Մայր լեռն ու արծիվը

Կապիտան Գնել Շահնազարյանի վկայություններից է.

2001 թվական, մարտի 5:

Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան տարեդարձի օրն էր: Սպարապետի հայրենի գյուղում այդ օրը բացվում էր նաև նրա անվան տուն թանգարանը: Հոծ բազմություն էր հավաքվել: Եկել էին Հայաստանի տարբեր կողմերից, արտերկրից:

Երբ բարձրախոսից հնչեց-տարածվեց սպարապետի ձայնը, ձայնագրություն իր ելույթներից, այդժամ, Բիբլիական լեռը պարուրող ամպից մի ծվեն պոկվեց ու եկավ, քարացավ, մնաց հավաքված բազմության ուղիղ գլխավերեւում: Եվ հանկարծ մարդիկ նկատեցին, որ ամպի ծվենը հզոր թևերով մի արծիվ է, որ հանդարտ, վեհորեն սկսեց սավառնել երկնքում: Հզոր թևերը բացել և առանց թափահարելու պտույտներ էր գործում:

Եվ երբ արարողակարգն ավարտվեց, բարձրաստիճան հյուրերն իրենց խոսքն ասացին, արծիվը նորից հանդարտ թևեց դեպի Մայր լեռը: Մարդիկ զարմացած ու ապշահար հայացքով ուղեկցում էին նրան, տարբեր մեկնություններ տալիս:

Եվ ես մտաբերեցի Ագաթանգեղոսի խոսքը, որ մեր հերոսները ծնվում են Բիբլիական Արարատ լեռան բարձունքներին:

Հավելում.

ճշմարիտ որ` նախախնամական ներկայության ազդու վկայություն է: Որ արծիվը նախախնամական գործոն է, այդ գիտենք Եզեկիելի մարգարեությունից` մարդ, առյուծ, եզ և արծիվ: Իսկ Հիսուս Ավետարանում հայտնում է.

«ՈՒր մարմինն է, այնտեղ պիտի հավաքվեն արծիվները»:

Գնելի այս ընտիր վկայությունն այն համոզումն է առաջացնում, որ նախախնամական հայտնություն է եղել արծվի տեսքով՝ արժանավոր մարդու անվան արարողության պատվին: Որ նշանակում է նաև թե` սպարապետն Աստծու սիրելիներից էր:

Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ

«Արցախյան վկայություններ»

Մեկնաբանություններ