Միր­զա­խա­նյա­նի նշա­նակ­մամբ ու նրա ձեռ­նար­կած քայ­լե­րի շնոր­հիվ։
Այս­տեղ են ա­սել՝ այ թե հա­սա՜նք։
Կի­նոն ի­րենց հա­մար ու­նե­նա­լով ըն­դա­մե­նը որ­պես ա­ծան­ցյալ՝ հա­յաս­տա­նյան կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի սույն բույ­լը, կեղ­ծե­լը որ կեղ­ծել է, փոր­ձում է ձեռ­քի հետ սե­փա­կա­նաշ­նոր­հել հե­ղա­փո­խու­թյունն ի­րա­կա­նաց­րած­նե­րի հե­ղի­նա­կա­յին ի­րա­վուն­քը՝ պատ­մու­թյու­նը խմ­բագ­րե­լու ու վե­րա­շա­րադ­րե­լու ճա­նա­պար­հով անց­նե­լով կի­նո­կենտ­րո­նի Շու­շան­նա դ’Ար­կին հա­յաս­տա­նյան 2018 թվի հե­ղա­փո­խու­թյան նա­խա­կա­րա­պետ ներ­կա­յաց­նե­լու գոր­ծը կպց­նե­լուն։
Այս­տեղ բնա­կա­նա­բար պի­տի դառ­նանք ու հա­զար փառք տանք Աստ­ծուն, որ մեր այս ջեբ­կիր­նե­րի գլ­խից բա­նա­կա­նու­թյու­նը վերջ­նա­կա­նա­պես չի հա­նել ու նրանց մեջ խեղ­դել է Օռ­լեա­նի կույ­սի պատ­վա­նունն էլ կի­նո­կենտ­րո­նի ժ/պ-ին վե­րագ­րե­լու ան­թա­քույց հա­վակ­նու­թյուն­նե­րը (գրո­ղը տա­նի, ի վեր­ջո ֆի­զիո­լո­գիան այն­քան էլ կեղծ բան չէ)։
Ի­հար­կե, այս­տեղ ո­րո­շա­կիո­րեն ան­պարզ է մնում, թե նա­մա­կա­գիր­ներն ին­չու են մնա­ցել կես ճա­նա­պար­հին և հայ կի­նո­յի փր­կիչ Շ. Միր­զա­խա­նյա­նի հե­ղա­փո­խա­կան նա­խա­կա­րա­պե­տու­թյու­նը չեն ամ­րագ­րել կի­նո­միու­թյան նա­խա­գահ Հա­րու­թյուն Խա­չատ­րյա­նի հոգևոր ա­ռաջ­նոր­դու­թյան կնի­քով, թեև մյուս կող­մից էլ ճիշտ են ա­րել խմ­բագ­րումն ա­պա­գա­յին վե­րա­պա­հե­լով, քա­նի որ երկ­րին ճա­րա­կած հա­մա­վա­րա­կը կա­րող է նվազ հն­չե­լի դարձ­նել սույն դա­րա­կազ­միկ փաս­տը։
Ա­ՀԱ ԹԵ ՆԱԵՎ ԻՆ­ՉՈՒ Է Ա­ՆԻ­ՄԱՍՏ
Ա­հա պատ­մու­թյան, ի­րա­կա­նու­թյան այս­պի­սի ըն­կա­լում, ո­րով ե­թե պատ­մա­կան ակն­հայտ փաստն է խմ­բագր­վում, ձևա­խեղ­վում, էլ ինչ ա­սել ա­ռան­ձին վերց­րած կա­ռույ­ցի մա­սին, ո­րում գոր­ծե­րի վի­ճակն ինչ­պես ու­զե­նան, այն­պես էլ կներ­կա­յաց­նեն (ինչն էլ, ի դեպ, ա­նում են), ա­հա թե ի՛նչ ու ինչ­պի­սի՛ հա­մա­կազ­մի հետ գործ ու­նե­նալն է, որ ա­նի­մաստ է դարձ­նում կո­լեկ­տիվ այս ան­հե­թե­թու­թյանն ամ­բող­ջու­թյան մեջ անդ­րա­դառ­նա­լը։
Սա­կայն որ­պես­զի ըն­թեր­ցո­ղը կաս­կա­ծի նշույլ իսկ չու­նե­նա նա­մա­կա­գիր­նե­րի կող­մից վե­րը բեր­ված ան­հե­թե­թու­թյու­նը թղ­թին հանձ­նե­լու ա­նու­ղե­ղու­թյան առն­չու­թյամբ, նա­մա­կի այդ հատ­վա­ծը մեջ­բե­րում ենք բա­ռա­ցի՝ նաև գրա­գետ գր­ված լի­նե­լու պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը թող­նե­լով ի­րենց. «Մենք ար­ձա­նագ­րում ենք, որ Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նի տնօ­րե­նի ժա­մա­նա­կա­վոր պաշ­տո­նա­կա­տար, Հա­յաս­տա­նի կի­նե­մա­տոգ­րա­ֆիստ­նե­րի միու­թյան վար­չու­թյան ան­դամ Շու­շա­նիկ Միր­զա­խա­նյա­նի՝ վեր­ջի­նիս այդ պաշ­տո­նում նշա­նակ­վե­լու ա­ռա­ջին իսկ օ­րից, կա­ռույ­ցում ձեռ­նարկ­վեց և ի­րա­կա­նաց­վեց հս­կա­յա­կան աշ­խա­տանք, ո­րին հա­ջոր­դեց Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան հե­ղա­փո­խա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի շր­ջա­նը, երկ­րում ի­րա­կա­նաց­վե­ցին կա­ռուց­ված­քա­յին ու հա­մա­կար­գա­յին բարդ փո­փո­խու­թյուն­ներ, ո­րոնք, ցան­կա­ցած պա­րա­գա­յում, ա­ռաջ են բե­րում ո­րո­շա­կի դժ­վա­րու­թյուն­ներ»:
ՀԻ­ՄԱ Ե­ՂԵ՞Լ  Է, ԹԵ՞ ՉԻ Ե­ՂԵԼ
Դառ­նանք Էդ­գար Բաղ­դա­սա­րյա­նին, ով դար­ձավ այս ողջ ա­սե­լի­քի սկիզբն ու մե­խը։ Հար­կավ դժ­վար է հա­վա­տալ, որ նրա նման հա­սա­րա­կու­թյա­նը ներ­կա­յա­նա­լու ար­վես­տա­կա­նու­թյուն ու­նե­ցող նրա նման մար­դը կա­րող էր պար­զա­միտ լրագ­րո­ղի հյու­սած ցանց­կեն թա­կար­դի մեջ հայ­տն­վել, բայց փաս­տը մնում է փաստ, որ Գո­հար Հա­կո­բյա­նի ո­րակ­մամբ ճշ­տող հար­ցին՝ «Ար­դյոք պն­դու՞մ է, որ նախ­կի­նում «ատ­կատ­ներ» են ե­ղել», կի­նո­ռե­ժի­սո­րը պա­տաս­խա­նել է. «Ես չեմ պն­դում, որ «ատ­կատ­ներ» են ե­ղել: Ան­ձամբ ես չեմ տվել որևէ «ատ­կատ», «կա­շառք»՝ հետևող լյա՜-լյա՜, լյո՜-լյո՜, «չՈվՌ չցրպռ» շա­րու­նա­կու­թյամբ ու ա­վար­տել այս­պես. «Բնա­կա­նա­բար ա­մեն ինչ ե­ղել է, բայց ես ՉԵՄ ՏՎԵԼ ոչ մի կո­պեկ»։
ԱՈՒ­ԴԻՏ ՊԱ­ՀԱՆ­ՋՈՒ՞Մ ԵՆՔ, ԹԵ՞ ՉԵՆՔ ՊԱ­ՀԱՆ­ՋՈՒՄ
Մի կողմ թող­նենք, որ կողմ­նո­րոշ­ված չկողմ­նո­րոշ­վա­ծու­թյու­նը նույն­քան չկողմ­նո­րոշ­ված կողմ­նո­րոշ­վա­ծու­թյուն է, պար­տադր­ված ենք փաս­տել, որ կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի նա­մա­կի տակ ստո­րագ­րած Էդ. Բաղ­դա­սա­րյա­նը, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, լա՜վ էլ կողմ­նո­րոշ­ված է ներ­կա­յա­նում։
Ի դեպ, նույն հս­տակ կողմ­նո­րոշ­վա­ծու­թյունն է նրա մոտ և ս. թ. փետր­վա­րի 15-ին Factor TV-ին տված հար­ցազ­րույ­ցում, որ­տեղ խո­սե­լով իր ներ­կա­յաց­րած կի­նո­նա­խագ­ծին գու­մար չհատ­կաց­նե­լու փաս­տից, ի մաս­նա­վո­րի ա­սում է. «Ինձ ա­սում են՝ գի­տե՞ք ինչ, գու­մար­ներ չկան։ Նե­րե­ղու­թյուն (բա­ռը գր­ված է այն­պես, ինչ­պես ար­տա­բեր­ված է- Մ. Հ.), դե էդ վախտ է­կեք աու­դիտ ա­նենք մի հատ և նա­յենք ո՛ւր եք գնում, ին­չի՛ հա­մար եք գնում և ի՛նչ ա­նի­մաստ մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի եք մաս­նակ­ցում և հո­բե­լյան­ներ եք նշում»։
Պա­հան­ջա­տի­րոջ ու այն էլ օ­րի­նա­կան պա­հան­ջա­տի­րոջ դիր­քե­րից սույն միտ­քը Էդ. Բաղ­դա­սա­րյա­նը ցա­սում­նա­լից կրկ­նում է նաև զրույ­ցի մեկ այլ հատ­վա­ծում. «Աու­դիտ եմ ու­զում՝ էդ մի­ջոց­նե­րը ու՞ր ա գնում։ Ի՛մ տված հար­կե­րը։ Ես պա­հան­ջում եմ աու­դիտ՝ ու՞ր ա գնում, ու՞ր եք գնում, ի՞նչ ուղևո­րու­թյուն­ներ եք գնում, ի՞նչ կա­ման­դի­րով­կեք»։
Սույնն ի­մա­նա­լով՝ կա­րո՞ղ ենք Էդ. Բաղ­դա­սա­րյա­նին հարց­նել՝ կի­նո­կենտ­րո­նին «հե­ղա­փո­խա­կան» աշ­խա­տան­քի շունչ բե­րած, ատ­կատ­նե­րից ա­զա­տագ­րած (ո­րա­կում­նե­րի մեջ հա­վա­տա­րիմ ենք մնա­ցել կի­նո­յի փո­խա­րեն նա­մա­կագ­րու­թյան ժան­րում խո­րա­ցած­նե­րի հն­չե­ցում­նե­րին- Մ.Հ.) Շ. Միր­զա­խա­նյա­նին ա­ջակ­ցող նա­մա­կում առ­կա ստո­րագ­րու­թյանդ ան­կեղ­ծու­թյա՞­նը հա­վա­տանք, թե՞ նա­մա­կի տակ ստո­րագ­րե­լուց մոտ մեկ ա­միս ա­ռաջ տված հար­ցազ­րույ­ցում աու­դիտ պա­հան­ջե­լու ար­դար զայ­րույ­թիդ, կեղ­ծիքն ու կեղ­տը երևան հա­նե­լու բուռն մտա­հո­գու­թյանդ։ Ի դեպ, լա­վա­տե­ղյակ­ներն ա­սում են, որ քո այս «ճիչն» ու­նե­ցել է իր ազ­դե­ցու­թյունն ու ներ­կա­յաց­րածդ նա­խա­գի­ծը, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, ֆի­նան­սա­վոր­վել է։
ՑՈՒ­ՑԱ­ԿՈՒՄ ՀԻ­ՄԱ ԼԻ­ԶՈՂ­ՆԵ՞Ր ԵՆ, ԹԵ՞ ՉԼԻ­ԶՈՂ­ՆԵՐ
2020 թվի փետր­վա­րի 15-ի հար­ցազ­րույ­ցում բո­ղո­քե­լով, որ չի­նով­նիկն ար­վես­տա­գե­տի հետ խո­սում է դա­տա­խա­զի տո­նով, ար­ժա­նա­նում ես լրագ­րո­ղի միան­գա­մայն տրա­մա­բան­ված «Ար­դյո՞ք դա հետևանք չէ այն ար­վես­տա­գետ­նե­րի, ո­րոնք պա­խա­րա­կել են ձեր ո­լոր­տը» հար­ցին ու նույն­քան միան­գա­մայն ան­կեղ­ծո­րեն պա­տաս­խա­նում. «Է­սօր նույն ար­վես­տա­գետ­նե­րը... լի­զե­լով գա­լիս են 91 թվա­կա­նից, շա­րու­նա­կում են լի­զել։ Ի­րանք լի­զե­լով կո­չում­ներ են ստա­ցել։ Մինչև ժո­ղովր­դա­կան է­կել-հա­սել են։ Ո՞վ եմ ես, ե­թե իմ ազ­գա­նու­նից ա­ռաջ ինչ-որ մի բան պտի կար­դաք, որ իմ ազ­գա­նու­նը տաք։ Վաս­տա­կա­վոր չգի­տեմ ինչ... Ա­նուն-ազ­գա­նու­նը պտի ա­սի։ Վերջ»։
Մի կողմ թող­նեմ այդ ար­վես­տա­գետ­նե­րի ին­չը լի­զե­լու մա­սին ակ­նարկդ ու շնոր­հա­կալ լի­նեմ այդ ա­ռու­մով պար­կեշ­տու­թյու­նը պահ­պա­նե­լուդ՝ այ­նուա­մե­նայ­նիվ +18-ի շե­մից ներքև գտն­վող լսա­րան էլ կա, սա­կայն վեր­ջում այդ­պես կտ­րուկ ա­սած «վերջ»-դ է հատ­կա­պես դուրըս ե­կել, ին­չի հա­մար էլ ու­զում եմ ան­կեղ­ծո­րեն հի­շեց­նել, որ առ իշ­խա­նու­թյուն ուղղ­ված կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի հա­վա­քա­կան գրի մեջ կո­չում­ներ ստա­ցած մար­դիկ կան, ո­րոնք հի­շա­տա­կածդ 91-ից են գա­լիս, և ու­զում եմ հարց­նել՝ ի՞նչ ա­նենք, ի՞նչ բխեց­նենք նրանց այդ 91-ից գա­լու ու լի­զե­լը մաս­նա­գի­տու­թյուն ու­նե­նա­լու քո վկա­յա­կո­չած փաս­տից։ Ե­թե դրանք լի­զե­լով դեռևս 91-ից են գա­լիս, ոնց որ թե այն­քան էլ ա­րա­լեզ չեն, իսկ ե­թե հի­մա էլ են լի­զում, ինչ­պես հա­վաս­տում ես, փաս­տո­րեն լավ էլ ա­րա­լեզ են, բայց ոչ Ա­րա Գե­ղե­ցի­կի ժա­մա­նակ­նե­րի ա­րա­լեզ­նե­րից։ Շա­մի­րա­մի ժա­մա­նակ­նե­րի ա­րա­լեզ­նե­րը, գի­տես, պատ­մու­թյունն է վկա­յում, բժշ­կում էին։ Հա­կա­ռակ քո հի­շա­տա­կած լի­զող­նե­րի, այն ա­րա­լեզ­նե­րի հա­մար լի­զե­լը բու­ժա­կա՜ն գոր­ծո­ղու­թյուն էր...
ՓԱ­ԿԵ՞Լ, ԹԵ՞ ՉՓԱ­ԿԵԼ
Միան­գա­մայն խո­րա­պես ափ­սո­սա­լով, որ հայ­կա­կան կի­նո­յի տե­սա­կը վե­րա­նում է, ին­չում ամ­բող­ջո­վին հա­մա­միտ եմ քեզ հետ ու հա­վա­տում ցա­վիդ ան­կեղ­ծու­թյա­նը, փաս­տում ես, որ «մեր ղե­կա­վա­րու­թյունն էլ «Կար­գին հա­ղոր­դու­մից» էն կողմ բան չի ցի­տում», ու հար­ցի ձևով հաս­տա­տում. «Դա ձեզ թվում է պա­տա­հա­կան բան ա՞, դա մտա­հո­րի­զո՛ն ա»։
Ճա­շա­կա­վոր ար­վես­տա­գե­տիդ ցա­սու­մը, ի մի­ջի այ­լոց, այն­քան է ա­հագ­նա­նում, որ մար­տա­կո­չի պես հն­չեց­նում ես. «Հա­նել, շպր­տել դուրս, կադ­րա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն վա­րել նոր­մալ։ Լավ տղա, լավ աղ­ջիկ՝ ես չգի­տեմ նման մաս­նա­գի­տու­թյուն­ներ։ Չգի­տեմ, այ­լան­դակ վատ տղա բե­րեք, ա­նա­ռակ աղ­ջիկ, բայց` մաս­նա­գետ։ Բե­րեք մաս­նա­գետ՝ պե­տա­կան մտա­ծո­ղու­թյուն ու­նե­ցող, որ հաս­կա­նում է` ինչ է մեզ հա­մար հայ­կա­կան մշա­կույ­թը տա­նել։ Ին­չի՛ս է պետք կուլ­տու­րա­յի մի­նիստ­րու­թյու­նը։ Փա­կեք Ս փպՐՑՏՉՏռ ՎՈՑպՐՌ։ Ես չեմ ու­զում, որ ի­րենք տՐՏրՑՏ ՑՈՍ դար­մաե­դի նման աշ­խա­տա­վարձ ստա­նան»։
Գի­տե՞ս, իս­կա­պես զիլ է ա­սածդ ու հատ­կա­պես պե­տա­կան մտա­ծո­ղու­թյան բա­ցա­կա­յու­թյան մա­սով, սա­կայն, կրկ­նվում եմ, բայց թե ու­րիշ ճար չու­նեմ, կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րի բույ­լի հետ քո ստո­րագ­րու­թյունն էլ կա նա­մա­կում, ու հարց լու­ծե­լու ակն­կա­լի­քով դու էլ ես քո մեր­ժած նա­խա­րա­րու­թյա­նը դի­մող­նե­րի թվում։
Էս դեպ­քում բա ինչ­պե՞ս վար­վենք «Փա­կեք Ս փպՐՑՏՉՏռ ՎՈՑպՐՌ»-ի հետ, բա որ «դար­մաե­դի նման աշ­խա­տա­վարձ» են ստա­նո՞ւմ»...
Էս ա­մե­նը հե՞չ ու կի­նո­կենտ­րո­նի աշ­խա­տա­կից­նե­րի, ճշ­մար­տու­թյու­նը նրանց հետ բարձ­րա­ձայ­նող կի­նո­ռե­ժի­սոր­նե­րի ար­դա­րա­ցի բո­ղո­քի դեմ վեց տաս­նյակ կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րով (էն էլ հարց է՝ կի­նո­գոր­ծիչ­նե­րով, թե կի­նո­խո­պան­չի­նե­րով) քո պար­սա­ված ա­տյա­նին ու ա­տյան­նե­րին դի­մե­լը մե՞ջ։
ՈՒ­րիշ հատ­ված էլ վկա­յա­կո­չե՞մ, որ­տեղ ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կի պատ­ճա­ռը տես­նե­լով կադ­րա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան, պե­տա­կան մտա­ծո­ղու­թյան բա­ցա­կա­յու­թյան, դեկ­լա­րա­տիվ, սու­տի բա­ներ ա­նե­լու, բյու­րոկ­րա­տիզ­մի մեջ՝ օ­րի­նակ­ներ ես բե­րում Նա­զե­նի Ղա­րի­բյա­նի ան­գոր­ծու­թյու­նից, Լի­լիթ Մա­կուն­ցից, իսկ նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի մա­սին առ­հա­սա­րակ այն կար­ծի­քին ես, որ նրան «ընդ­հան­րա­պես մշա­կույ­թը չի հե­տաք­րք­րում»։
Ի՞նչ ա­նել։ Այս տո­ղե­րի տա՞կ էլ դնել հղումն այն, որ հայտ­նի նա­մա­կում նաև քո ստո­րագ­րու­թյունն է։ Ա­վաղ, մեկ ըն­տա­նի­քին բա­ժին հա­սած ե­րեք ստո­րագ­րու­թյամբ, մինչ­դեռ ան­գամ կի­նո­միու­թյան նա­խա­գահն ի­րեն այդ­պի­սի շռայ­լու­թյուն թույլ չի տվել։ Նա միայն ֆի­նան­սա­կան բաշ­խում­նե­րի վրա է ըն­տա­նի­քով գրո­հում։
ՆԱ­ՄԱ­ԿՈՒՄ ԳՈ­ՆԵ ԼՂՈԶ­ՎԱԾ ԲԱ­ՆԵՐ ԿԱՆ
Եվ այ­նուա­մե­նայ­նիվ շատ խոր­հր­դան­շա­կան է մար­տի 24-ի հար­ցազ­րույցդ, որն ամ­բող­ջո­վին բևե­ռաց­ված տե­սակն է 2020 թվի փետր­վա­րի 15-ի հար­ցազ­րույ­ցիդ։ Հա­վաս­տեմ փաս­տով։ Խնդ­րեմ, քո ա­սածն է. «Բայց այս ի­րա­վի­ճա­կում չն­կա­տել դրա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք փոր­ձում է ա­նել կի­նո­կենտ­րո­նը, չի կա­րե­լի»։
Ցավն այն է, որ ու­զում եմ ամ­բող­ջո­վին հա­մա­միտ լի­նել քեզ հետ, սա­կայն ողջ նյու­թի մեջ փնտ­րե­ցի քո կող­մից դրա­կան փո­փո­խու­թյան գեթ մի հի­շա­տա­կում ու պատ­կե­րաց­նու՞մ ես՝ չգ­տա։ Գո­նե նա­մակ-պար­սա­վագ­րում ընդ­հա­նուր ձևա­կեր­պում­նե­րի տակ լղոզ­ված բա­ներ հի­շա­տակ­վում էին։
ԽԻՍՏ ՄԱՍ­ՆԱ­ԿԻՆ
Այս են­թա­վեր­նագ­րի տակ դր­վածն ա­ռա­ջին հա­յաց­քից ընդ­հա­նուր տեքս­տից դուրս է մնում, սա­կայն ըն­դա­մե­նը ա­ռա­ջին հա­յաց­քից։ Ի­րա­կա­նում այն լավ էլ խոր­քա­յին երևույթ­ներ է մատ­նան­շում, դրա հա­մար էլ նպա­տա­կա­հար­մար գտանք անդ­րա­դառ­նալ։
Հար­ցազ­րույ­ցում ա­սում ես. «Ա­յո, ինձ էլ հեշտ կլի­ներ, ե­թե եղ­բայրս կամ հայրս այդ­տեղ նս­տած լի­նեին ու ա­նընդ­հատ ֆիլմ տա­յին»։
Այն, որ սույ­նով կի­նո­կենտ­րո­նում ար­մա­տա­ցած բար­քերն ես ցու­ցա­նում, ինք­նին հաս­կա­նա­լի է, սա­կայն ա­սածդ աչ­քիս ոնց որ թե չա­փից ա­վե­լի հաս­ցեա­կան է հն­չում։ Կի­նո­նա­խագ­ծե­րին տր­ված ֆի­նան­սա­կան վեր­ջին ա­ջակ­ցու­թյու­նում հա­րյուր­տո­կո­սա­նոց ար­դյունք է գրան­ցել կի­նո­միու­թյան նա­խա­գահ Հ. Խա­չատ­րյա­նի ըն­տա­նե­կան կա­պա­լը։ Շ. Միր­զա­խա­նյա­նին իր պաշտ­պա­նու­թյան տակ ա­ռած այս պա­պա­յին ու յուր որ­դի­նե­րին պա­տա­հա­բար հո չի՞ ուղղ­ված ակ­նարկդ։ Երևի այս փաս­տը նկա­տի ու­նե­նա­լով ես նաև հետ­քայլ ա­նում՝ ա­սե­լով. «Մենք պետք է կա­րո­ղա­նանք այս ա­մե­նի հետ հա­մա­կերպ­վել»։
Ի՞նչ ա­սեմ՝ ընտ­րու­թյու­նը քոնն է։
Ողջ լերուք։
Մար­տին ՀՈՒ­ՐԻ­ԽԱՆ­ՅԱ­Ն

Դիտվել է՝ 7379

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ