Նոր տարվան բան չմնաց՝ մի քանի օրից՝ ձմեռնամուտ, մի քիչ ուշ՝ ձմեռային արևադարձ, հետո՝ բաստուրմա-բուդ-բլինչիկ, միկադո ու պոնչիկ, պաչիկ-մաչիկ, ու հին տարին չիք...
Եթե Պարոնյանը ողջ լիներ այսօր, թերևս չէր շտապի թատրոն։ Թատրոնը դուրս է եկել դահլիճներից։ Նա պարզապես կապ կհաստատեր համացանցում։
Բավական էր մի փոքր հետեւեր Ազգային ժողովի ուղիղ եթերին կամ բացեր պատահական մի վերլուծաբանի յութուբյան ալիքը, ու նոր «Պաղտասար աղբար»-ն արդեն պատրաստ էր...
Էս ինչ զուլում երևույթ է արհեստական բանականությունը. բերանդ դեռ չբացած՝ պատասխանը դնում է բուռդ. աչքերդ բացում՝ նույնիսկ իրական հասցեական մարդկանց ու երևույթների, մոտիկ շրջանակի և աշխարհի՝ քեզ հետ վերաբերմունքի վրա, ասում ավելին, քան նույնիսկ ուզում ես լսել...
Նա չէր խոսում բարձր։ Նրա հայացքում բառերն արդեն ասված էին։
Նա երբեմն ուղղակի կանգնում էր՝ մի պահ շնչում գետի պես, ու թվում էր՝ դարերն են անցնում նրա աչքերի միջով...
ՈՒկրաինական պատերազմի ելքը սկզբունքային նշանակություն ունի աշխարհի ապագայի համար։
Որ աշխարհի բոլոր գործերը կառավարվում են ուժային սկզբունքներով, կասկածի ենթակա չէ, որում կարելի է համոզվել միջազգային հարաբերությունների ոլորտում ամեն օրվա նորությունները կարդալով ու դրանց ներքին իմաստը հասկանալով։
Եվ եթե ուժային աշխարհում հակամարտ կողմերից մեկը բոլոր միջոցներով ձգտում է ընթացիկ պատերազմական գործողությունների դադարեցման, ապա դա նշանակում է, որ դրանք շարունակելը նա համարում է համարժեք իր պարտությանը...