«Պաշ­տո­նա­պես դի­մեք Ռու­սաս­տա­նին և ի­րա­վա­կան հիմք տվեք մի­ջամ­տե­լու ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թ­յուն­նե­րին»

Մեկ ամ­սից ա­վե­լի է ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը շա­րու­նակ­վում են, Ար­ցա­խի քա­ղաք­նե­րը մշ­տա­կան հրե­տա­կո­ծու­թյան տակ են։ Ե­րեկ այս ա­ռու­մով, ինչ­պես Ար­ցա­խի ՄԻՊ-ը նշեց, ա­մե­նաագ­րե­սիվ օրն էր։

«Հա­վա­նա­բար, սա այս պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քում Ստե­փա­նա­կեր­տում ա­մե­նաագ­րե­սիվ օրն է»,- իր թվի­թե­րյան է­ջում գրել էր Ար­տակ Բեգ­լա­րյա­նը։ Թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մը ոչ միայն Ար­ցա­խի խա­ղաղ բնա­կիչ­նե­րին սպա­նե­լու, այլև քա­ղաք­­ներն ու գյու­ղերն ա­վե­րակ դարձ­նե­լու խն­դիր է դրել։ ՈՒ այս ա­մե­նը կույր ու համր աշ­խար­հի աչ­քի առջև։ Ի վեր­ջո, ինչ­պե՞ս է հնա­րա­վոր կանգ­նեց­նել թուրք ե­նի­չե­րի­նե­րին, մեր դեմ կռ­վող ա­հա­բեկ­չա­կան պե­տու­թյուն­նե­րին. այս ու այլ հար­ցե­րի շուրջ զրու­ցում ենք ՀԴԿ ղե­կա­վար Ա­ՐԱՄ ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ։

-Ո՞վ կա­րող է կանգ­նեց­նել Թուր­քիա­յին, ին­չու՞ հա­մա­նա­խա­գա­հող եր­կր­նե­րը չեն կա­րո­ղա­նում հրա­դա­դար «պար­տադ­րել» Ադր­բե­ջա­նին։
-Վեր­ջին տա­րի­նե­րին հա­ճախ ենք անդ­րա­դար­ձել այն հար­ցին, որ այս ի­րա­վի­ճակն ան­խու­սա­փե­լի է։ Հի­շենք Չե­խո­վի հայտ­նի միտ­քը. «Ե­թե հրա­ցա­նը կախ­ված է պա­տից, պետք է ան­պայ­ման եր­րորդ ակ­տում կրա­կի»։ Թե ին­չու այս ի­րա­վի­ճա­կին հան­գե­ցինք, ա­ռայժմ մի կողմ թող­նենք։ Հրա­դա­դար հնա­րա­վոր չէ հաս­տա­տել, քա­նի որ մինչ այդ Թուր­քիան իր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի հան­դեպ ստու­գեց բո­լո­րի ար­ձա­գան­քը, տե­սավ, որ որևէ մե­կը բա­ցի «բլա-բլա» ա­նե­լուց, հոր­դոր­նե­րից, այլ բան իր դեմ չի ա­նե­լու, հաս­կա­ցավ, որ կա­րող է իր ազ­դե­ցու­թյան ո­լորտն ընդ­լայ­նել և գալ Ան­դր­կով­կաս, ի­րա­գոր­ծել իր գլ­խա­վոր նպա­տա­կը։ Այն է՝ թուր­քա­լե­զու պե­տու­թյուն­նե­րի միա­վո­րում, ին­չի մա­սին տա­րի­ներ շա­րու­նակ խո­սել եմ։ Նրանց ծրա­գի­րը դեռ ի­րա­կա­նաց­ված չէ, դրա հա­մար էլ պետք է պա­տե­րազ­մը շա­րու­նա­կել։ Այս պա­հին ԱՄՆ-ն է­լի հոր­դոր­նե­րով է բա­վա­րար­վում, Եվ­րո­պան ընդ­հան­րա­պես իմ­պո­տեն­տի կար­գա­վի­ճա­կում է, չի կա­րո­ղա­նում ան­գամ սե­փա­կան շա­հե­րը պաշտ­պա­նել, զբաղ­ված է ծայ­րա­հե­ղա­կան­նե­րի խն­դիր­նե­րով։ Մնում է միայն մեր դաշ­նա­կից Ռու­սաս­տա­նը։
-Նշե­ցիք, որ Թուր­քիան դեռ իր գերն­պա­տա­կին չի հա­սել, այ­սինքն այս պա­տե­րազ­մը եր­կա­րա՞տև է լի­նե­լու, թե՞ Էր­դո­ղա­նի ա­խոր­ժա­կը հնա­րա­վոր է զս­պել։
-Ե­թե մենք չգտ­նենք գործ­նա­կան ել­քե­րը, մի­ջոց­նե­րը, ո­րոնք կզս­պեն նրա ա­խոր­ժա­կը, ա­յո, նա շա­րու­նա­կե­լու է՝ թքած ու­նե­նա­լով այն զո­հե­րի վրա, որ Ադր­բե­ջա­նը տա­լիս է։ Նրանք բա­ցար­ձակ խն­դիր չեն տես­նում նաև, որ մեծ քա­նա­կու­թյամբ ժա­մա­նա­կա­կից զենք ու տեխ­նի­կա է ոչն­չաց­վում։ Ի­րենց գլ­խա­վոր նպա­տակն է ցա­մա­քա­յին կապ հաս­տա­տել Ադր­բե­ջա­նի հետ, Հա­յաս­տանն ամ­բող­ջո­վին մե­կու­սաց­նել, Ար­ցա­խը դար­ձնել փոքր կղ­զյակ, որն այլևս գո­յու­թյուն չի ու­նե­նա, և շա­րու­նա­կել ի­րենց ար­շա­վը դե­պի արևելք։
-Այ­սօր Թուր­քիա­յին կանգ­նեց­նե­լու միակ ի­րա­կան մե­խա­նիզմն ու­նի Ռու­սաս­տա­նը։ Ար­ցա­խում Ռու­սաս­տա­նը, հա­մե­նայն դեպս հրա­պա­րա­կավ, չի փոր­ձում մի­ջամ­տու­թյուն ցու­ցա­բե­րել։ Դրան զու­գա­հեռ տես­նում ենք, որ Սի­րիա­յում է հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ սկ­սել։ Հնա­րա­վո՞ր է, որ Թուր­քիա­յին կանգ­նեց­նե­լու հա­մար ՌԴ-ն սկ­սել է Սի­րիա­յից։
-Ա­յո, մա­սամբ այդ­պես է։ Բայց ին­չու է ՌԴ-ն Սի­րիա­յում կա­րո­ղա­նում նման գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նել։ Այն պարզ պատ­ճա­ռով, որ Սի­րիա­յի կա­ռա­վա­րու­թյու­նը՝ Ա­սա­դի գլ­խա­վո­րու­թյամբ պաշ­տո­նա­պես դի­մել է Ռու­սաս­տա­նին, ա­սե­լով, որ ա­հա­բե­կիչ­նե­րի դեմ պայ­քա­րում նրա կա­րիքն ու­նի։ Սա մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քի տե­սան­կյու­նից շատ կարևոր հան­գա­մանք է։ Այ­սինքն՝ պե­տու­թյու­նը պաշ­տո­նա­պես դի­մում է օգ­նու­թյան խնդ­րան­քով։ Իսկ ի՞նչ է ա­նում Հա­յաս­տա­նը։ Կռ­վե­լու ենք ու գնա­լու ենք «ցա­վոտ փոխ­զի­ջում­նե­րի»։ Հի­մա, պա­րոն վար­չա­պետ, կողմ­նո­րոշ­վեք, մարդ­կանց շփոթ­մուն­քի մեջ եք գցել։ Ե­թե հաղ­թե­լու ենք, ին­չու՞ ենք ցա­վա­լի փոխ­զի­ջում­նե­րի գնում, ե­թե չենք հաղ­թե­լու, ո՞վ է մեզ ի­րա­վունք տվել գնա­լու նման փոխ­զի­ջում­նե­րի, երբ հե­րո­սա­բար մեր բա­նա­կը կռիվ է տա­լիս տաս­նա­պա­տիկ, գու­ցե քսա­նա­պա­տիկ ա­վե­լի մեծ հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ ու­նե­ցող ո­սո­խի դեմ։ Մեր զին­ված ու­ժերն ի­րենց ա­ռաջ դր­ված ա­ռա­ջադ­րան­քը կա­տա­րում են ու դեռ մի բան էլ ա­վե­լի, մինչ­դեռ քա­ղա­քա­կան իշ­խա­նու­թյունն ա­նո­րոշ վի­ճակ է ստեղ­ծել։ Ե­թե մենք կա­րիք ու­նենք Ռու­սաս­տա­նի օգ­նու­թյան, միակ ճա­նա­պարհն այն է, որ դի­վա­նա­գի­տա­կան խո­ղո­վակ­նե­րով նախ պար­զենք, թե որ­քա­նով է հնա­րա­վոր դա, ե­թե պաշ­տո­նա­պես դի­մենք։ Իսկ պաշ­տո­նա­պե­սը չի նշա­նա­կում հար­ցազ­րույց­նե­րում պար­բե­րա­բար նշել, թե Ռու­սաս­տանն իր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը ճիշտ է ա­նում, և մենք կողմ­նա­կից ենք, որ­պես­զի այս­տեղ լի­նեն ռուս խա­ղա­ղա­պահ ու­ժե­րը։ Ե­թե դուք կա­րիք ու­նեք օգ­նու­թյան, այն էլ դաշ­նա­կից պե­տու­թյան կող­մից, ո­րի հետ ու­նեք պայ­մա­նա­գիր և ու­զում եք, որ նա իր պար­տա­վո­րու­թյուն­ներն ամ­բող­ջո­վին ի­րա­կա­նաց­նի, պետք է պաշ­տո­նա­պես դի­մել։
-Պա­րոն Սարգ­սյան, մի փոքր կման­րա­մաս­նե՞ք, թե ինչ­պես պետք է Հա­յաս­տա­նը դի­մի, դա ինչ ըն­թա­ցա­կարգ է են­թադ­րում այն պա­րա­գա­յում, որ ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներն Ար­ցա­խում են, ո­րի հետ Ռու­սաս­տա­նը ոչ մի պար­տա­վո­րու­թյուն չու­նի։
-Շատ պարզ ըն­թա­ցա­կարգ կա։ Կա­րող է այդ դի­մու­մը լի­նել վար­չա­պե­տի կամ խոր­հր­դա­րա­նի ա­նու­նից։ Դի­մու­մում պետք է հիմ­նա­վոր ներ­կա­յաց­վի, թե ին­չու են նման օգ­նու­թյուն պա­հան­ջում։ Իսկ պատ­ճա­ռը խիստ ակն­հայտ է. բո­լո­րը հաս­տա­տել են, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նում կան ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բա­վո­րում­ներ, ա­հա­բեկ­չու­թյան դեմ պայ­քա­րը մի­ջազ­գայ­նո­րեն հաս­տատ­ված ի­րա­վունք է, իսկ մի­ջամ­տու­թյունն էլ են­թադ­րում է հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ։ Սա Ռու­սաս­տա­նին ի­րա­վա­կան հիմք է տա­լիս մի­ջամ­տե­լու ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին։ Ե­թե պաշ­տո­նա­պես չեք դի­մում, բնա­կա­նա­բար ՌԴ-ն նման ի­րա­վունք ի­րեն չի վե­րա­պա­հի։ Ե­թե ան­գամ այս ա­մենն ի­րա­կա­նաց­վում է Ար­ցա­խում, ո­րի հետ պայ­մա­նա­գիր չու­նի ՌԴ-ն, միևնույն է, այդ տա­րած­քում կան ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բեր, ո­րոնք վա­ղը կա­րող են հայ­տն­վել և Հա­յաս­տա­նում, և Ռու­սաս­տա­նում։ Իսկ ե­թե մեր իշ­խա­նու­թյուն­ներն ըն­դա­մե­նը բա­վա­րար­վում են հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով, ան­շուշտ, դրանք ըն­դու­նե­լի տար­բե­րակ չեն։ Ա­վե­լին, քա­նիցս ռուս քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րը, փոր­ձա­գետ­նե­րը հոր­դո­րում են դի­մել Ռու­սաս­տա­նին կամ ՀԱՊԿ-ին։ Ա­ռա­ջին հեր­թին Ռու­սաս­տա­նին, քա­նի որ նրա հետ ու­նենք դաշ­նագ­րա­յին հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ, պայ­մա­նագ­րեր։
-Ին­չո՞վ է պայ­մա­նա­վոր­ված հայ­կա­կան կող­մի հա­պա­ղու­մը, ին­չի՞ն ենք մենք սպա­սում։
-Չեմ ցան­կա­նում այս պա­հին ա­վե­լորդ լար­վա­ծու­թյուն ա­ռա­ջաց­նել։ Ե­թե ճիշտ են գնա­հա­տել մեր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը և ա­սում են, թե ու­նեն հա­կա­քայ­լեր, հա­կա­հար­ված­ներ թշ­նա­մուն, ու­րեմն պի­տի ժո­ղովր­դին ա­սել, թե պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն են ստանձ­նել և այ­սինչ ժա­մա­նա­կում կի­րա­կա­նաց­նեն այդ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը։ Բայց կար­ծում եմ, ո­չինչ չի խան­գա­րում նաև դի­մել Ռու­սաս­տա­նին։ Ե­թե չեն դի­մում, ու­րեմն կա­րող եմ են­թադ­րել, որ կան ինչ-որ պայ­ման­ներ, որ ի­րենց հա­մար ըն­դու­նե­լի չեն, չեն ու­զում հա­վա­նա­բար ա­վե­լի կախ­ման մեջ լի­նել ՌԴ-ից։ Սա­կայն վի­ճակն այն­պի­սին է, որ այդ օգ­նու­թյան անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը միան­շա­նակ կա, քա­նի որ մենք միայն Ադր­բե­ջա­նի դեմ չենք կռ­վում, այլ Թուր­քիա­յի, Պա­կիս­տա­նի, ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բա­վո­րում­նե­րի։ Այս պա­րա­գա­յում միայն մեր ու­ժե­րի վրա հույս դնելն այն­քան էլ խե­լա­միտ չէ։ Պետք է մեր բա­րե­կամ­նե­րի հետ գնանք ու պայ­մա­նա­վոր­վենք, ա­ռա­վել ևս, որ դա նրանց շա­հե­րից էլ է բխում, ինչն ի­րենք բա­ցա­հայտ ա­սում են։
Ե­թե դուք հրա­ժար­վում եք պե­տա­կան պաշտ­պա­նու­թյան կո­մի­տե ստեղ­ծե­լուց, պի­տի հաս­կա­նաք, որ կան բազ­մա­թիվ այլ խն­դիր­ներ, ո­րոնք լուծ­ման կա­րիք ու­նեն։ Ե­թե այդ ա­մե­նի պա­տաս­խա­նատ­վու­թյունն ամ­բող­ջո­վին ձեր ու­սե­րին եք վերց­նում, պի­տի հս­տակ ձեր քայ­լե­րը ձևա­կեր­պեք ու հան­րու­թյա­նը ներ­կա­յաց­նեք։ Այս պա­հին խոս­քը միայն Ար­ցա­խի մա­սին չէ, այլ ողջ Հա­յաս­տա­նի և հա­յու­թյան ա­պա­գա­յի։
-Կա ձևա­կերպ­ված տե­սա­կետ, վար­չա­պետն ա­սում է, որ այս պա­հին դի­վա­նա­գի­տա­կան լու­ծում հար­ցը չու­նի, բո­լորս պի­տի գնանք ու կռ­վենք։ Սա բա­վա­րար չէ՞։
-Այս պա­հին, ա­յո, հար­ցը դի­վա­նա­գի­տա­կան լու­ծում չու­նի, քա­նի որ Ադր­բե­ջա­նի հետ խո­սելն ա­նի­մաստ է, ի­րենք ի­րենց թե­լադ­րող են հա­մա­րում և ա­ռա­վե­լա­գույն պա­հանջ­ներ են մեր ա­ռաջ դրել։ Բայց իմ նշած դի­վա­նա­գի­տա­կան ճա­նա­պարհ­ներն այլ են, այն է` են­թադ­րում են մեծ աշ­խա­տանք և ԱՄՆ-ի, և Ի­րա­նի, և Ռու­սաս­տա­նի, և Չի­նաս­տա­նի հետ, որ­պես­զի ստեղծ­վի լուրջ կոա­լի­ցիա Թուր­քիա­յի դեմ։ Սա այ­սօր­վա թիվ մեկ հրա­մա­յա­կանն է, ո­րը կկա­րո­ղա­նա զս­պել Թուր­քիա­յի ա­խոր­ժա­կը։
-Նա­խօ­րեին Թուր­քիա­յի նա­խա­գա­հը հայ­տա­րա­րեց, որ պատ­րաստ է Ռու­սաս­տա­նի հետ միա­սին լու­ծե­լու հա­կա­մար­տու­թյու­նը։ Սա ի­րա­տե­սա­կա՞ն է և ի՞նչ է են­թադ­րում։
-Սա Իդ­լի­բում կրած պար­տու­թյու­նից հե­տո ար­ված հայ­տա­րա­րու­թյուն է, երբ ռու­սա­կան ու­ժե­րը հար­ված հասց­րին գրո­հա­յին­նե­րին։ Ռու­սաս­տա­նը հաշ­վի չա­ռավ, որ այդ ճամ­բար­ներն ան­մի­ջա­պես Թուր­քիա­յի սահ­ման­նե­րի վրա են։ Հի­մա Էր­դո­ղա­նը փորձ է ա­նում այս ի­րա­վի­ճա­կից իր հա­մար ա­վե­լի դրա­կան ելք գտ­նել՝ Ռու­սաս­տա­նին ա­ռա­ջար­կե­լով միա­սին հար­ցը լու­ծել։ Մինչ­դեռ ՌԴ-ն վա­ղուց նշել է, որ Թուր­քիան չի կա­րող մաս­նակ­ցել այդ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին առն­վազն այն պատ­ճա­ռով, որ դրան Հա­յաս­տա­նը դեմ է։ Այս պա­հին պար­զա­պես անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն է, որ Ռու­սաս­տա­նին հնա­րա­վո­րու­թյուն տր­վի մաս­նակ­ցե­լու այս գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին։
-Ար­ցա­խի նա­խա­գահ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի նա­մա­կը ինչ-որ ա­ռու­մով չի՞ կա­րող դրա հա­մար հիմք լի­նել։
-Այն չի կա­րող պաշ­տո­նա­կան հա­մար­վել, Ար­ցա­խը չճա­նաչ­ված հան­րա­պե­տու­թյուն է, Ռու­սաս­տա­նի հետ չու­նի հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ։ Հա­յաս­տանն ու­նի պայ­մա­նա­գիր և ՀԱՊԿ-ի ան­դամ է։ Ի­րա­վի­ճակն ամ­բող­ջո­վին Հա­յաս­տա­նի պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան ո­լոր­տում է, այդ դի­մու­մը միայն Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը կա­րող են հղել։ Երկ­րոր­դեմ, մեր դեմ միայն Ադր­բե­ջա­նը չի կռ­վում, Թուր­քիան է կա­ռա­վա­րում բո­լոր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը, և Ադր­բե­ջա­նում, կա­րե­լի է ա­սել, իշ­խում է ոչ թե Ա­լիևը, այլ Էր­դո­ղա­նը, և այս պա­րա­գա­յում ձևաց­նել, թե միայ­նակ կա­րող ենք այդ հզոր տան­դե­մի և գրո­հա­յին­նե­րի դեմ կռ­վել, ան­հե­ռա­տե­սու­թյուն է ու սխալ քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն։ Ե­թե Ադր­բե­ջանն այս ա­մե­նի հա­մար իր դաշ­նակ­ցին է հրա­վի­րել, ին­չու՞ նույ­նը մենք չենք ա­նում։ Ե­թե կաս­կած­ներ ու­նեք, գնա­ցեք Մոսկ­վա, նս­տեք այն­տեղ այն­քան, մինչև այդ կաս­կած­նե­րը փա­րատ­վեն։ Ոչ մի բան ար­ժեք չու­նի, ե­թե մենք մեր ազ­գա­յին շա­հը չկա­րո­ղա­նանք պաշտ­պա­նել։ Ե­թե տես­նում եք, որ դուք չեք կա­րո­ղա­նում այս խն­դի­րը լու­ծել, գու­ցե կա­ռա­վար­ման ձևն իս­կա­պես կա­րե­լի է փո­խել՝ հրա­վի­րե­լով մարդ­կանց, ով­քեր փոր­ձա­ռու են, մաս­նա­գետ, ան­ցյալ ու­նեն, ան­ցել են ճա­նա­պարհ ու կա­րող են դր­սում ի­րենց աշ­խա­տան­քով օգ­տա­կար լի­նել։ Ին­չու՞ չէ, նաև հա­վա­քագ­րել մեր սփյուռ­քի ազ­դե­ցիկ ու­ժե­րը, ո­րոնք կա­րող են օգ­տա­կար լի­նել այս հար­ցում։
-Որ­պես ի­րա­վի­ճա­կի ելք, ԱԺՄ նա­խա­գահ Վազ­գեն Մա­նու­կյա­նը Փա­շի­նյա­նին ա­ռա­ջար­կեց հրա­ժա­րա­կան տալ։ Ի դեպ, ռու­սա­կան քա­ղա­քա­կան հա­ղոր­դում­նե­րում ևս պար­բե­րա­բար փոր­ձա­գետ­նե­րի կող­մից այդ միտքն է հն­չում։ Ի՞նչ եք կար­ծում, դա կա­րո՞ղ է այս պա­հին ճիշտ ելք լի­նել։
-Նախ ռու­սա­կան այդ հա­ղոր­դում­նե­րում հն­չող մտ­քե­րին պետք չէ այդ­քան լուրջ վե­րա­բեր­վել, այն­տեղ մար­դիկ են, ո­րոն­ցից շա­տե­րը քիչ են տե­ղյակ ի­րա­կան վի­ճա­կից, եր­բեմն ան­գամ աբ­սուրդ հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ են ա­նում։ Ինչ վե­րա­բե­րում է հրա­ժա­րա­կա­նին, դեռ 20 օր ա­ռաջ ես ա­ռա­ջար­կում էի ձևա­վո­րել պե­տա­կան պաշտ­պա­նու­թյան կո­մի­տե, ո­րը նոր­մալ երևույթ է, երբ կա­ռա­վա­րու­թյունն ու­նի հնա­րա­վո­րու­թյուն կո­մի­տեի ան­դամ­նե­րի հետ հան­գե­լու ո­րոշ­ման և նրանց նե­րուժն օգ­տա­գոր­ծե­լու նաև դր­սի հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում։
-Այս հայ­տա­րա­րու­թյու­նը սվի­ննե­րով ըն­դուն­վեց և ան­գամ հա­մար­վեց հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան, դա­վա­ճա­նա­կան ա­ռա­ջարկ։
-Նման կար­ծիք­նե­րը հի­մա­րու­թյուն են։ Կա­ռա­վա­րու­թյունն ինքն է ձևա­վո­րում այդ­պի­սի կո­մի­տե, և նրան կից է դա գոր­ծե­լու, իր ա­ռա­ջար­կած օ­րա­կար­գով։ Ին­չի՞ մա­սին է խոս­քը, դա միայն ցնոր­ված մարդ­կանց մտ­քի մոր­մոքն է։ Ինչ վե­րա­բե­րում է հրա­ժա­րա­կա­նին, ե­թե կա­ռա­վա­րու­թյու­նը հան­գում է այդ մտ­քին և հրա­ժա­րա­կան տա­լիս, այլ բան է։ Ան­կախ ա­մեն ին­չից, դա պի­տի ան­ցն­ցում ի­րա­կա­նաց­վի։ Իսկ ե­թե վար­չա­պե­տը և կա­ռա­վա­րու­թյու­նը հա­մա­րում են, որ կա­ռա­վա­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ ու­նեն, պի­տի այ­սօր ներ­կա­յաց­նեն գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը, ո­րոն­ցից մեկն էլ Ռու­սաս­տա­նին դի­մելն է։ Իսկ ա­մեն ա­ռա­ջար­կին հայ­հո­յան­քով պա­տաս­խա­նելն ա­նըն­դու­նե­լի է։
Ես պար­զա­պես ապ­շած եմ մեր հա­սա­րա­կու­թյան այն հատ­վա­ծի վե­րա­բեր­մուն­քից, որն ան­գամ մա­հա­ցած մար­դու հան­դեպ հար­գանք չու­նի։ Պարզ­վում է` կան այն­պի­սի մար­դիկ, ո­րոնք այն աս­տի­ճա­նի չա­րա­ցած են, որ մարդ­կա­յին կեր­պա­րը կորց­րել են։ Մա­հա­ցած մար­դու հետևից այս­պես խո­սե­լը, այդ­պի­սի ա­տե­լու­թյուն ու­նե­նա­լը զար­հու­րե­լի է։ Թշ­նա­մու նկատ­մամբ նման ա­տե­լու­թյուն ու­նե­ցեք։ Ինչ­պես կա­րե­լի է քո հայ­րե­նակ­ցի հան­դեպ, որն ըն­դա­մենն այլ տե­սա­կետ է հայտ­նում, ո­րը քեզ դուր չի գա­լիս, նման պահ­վածք դրսևո­րել։ Այս ծայ­րա­հե­ղու­թյու­նը որ­տե­ղի՞ց է։ Ին­չու՞ սա ար­դեն ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան խն­դիր չեք հա­մա­րում, ո­րով­հետև ե­թե կան նման մար­դիկ, նրան­ցով պի­տի ար­դեն այդ ծա­ռա­յու­թյու­նը զբաղ­վի։ Սա խայ­տա­ռա­կու­թյուն է։ Ին­չու՞ սա չեք կա­սեց­նում, սա պա­ռակ­տիչ գոր­ծո­ղու­թյուն է։ (Հի­շեց­նենք, որ օ­րերս մա­հա­ցել է ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան պե­տի նախ­կին տե­ղա­կալ Գուր­գեն Ե­ղիա­զա­րյա­նը, ո­րի մահ­վան մա­սին լու­րը ֆեյս­բու­քյան գար­շե­լի քն­նար­կում­նե­րի ա­ռիթ էր տվել-Ռ. Խ.)։

Զրույցը՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ