Օրվա մեջ մի քանի անգամ աչքովս ընկավ «անդառնալի կետ» (точка невозврата) արտահայտությունը: Գրում էին, թե մարտի 14-ը հենց այդ օրերից է, դա կապում էին լուսնի խավարման հետ և նման բաներ: Չգիտեմ, ոչ պատրաստվում եմ հերքել, ոչ էլ հաստատել այդ պնդումների հավաստիությունը: Դա իմ խելքի բանը չի:
Ընդամենը գիտեմ, որ «անդառնալի կետ» են ասում կրիտիկական այն հանգրվանին, որն անցնելուց հետո այլևս չես կարող վերադառնալ սկբնական վիճակին: Ասել է թե՝ կորցրեցիր մեկընդմիշտ, անիվը հետ չես շրջի: Եվ եթե դա այդպես է, ապա ես կարող եմ վերցնել օրացույցը և յուրաքանչյուր օրվա դիմաց մեծ-մեծ տառերով գրել՝ «Անդառնալի կետ»: Ո՞վ կարող է պնդել, թե ես կսխալվեմ, որովհետև նույնիսկ այն, ինչը դեռ կարելի է հետ բերել, չի լինելու առաջվանը: Իսկ եթե առաջվանը չէ, ուրեմն նրա ինչ-որ մի մասնիկ, կարևոր մի բաղադրիչ կամ գուցե թե ողջ էությունն արդեն հատել է «անդառնալի կետը»: Անվերադարձնելիի սահմանը:
Հովիկ Չարխչյան