«Սանիտեկ» աղբահավաքային կոնցեռնը մայրաքաղաք Երևանում «ֆռֆռում» է եվրոպական փողկապն ագուցած պարանոցին, բայց հագնում է ասիական չարուխներ: Այլ կերպ ասած, աղբահավաքության եվրոպական նրբանկատ մշակույթն է փորձում ամրագրել հայ իրականության մեջ, բայց դա անում է ասիական բիրտ ոճով:
Վերջերս Երևանի Նոր Նորքի 2-րդ զանգվածի բնակիչ Վաղինակ Սրապիոնյանին հանդիպեցի: Նա գովազդային ընկերության հանգուցային ծառայող է, բայց սեփական ֆրանսիական փողկապը կապել էր աֆղանական հանգույցով, աչքերն էլ կարմրած էին, դեմքը՝ տառապած: Ամոթխած խոստովանեց, որ... աղբահանության զոհ է: Պարզվեց՝ առավոտ կանուխ, անգամ լուսաբացից առաջ, «Սանիտեկի» աղբահավաք մեքենաները մաքրազարդում են Երևանը, սակայն մետաղյա աղբամանները դղրդյունով են վերադարձնում ելման կետ՝ աղբը դատարկելուց հետո:
Շրջակա բնակչությունը քնից վեր է թռչում, հիշում է աղբահավաք-ռմբահարիչի յոթ պորտը և վերջ՝ քնահարամ եղած մարդու ամբողջ օրը փչացավ:
«Սանիտեկի» աղբահավաքները օրը ցերեկով անհամ աղմուկի շնորհանդեսներ են կազմակերպում Երևանի հատկապես կենտրոնական թաղամասերում, հաջողությամբ մրցակցելով «Երևան Ջուր» ընկերության դիտահորերի հետ, որոնք շարժակազմերի անիվների ամեն մի հպումն ազդարարում են թույլից չափավոր դմբդմբոցով: Միով բանիվ, հարգարժան աղբահավաքներ, ձեր հանրաշահ գործը կատարեք անաղմուկ՝ առանց ավելորդ գովազդի:
Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ