Իրանի պաշտպանության նախարար, բրիգադի գեներալ Ազիզ Նասիրզադեն կիրակի օրը նախազգուշացրել է, որ ամերիկացիները չեն կարող սպառնալ Իրանին, քանի որ ամբողջ տարածաշրջանում նրանց բազաները գտնվում են Իրանի նշանառության տակ։ «Մենք թշնամի չենք մեր հարևան երկրներին, նրանք մեր եղբայրներն են, բայց նրանց տարածքում գտնվող ամերիկյան բազաները կդառնան մեր թիրախները», - շեշտել է Նասիրզադեն։               
 

«Այս­պի­սի հա­կա­հայ­կա­կան, Աստ­ծուն ոչ հա­ճո գոր­ծու­նեու­թ­յու­նը շատ վատ հետևանք­ներ կու­նե­նա»

«Այս­պի­սի հա­կա­հայ­կա­կան, Աստ­ծուն ոչ հա­ճո գոր­ծու­նեու­թ­յու­նը շատ վատ հետևանք­ներ կու­նե­նա»
17.04.2020 | 00:31

Ճգ­նա­ժա­մա­յին ի­րա­վի­ճակ­նե­րում իշ­խա­նու­թյան հոգ­սը ոչ միայն խն­դիր­նե­րին լու­ծում­ներ գտ­նելն է, այլև մարդ­կանց հա­մախմ­բե­լը, միաս­նա­կա­նու­թյուն ու հա­մե­րաշ­խու­թյուն սեր­մա­նե­լը, որ­պես­զի ա­ռա­վել հեշտ լի­նի հա­մա­տեղ ջան­քե­րով հաղ­թա­հա­րել վտան­գը։ Սա­կայն այս ա­ռու­մով էլ մեր բախ­տը չի բե­րել։ Այս իշ­խա­նու­թյան հա­մար ոչ մի սահ­ման, պատ­նեշ չկա, այս ի­րա­վի­ճա­կում ոչ միայն պա­ռակ­տում­նե­րը շա­րու­նակ­վում են, այլև ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կով հար­ձակ­վում են պե­տա­կան հե­նա­սյու­նե­րից մե­կի վրա։ Ա­մե­նայն Հա­յոց կա­թո­ղի­կոս Գա­րե­գին Երկ­րոր­դի՝ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի խա­փան­ման մի­ջո­ցի փո­փո­խու­թյան մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյունն ա­լե­կո­ծել է իշ­խա­նա­կան­նե­րին։ Այս և այլ հար­ցե­րի շուրջ զրու­ցում ենք տե­ղե­կատ­վա­կան անվ­տան­գու­թյան փոր­ձա­գետ ՏԻԳ­ՐԱՆ ՔՈ­ՉԱ­ՐՅԱ­ՆԻ հետ։

-Ին­չու՞ Վե­հա­փա­ռի խոսքն ար­ժա­նա­ցավ իշ­խա­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի բուռն քն­նա­դա­տու­թյա­նը, ին­չու՞ կա­թո­ղի­կո­սի հան­դեպ այս­պի­սի ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան ա­լիք ե­ղավ։
-Զար­մա­նա­լու ո­չինչ չկա։ Վեր­ջին եր­կու տար­վա ըն­թաց­քում պարզ երևում է իշ­խա­նու­թյան, հատ­կա­պես դրա մի մա­սի վե­րա­բեր­մուն­քը ոչ միայն Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու, այլև այն պե­տա­կան, ազ­գա­յին ինս­տի­տուտ­նե­րի հան­դեպ, ո­րոնք հայ­կա­կա­նու­թյան ի­դեն­տի­ֆի­կա­տոր­ներ են։ Գրոհ են կազ­մա­կերպ­ում այս բո­լոր ուղ­ղու­թյուն­նե­րով։ Իսկ ե­կե­ղե­ցու հան­դեպ ան­բա­րյա­ցա­կա­մու­թյու­նը վառ ար­տա­հայտ­վեց 2018-ի օ­գոս­տո­սին, երբ կա­թո­ղի­կո­սի վրա հար­ձա­կում տե­ղի ու­նե­ցավ։ Այս ա­մե­նը պե­տա­կան ա­պա­րա­տի հան­դեպ տհաճ տպա­վո­րու­թյուն է թող­նում։ Սա հեր­թա­կան պատր­վակն էր, երբ կա­թո­ղի­կո­սը խո­սեց Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի խա­փան­ման մի­ջո­ցի փո­փո­խու­թյան մա­սին, որ­պես­զի նո­րից հար­ձակ­վեն Մայր ա­թո­ռի վրա։ Բա­ցի սրա­նից նաև տե­սանք, որ 10 տար­վա վա­ղե­մու­թյան քրեա­կան գործ է հա­րուց­ված Նա­վա­սարդ Կճո­յա­նի դեմ։ Իշ­խա­նու­թյան մեջ սո­ղոս­կել են բազ­մա­թիվ ա­ղան­դա­վո­րա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ո­րոնց մի մա­սը բարձր պաշ­տոն­նե­րի է նս­տած, ա­ղան­դա­վո­րա­կան խո­շոր կազ­մա­կեր­պու­թյուն­ներն օ­ժան­դա­կել են նաև ապ­րի­լյան հե­ղա­փո­խու­թյա­նը։ Զար­մա­նա­լի է միայն այն, որ այս իշ­խա­նու­թյու­նը պատ­մա­կան ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը հաշ­վի չի առ­նում։ Մենք տե­սել ենք, թե որ­տեղ են հայ­տն­վում Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու դեմ պատ­մու­թյան գր­քե­րում ար­դեն մո­ռաց­ված պայ­քա­րող­նե­րը։ Իսկ ե­կե­ղե­ցին գոր­ծել է ու միշտ գոր­ծե­լու է՝ իր շուրջը միա­վո­րե­լով հայ ժո­ղովր­դին։ Ինչ վե­րա­բե­րում է Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի վե­րա­բե­րյալ հայ­տա­րա­րու­թյա­նը, ինչ­պես ցու­լի վրա է ազ­դում կար­միր գույ­նը, այն­պես իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի և նրա հա­րա­կից լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի, մարդ­կանց, ֆեյ­քե­րի ֆաբ­րի­կա­յի վրա է ազ­դում Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նը, ա­մեն ա­ռիթ օգ­տա­գոր­ծում են նրա և նրան ա­ջակ­ցող­նե­րի վրա հար­ձա­կում­ներ գոր­ծե­լու հա­մար։ Հի­շենք, թե ինչ մեծ աղ­մուկ բարձ­րա­ցավ հան­րա­յին հայտ­նի դեմ­քե­րի նա­մա­կից հե­տո, ինչ հայ­հո­յանք­նե­րի տա­րափ էր, երբ Ար­ցա­խի եր­կու նա­խա­գահ­նե­րը դա­տա­րան ե­կան, ինչ տհաճ ար­տա­հայ­տու­թյուն­ներ էին հն­չում նրանց հաս­ցեին։ Երբ Ար­ցա­խի թե­մի ա­ռաջ­նորդ Պարգև Սր­բա­զանն էլ խո­սեց այս թե­մա­յից, կր­կին լու­տանք­ներ թափ­վե­ցին։ Այս ա­ռու­մով ա­մեն ինչ պարզ է. իշ­խա­նու­թյան հա­մար Քո­չա­րյա­նը թիվ մեկ թշ­նա­մին է և նրա հան­դեպ վա­խը ստի­պում է ա­վե­լի ու ա­վե­լի ցած­րա­նալ։
-Վե­հա­փա­ռի հաս­ցեին ԱԺ փոխ­խոս­նա­կի մա­կար­դա­կով ցի­նիկ ու հեգ­նա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը, վար­չա­պե­տի խոս­նա­կի հա­կա­դար­ձու­մը նշա­նա­կու՞մ են, որ պե­տա­կան մա­կար­դա­կով հա­կաե­կե­ղե­ցա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է տար­վում։
-Միան­շա­նակ։ Իշ­խա­նու­թյուն ստանձ­նե­լուց ան­մի­ջա­պես հե­տո Փա­շի­նյա­նի կա­ռա­վո­րու­թյու­նը ձեռ­նա­մուխ ե­ղավ կա­թո­ղի­կո­սին պե­տա­կան պահ­պա­նու­թյան ծա­ռա­յու­թյու­նից զր­կե­լու գոր­ծին։ Սա ա­ռա­ջին քայլն էր, ո­րին հետևեց «Նոր Հա­յաս­տան, նոր հայ­րա­պետ» շար­ժու­մը, երբ գրա­վե­ցին ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նը, իսկ ոս­տի­կա­նու­թյու­նը կար­ծես ցան­կու­թյուն չու­ներ նրանց այն­տե­ղից հա­նե­լու։ Իսկ այն պաշ­տո­նյա­նե­րի հան­դեպ, ո­րոնք հար­ձակ­վում են կա­թո­ղի­կո­սի վրա, խղ­ճա­հա­րու­թյան զգա­ցում ու­նեմ, ո­րով­հետև նրանց ա­նընդ­հատ ստի­պում են ստո­րա­նալ, ի­րենց մարդ­կա­յին ար­ժա­նա­պատ­վու­թյու­նը գետ­նով տալ, որ­պես­զի հա­ճո­յա­խո­սեն Փա­շի­նյա­նին և հան­կարծ չընկ­նեն նրա ան­բա­րյա­ցա­կա­մու­թյան ա­լի­քի տակ։ Սրա­նով է պայ­մա­նա­վոր­ված, որ նրանք ա­մեն ան­գամ ստիպ­ված են ա­վե­լի ցած­րո­րակ, ա­նար­ժա­նա­պա­տիվ հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ ա­նել, ա­վե­լի ու ա­վե­լի ընկ­ղմ­վե­լով այն ան­բա­րո­յա­կան ճահ­ճի մեջ, ո­րից եր­բեք դուրս չեն գա­լու։
-Սո­վո­րա­բար ճգ­նա­ժա­մա­յին ի­րա­վի­ճակ­նե­րում իշ­խա­նու­թյու­նը հա­մախ­մբ­ման, ոչ թե պա­ռակտ­ման քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է վա­րում։ Ին­չու՞ մե­զա­նում իշ­խա­նու­թյունն այդ գի­տակ­ցու­թյու­նը չու­նի և ան­գամ այս վի­ճա­կը հաշ­վի չեն առ­նում ու շա­րու­նա­կում են թի­րախ­ներ ո­րո­նել ու «տե­սա­կա­վո­րել» հան­րու­թյա­նը։
-Այ­սօր իշ­խա­նու­թյան ղե­կին ու­նենք մի անձ, ո­րը եր­բեք հա­մե­րաշ­խու­թյան ջա­տա­գով չի ե­ղել, իր և իր հոգևոր հոր՝ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի ողջ քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նու­թյու­նը ե­ղել է հա­սա­րա­կու­թյա­նը պա­ռակ­տե­լու ճա­նա­պար­հը, սև ու սպի­տա­կի բա­ժա­նե­լը, «ով մեզ հետ չէ, տա­կանք է» մտա­ծո­ղու­թյու­նը։ Ե­թե մար­դու էու­թյու­նը պա­ռակ­տիչ է, նրա­նից հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյուն, հա­մե­րաշ­խու­թյուն սպա­սել պետք չէ։ Միա­վո­րող գա­ղա­փար­նե­րը նրան­ցից կի­լո­մետ­րե­րով հե­ռու են, հա­մախմ­բում սպա­սե­լը՝ անհ­նար։ Ե­թե մար­դը ջունգ­լի­նե­րում է մե­ծա­նում, ինչ­քան էլ նրան հե­ռուս­տա­ցույ­ցի մա­սին բա­ցատ­րես, նա բան չի հաս­կա­նա։ Դրա հա­մար լևոն­տեր­պետ­րո­սյա­նա­կան ճյու­ղից երբևէ ազ­գա­յին հա­մե­րաշ­խու­թյուն սպա­սելն առն­վազն զա­վեշ­տա­լի է։
-Մինչ­դեռ Տեր-Պետ­րո­սյանն է դա­վա­ճան հա­մա­րում այն մարդ­կանց, ով­քեր այ­սօր հա­մար­ձակ­վում են քն­նա­դա­տել իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին։
-Ըստ Տեր-Պետ­րո­սյա­նի, իշ­խա­նու­թյու­նը մի անս­խա­լա­կան բան է, ո­րին չպետք է քն­նա­դա­տել։ Մար­դիկ, ո­րոնք ժա­մա­նա­կին նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին էլ չեն սա­տա­րել ու հի­մա գոր­ծո­ղին էլ են քն­նա­դա­տում, նրանք դա­վա­ճա՞ն են։ Այ­նինչ հայ ազ­գը շատ լավ գի­տի, թե ով է դա­վա­ճա­նը, ինչ է ցան­կա­ցել և ին­չի հա­մար է պաշ­տո­նից զրկ­վել։ Այդ խա­ղե­րը բա­րե­բախ­տա­բար 1998-ին ա­վարտ­վե­ցին, բայց, ցա­վոք, հո­գե­զա­վա­կը նույ­նը հի­մա շա­րու­նա­կում է։ Կո­րո­նա­վի­րու­սը Հա­յաս­տա­նի հա­մար բա­վա­կան մեծ խն­դիր­ներ է ա­ռա­ջաց­րել։ Ե­թե ժա­մա­նա­կին իշ­խա­նու­թյու­նը կա­րո­ղա­նում էր և հաց, և տե­սա­րան­ներ ա­պա­հո­վել էյ­ֆո­րիա­յի տակ հայ­տն­ված ժո­ղովր­դին, հի­մա հաց չկա, իսկ տե­սա­րան­ներն այլևս չեն լրաց­նում բա­ցե­րը։ Ե­կե­ղե­ցու հետ կապ­ված այս ողջ շոուն հաս­տա­տա­պես չի աշ­խա­տե­լու, ո­րով­հետև վեր­ջին օ­րե­րին Փա­շի­նյա­նի «լայ­վե­րի» մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րում նկա­տե­լի է բա­ցա­սա­կան մեծ ե­րանգ։ Հի­մա ժո­ղովր­դի ու­շադ­րու­թյու­նը փոր­ձում են շե­ղել, բայց չի ստաց­վե­լու։ Եր­կու տա­րի նույն ո­ճով ա­ռաջ են գնում, մար­դիկ ար­դեն կուշտ են և հս­տակ պա­տաս­խան­նե­րի են սպա­սում, իսկ իշ­խա­նու­թյունն էլ պա­տաս­խան չու­նի։ Ա­վե­լին, փոր­ձում են իբր ինչ-որ բան ա­նել, բայց սխա­լը սխա­լի հետևից են ա­նում։ Երբևէ որևէ մե­կը, ո­րը փոր­ձել է խա­չակ­րաց ար­շա­վանք ա­նել ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու դեմ, հա­ջո­ղու­թյան չի հա­սել։ Ցա­վում եմ, որ այս ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը մար­դիկ չեն հաս­կա­նում ու նույն սխալն են ա­նում։ Ողջ կա­ռա­վա­րու­թյա­նը խոր­հուրդ կտամ ոտ­քով Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րա­կից (ի­րենք սի­րում եմ նման բա­ներ) գնալ Էջ­միա­ծին, Մայր ա­թոռ, ծն­կա­չոք մտ­նել կա­թո­ղի­կո­սի մոտ, համ­բու­րել Ա­ջը, նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րել։ Ե­թե ա­պաշ­խա­րան­քը լի­նի ի­րա­կան, ի սր­տե, կա­թո­ղի­կո­սը կնե­րի։ Հա­կա­ռակ դեպ­քում այս­պի­սի հա­կա­հայ­կա­կան, Աստ­ծուն ոչ հա­ճո գոր­ծու­նեու­թյու­նը շատ վատ հետևանք­ներ կու­նե­նա։ Կյան­քը Եր­կիր մո­լո­րա­կի վրա չի ա­վարտ­վե­լու, նրանք երկ­նա­յին դա­տաս­տա­նի առջև էլ են կանգ­նե­լու։
-Ի՞նչ եք կար­ծում, այս ճգ­նա­ժա­մը վերջ տվե՞ց իշ­խա­նու­թյան պո­պու­լիզ­մին, այն էլ չի՞ աշ­խա­տե­լու։
-Ար­դեն չի աշ­խա­տում, հա­սա­րա­կու­թյան զգա­լի հատ­ված հիաս­թափ­ված է իշ­խա­նու­թյուն­նե­րից։ Այն, ինչ մինչ ըն­տր­վելն ա­սում էր Փա­շի­նյանն ու հի­մա է ա­սում, լրիվ հա­կա­ռակ բա­ներ են։ Ա­նընդ­հատ փոր­ձում է «հնե­րով» վա­խեց­նել, բայց դա էլ չի աշ­խա­տում այլևս։ Շա­տերն են հաս­կա­ցել, որ նախ­կին­նե­րին ուղղ­ված Փա­շի­նյա­նի քն­նա­դա­տու­թյու­նը ե­ղել է մտա­ցա­ծին, հո­րին­ված, ոչ ի­րա­կան։ Էյ­ֆո­րիան շատ ա­րագ տեմ­պե­րով վե­րա­նում է։ Այն ժո­ղո­վուր­դը, ո­րը Փա­շի­նյա­նին իշ­խա­նու­թյան էր բե­րել ու աստ­վա­ծաց­նում էր, դառ­նա­լու է նրա ա­մե­նա­մեծ քն­նա­դա­տը։ Իսկ իշ­խա­նու­թյունն ար­դեն կտր­վել է ի­րա­կա­նու­թյու­նից ու չի հաս­կա­նում ինչ է ա­նում։ Այս­քա­նով հան­դերձ կր­կին պա­ռակ­տել ժո­ղովր­դին ու հար­ձակ­վել պե­տա­կա­նու­թյան հիմ­նա­սյու­նե­րից մե­կի վրա, կա­րող է այս իշ­խա­նու­թյան հա­մար ճա­կա­տագ­րա­կան սխալ լի­նել։
-Ա­մե­նա­շա­տը քն­նարկ­վող պարգևավ­ճար­նե­րին անդ­րա­դառ­նա­լով, Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ա­սաց, որ հա­վա­տա­րիմ է մնում իր նախ­կի­նում ա­սած մտ­քին, որ պե­տա­կան ա­պա­րա­տում պետք է բարձր աշ­խա­տա­վար­ձեր ստա­նան, իսկ հա­կա­ռա­կը կլի­նի հետ­հե­ղա­փո­խու­թյուն։ Ա­սել է՝ հան­րու­թյու­նը պի­տի հա­մա­կերպ­վի՞, որ պաշ­տո­նյա­նե­րը պետք է բարձր պարգևատ­րում­ներ ստա­նան, իսկ ին­քը շա­րու­նա­կի նվա­զա­գույն աշ­խա­տա­վար­ձով ըն­տա­նիք պա­հել։
-Պարգևավ­ճար­նե­րի ինս­տի­տու­տը Փա­շի­նյանն օգ­տա­գոր­ծում է մի­միայն այն բա­նի հա­մար, որ շա­րու­նա­կի մարդ­կանց իր կող­քին պա­հել, որ­պես­զի իր ա­ռա­ջին իսկ հրա­հան­գով տար­բեր մարդ­կանց վրա հար­ձակ­վեն, հայ­հո­յեն, ինչ­պես ե­ղավ կա­թո­ղի­կո­սի, ինչ­պես է երկ­րորդ, եր­րորդ նա­խա­գահ­նե­րի դեպ­քում։ Այ­սինքն՝ ին­քը փո­ղով մարդ է պա­հում։ Պարգևավ­ճար­նե­րը միտ­ված են ո­րոշ զանգ­ված Փա­շի­նյա­նի կող­քին պա­հե­լուն։ Ե­թե դա էլ չլի­նի, Փա­շի­նյա­նի կող­քին կմ­նան 5-6 հո­գի, նույն այն մար­դիկ, ո­րոնք Գյում­րիից իր հետ քայ­լում էին։
-Այ­սօր կա­ռա­վա­րու­թյու­նը տն­տե­սու­թյան վերջ­նա­կան փլու­զու­մը կանգ­նեց­նե­լու լուրջ խն­դիր ու­նի։ Չնա­յած կո­րո­նա­վի­րու­սի պատ­ճա­ռով պայ­մա­նա­վոր­ված տն­տե­սա­կան վի­ճա­կը մեղ­մե­լու մի­ջո­ցա­ռում­ներն ա­վե­լաց­նում են, սա­կայն դրան­ցից դժ­գո­հող քա­ղա­քա­ցի­նե­րի քա­նա­կը չի նվա­զում, մար­դիկ ի­րենց այդ ծրագ­րե­րի շա­հա­ռու չեն տես­նում։ Հա­մա­լիր ծրագ­րե­րի խն­դի՞ր կա, ին­չու՞ է կի­սատ-պռատ տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն ի­րա­կա­նաց­վում։
-Փոր­ձում են ինչ-որ բա­ներ ա­նել, բայց դա էլ չի աշ­խա­տում։ Ըն­դա­մե­նը մի օ­րի­նակ. մի­ջո­ցա­ռում­նե­րից մե­կով 10 000 գա­զի և 5000 է­լեկտ­րաէ­ներ­գիա­յի ծախ­սի 50 տո­կո­սը կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պետք է փոխ­հա­տու­ցի, սա այն­քան զա­վեշ­տա­լի ու անգ­րա­գետ էր ձևա­կերպ­ված, որ ա­մե­նա­ցուրտ փետր­վա­րին այդ­քան քիչ գազ ու լույս վա­ռած քա­ղա­քա­ցի չէր լի­նե­լու։ Այս ա­ռու­մով քն­նա­դա­տու­թյունն ու ծաղ­րան­քը մեծ էր, դա հաշ­վի առ­նե­լով, հա­ջորդ օ­րը կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ո­րո­շեց շր­ջա­նա­կը մե­ծաց­նել, ո­րով­հետև դրա­նով ա­վե­լի շատ զայ­րաց­րին ժո­ղովր­դին։ Մյուս մի­ջո­ցա­ռում­ներն էլ ա­ռանձ­նա­պես չեն փայ­լում։ Հետևե­լով կա­ռա­վա­րու­թյան, Փա­շի­նյա­նի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րին, հաս­կա­նում եմ, որ շա­տե­րը չեն ընդգրկվել այդ ծրագ­րե­րում։ Չեմ կար­ծում, որ ոչ հա­մա­կարգ­ված այս­պի­սի մի­ջո­ցա­ռում­նե­րով կա­րող են ի­րա­վի­ճա­կը մեղ­մել։ Պի­տի հաշ­վի առ­նել նաև, որ վար­չա­պե­տի, ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րի, քա­ղա­վիա­ցիա­յի ղե­կա­վա­րի ի­րա­վի­ճա­կը սխալ գնա­հա­տե­լուց ու­նե­ցանք վի­րու­սի հետ կապ­ված շատ ա­վե­լի վատ ի­րա­վի­ճակ։ Ե­թե ժա­մա­նա­կին ա­վե­լի շուտ չե­ղարկ­վեին Ի­տա­լիա չվեր­թե­րը, ա­րագ ար­ձա­գան­քեին խնդ­րին, ամ­պա­գոռ­գոռ հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ չա­նեին (կո­րո­նա­վի­րուսն ում շունն է, սո­վո­րա­կան գրիպ է, վա­խե­նա­լու բան չկա, ե­րե­խա­նե­րիս դպ­րոց կու­ղար­կեմ), հան­րաք­վեն ա­մեն գնով անց­կաց­նե­լու մո­լուց­քը չլի­ներ, հա­վա­նա­կան էր, որ Էջ­միած­նի և ար­տադ­րա­մա­սի վա­րա­կի դեպ­քե­րը չէին լի­նի, ու ի­րա­վի­ճակն ա­վե­լի թեթև կլի­ներ։ Ե­թե ի­րենց թվում է, որ այս ա­մենն էլ է մո­ռաց­վե­լու, ի­րենք չա­րա­չար սխալ­վում են։ Հա­յաս­տա­նի այ­սօր­վա վի­ճա­կի ողջ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը Փա­շի­նյա­նի ու նրա իշ­խա­նու­թյան ու­սե­րին է։
-Այ­սօր էլ շա­րու­նակ­վում են հա­կա­սա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը, Փա­շի­նյա­նը մի բան է ա­սում, ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը՝ լրիվ հա­կա­ռա­կը։ Ի­րենց սխալ­նե­րից դաս չե՞ն քա­ղել։
-Փա­շի­նյանն այն­քան է տար­ված իր վար­կա­նի­շով, որ հի­մա շա­րու­նա­կում է խա­ղալ «լավ ու չար ոս­տի­կան» խա­ղը։ «Չա­րը» Թո­րո­սյանն է, ո­րը վատ բա­ներ է ա­սում, իսկ «լա­վը» Փա­շի­նյանն է, որն իբր դրա­կան բա­ներ է ա­սում ու փոր­ձում դրա վրա էլ միա­վոր­ներ հա­վա­քել։ Այս ի­րա­վի­ճա­կում էլ շա­րու­նա­կում են ի­րենց պո­պու­լիզ­մը։ Դրա հա­մար էլ ի­րա­կա­նու­թյան զգա­ցո­ղու­թյու­նը կորց­րել են, նրանք չեն հաս­կա­նում, թե ի­րենց շուրջն ինչ է կա­տար­վում։
-Ո­մանք պն­դում են, թե այս վի­րուսն ազ­դա­րա­րում է Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյան ա­վար­տը։ Դուք ի՞նչ եք կար­ծում, ի­րա­վի­ճա­կը հաղ­թա­հա­րե­լուց հե­տո ինչ­պի­սի հա­սա­րա­կու­թյուն և իշ­խա­նու­թյուն կու­նե­նանք։
-Դժ­վար է կան­խա­տե­սել, թե այս ա­մե­նը որ­քան կտևի։ Հա­սա­րա­կու­թյան սթա­փու­թյան մա­կար­դա­կը բա­վա­կան բարձ­րա­ցել է, բայց կփոր­ձեն է­լի պո­պու­լիզ­մով հա­սա­րա­կու­թյա­նը պա­հել։ Խն­դի­րը ոչ թե ներ­կա իշ­խա­նու­թյունն է կամ Փա­շի­նյա­նը, այլ հա­սա­րա­կու­թյան հա­սու­նու­թյու­նը։ Մար­դիկ պետք է այն­քան ի­մաստ­նա­նան, որ ա­պա­գա­յում որևէ պո­պու­լիստ չկա­րո­ղա­նա իշ­խա­նու­թյան ղե­կին հայ­տն­վել, այ­սինքն ժո­ղո­վուրդն ի սկզ­բա­նե պի­տի մեր­ժի նման մարդ­կանց։ Ա­վե­լի շատ պի­տի աշ­խա­տել հան­րու­թյան գի­տակ­ցու­թյու­նը մե­ծաց­նե­լու ուղ­ղու­թյամբ, որ որևէ պո­պու­լիստ իշ­խա­նու­թյու­նում հայ­տն­վե­լու որևէ հնա­րա­վո­րու­թյուն չու­նե­նա։
Զրույցը՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 9379

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ