Շուրջ 5 տարի առաջ, Հայաստանի գյուղերից մեկում մահվան ելքով ավտովթար է եղել: Քրեական գործ, դատարան, օրինական ուժի մեջ մտած վճիռ: Մեղավորն առ այսօր պատիժ է կրում քրեակատարողական հիմնարկում` բանտարկյալ է: «Նաիրի Ինշուրանսը» դրա մասին լավ գիտի, սակայն ... 5 տարի անց ապահովագրական ընկերությունը որոշել է հետադարձ պահանջ ներկայացնել բանտարկյալին: Անհայտ է, թե ինչպես վերջինս, գտնվելով բանտում, պետք է վճարի «Նաիրի Ինշուրանսին»: Գիտակցելով դա, սկզբից ապահովագրական ընկերությունն «անհանգստացնում է» բանտարկյալի ազգականներին: Դե խեղճ, գյուղացի մարդիկ են, միգուցե` բանտարկյալի «պարտքի» համար պատասխանատվություն ստանձնեն: Զուգահեռ համագյուղացիներին են «իրար խառնում»: Դե, բարոյական ճնշում են գործադրում` «ամոթ է», «մի գյուղից ենք», «եթե չվճարեք, ապա ավտոմեքենայի սեփականատերը կվճարի» և այսպես շարունակ: Փոքր գյուղ է, բոլորը միմյանց ճանաչում են: Հենց դրանից է փորձում օգտվել «Նաիրի Ինշուրանսը»: Վերջինին միայն գումարն է անհրաժեշտ և միևնույն է, թե ով կտա այդ գումարը` բանտարկյա՞լը, ազգակա՞նը, հարևա՞նը, թե՞ կողքի գյուղի բնակիչը: Իսկ «վաղեմություն», «իրավական հասցեատեր», «քրեական գործի նյութեր», «բանտարկյալի կարգավիճակ», «իրավական ընթացակարգեր» և այլ հասկացությունների վերաբերյալ ապահովագրական ընկերությունուն ոնց-որ թե չեն լսել: Այսպես շարունակվելու դեպքում, մեծ է հավանականությունը, որ «Նաիրի Ինշուրանսն» «օրենքով գող» կարգվի: Եվ, դա տրամաբանական կլինի:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ