«Մանուկ Աբեղյան: Ի՞նչ էր մեզ համար նա. հայկական ավանդությունների մարմնացում, գիտնական` բառիս ամենախորին իմաստով, անվախ, աննախապաշար, անկեղծ, վառ հայրենասեր` լի հավատով հայ ժողովրդի լավագույն ապագայի հանդեպ, սկզբունքի մարդ` մեր ապառաժների պես կայուն, մտքի և կամքի, աշխատանքի և գործի հսկա, պատկառելի ուսուցիչ, սերունդների անձնվեր դաստիարակիչ:

Հիմա էլ Նիկոլը ուրիշ ավանտյուրա է սկսել, իբր ինքն էլ չէր հավատում, որ Ալիևը կհամաձայնի, բայց դե, «если блефуешь, блефуй до конца»:

Նիկոլի երեկվա հայտարարություններից պարզ դարձավ, որ հերթական անգամ բլեֆ էր անում, երբ ասում էր՝ «հենց հիմա պատրաստ եմ ստորագրությունս դնել համաձայնագրի տեքստի տակ»։ Ավելի ուշ, արդեն քմծիծաղով ընդգծում էր, թե «ես ուղղակի այդ կերպ վերահաստատում էի իմ պատրաստակամությունը՝ գործընթացն ավարտական փուլ հասցնելու նպատակով»...

Հայաստանը դատապարտված է դառնալ ուժեղ պետություն։ Ուժեղ պետություն կոնցեպտն առաջին հերթին ենթադրում է պայքարունակ պետություն, որովհետև ուժը պայքարի հետ է ծնվում, հակառակը դեռ չի հանդիպել։

Իմ գրառումը կապված 13-րդ դարում կառուցված Սանահինի կամուրջի հետ մեծ արձագանք է գտել օգտատերերի շրջանում։ Սակայն ըստ ինձ հասած լուրերի, պատկան «մասնագետները» հայտարարել են, թե ոչ մի վտանգ չի սպառնում կամրջին։ Այդ իսկ պատճառով ճարտարապետական ոչ մի ձեռնարկ չի արվել եղած փլվածքը վերացնելու համար։ Դա այն դեպքում, որ կամուրջի աջակողմյան պատը զգալիորեն տուժել է` կամարի տակ առաջ բերելով նկատելիորեն մեծ խոռոչ։

Բարդ և ճակատագրական նշանակություն ունեցող բաների մեջ պարզ միջոցներով խորանալը կամ խորանալու իմիտացիան իրենց մեջ պարունակում են շատ լուրջ գոյաբանական վտանգներ։

Զարմանալի է, թե մարդիկ որչափ համառությամբ են ֆիքսվում անցյալի կամ իրենց չունեցածի վրա: Դա տառապելու գլխավոր նախապայմանն է: Մտքում բազում ու բազում անգամներ քննելով անցյալը, թույլ տված «սխալները», մարդիկ ջլատում, ուժասպառ են անում իրենց՝ հաճախ ֆիզիկապես էլ հվանդանալով: Ինչքան անիմաստ ու անպտուղ բան է անցյալի համար վշտանալը՝ փոխանակ ներկայով զբաղվելու: Ո՞նց կարելի է դարդոտվել մի բանի համար, որ այլևս փոխել չես կարող: Միայն ապագադ կարող ես կառուցել քո պատկերացումների համապատասխան, այն էլ՝ պիտի հստակ գծագիր ունենաս, թե ի՞նչ ես ուզում:

ՆԳ նախարարն այսօր ԱԺ-ում խուսափեց հստակ գնահատական հնչեցնել վերջին օրերին հանրային մեծ աժիոտաժ առաջացրած մի դեպքի, որը վերաբերվում էր արցախյան 2 պատերազմների մասնակից Տիգրան ՈՒլուբաբյանին ու, մասնավորապես, նրա հայտարարությանը` ոստիկանության Վանաձորի բաժնում իր նկատմամբ տեղի ունեցած խոշտանգումներին և արժանապատվությունը նսեմացնող այլ գործողություններին:

Որ անՏԵՐ մնացած Հայաստանն արդեն 7 տարի գտնվում է թուրք-ադրբեջանական տիրապետության տակ, և որ ՆՓ & ՔՊ контора-ն այդ տիրապետության իրականացնողն ու երաշխավորն է՝ վաղուց արդեն արձանագրված փաստ է: Այս փաստի հետ հաշվի չնստողները կամ մանկամիտ են կամ էլ անմեղսունակ… մեղմ ասած: Ադրբեջանի ազգային հերոսի կոչման իրական հավակնորդն ու իր թիմը այլևս բաց, ուղիղ տեքստով ասում են այն ամենը, ինչը պատրաստվում են անել:

Այսօր մի պահ բացվեց հայ-թուրքական սահմանը և հումանիտար օգնությամբ բեռնված բեռնատարները Հայաստանից ուղևորվեցին Սիրիա: