OSTKRAFT. Ապակայունացման նոր նպատակներ՝ Բելառուս և Ղազախստան

OSTKRAFT վերլուծական կենտրոնը ներկայացրել է փորձագետների տեղեկատվական-վերլուծական զեկույցը «Հետխորհրդային տարածք. Ազգային նույնականության հակառուսական մոդելի սպառումը» թեմայով: Զեկույցը նշում է, որ «Վերջին 10 տարիներին քաղաքական կամ տնտեսական իրավիճակը պայթեցնելու փորձեր եղել են ԱՊՀ բոլոր երկրներում: Առավել լուրջ փորձերը եղել են Բելառուսում, Ղազախստանում, Հայաստանում, Տաջիկստանում, Ղրղզստանում, Ուկրաինայում»: 1990 -2015-ին նախկին ԽՍՀՄ-ի տարածքում 14 խոշոր ռազմական կոնֆլիկտներ են եղել միջէթնիկ հողի վրա, որոշ դեպքերում, ինչպես 1992-ին Մերձդնեստրում կամ 1994−1996-ի առաջին չեչենական պատերազմը, ունեցել են «ռուսներին» դիմակայության բնույթ: Բայց հիմնականում ռուսական սահմաններին պատերազմները գերազանցապես քաղաքացիական են եղել: Տիպական օրինակները՝ քաղաքացիական պատերազմները Տաջիկստանում 1992−1997-ին, Վրաստանում՝ 1991−1993-ին, Բատկենյան իրադարձությունները Ղրղզստանում ու Ուզբեկստանում 1999-ին:
2006-ից դիտարկվում է Արևմուտքի բացահայտ ձգտումը ապասառեցնել բոլոր հին կոնֆլիկտները և անցնել բաց ռազմական փուլի՝ զինված կոնֆլիկտը Վրաստանի հետ Հարավային Օսեթիայում 2008-ի օգոստոսին, Եվրամայդանը Ուկրաինայում (2013-ից մինչև հիմա), իրավիճակը սրելու փորձը Մերձդնեստրում և կռիվների բռնկումը Լեռնային Ղարաբաղում, հասարակական-քաղաքական ապակայունացման բացահայտ ուրվագծվող գործընթացները Բելառուսում ու Ղազախստանում:
REGNUM

Հ.Գ. Իհարկե, արժեր ողջ զեկույցը կարդալ տարօրինակ թեմայով՝ «Հետխորհրդային տարածք. Ազգային նույնականության հակառուսական մոդելի սպառումը»: Զեկույցի անվանումն իսկ հուշում է, որ հետխորհրդային տարածքը դիտարկվում է նախկին ԽՍՀՄ-ի պրիզմայով, կարծես, նոր պետություններ չեն ձևավորվել, ՄԱԿ-ը նրանց չի ճանաչել և բոլոր հանրապետությունները շարունակում են մնալ Մոսկվայի շրջագծում, որտեղ ուսումնասիրվում է, թե ինչպես է սպառվում նույնականության հակառուսակն մոդելը: Ուրիշ ոչ մի խնդիր այդ պետությունները չունեն՝ պիտի հակառուսական լինեն, կամ ռուսամետ: Կրեմլն այդպես էլ չսովորեց գործընկերային հարաբերություններ ունենալ հարևանների հետ կամ այն պետությունների, որ մի ժամանակ կոչվել են ԽՍ հանրապետություններ: Բայց դա հարցի մի կողմն է: Հետաքրքիր է, թե OSTKRAFT-ի վերլուծաբանները «վերջին 10 տարիներին՛՛ քաղաքական կամ տնտեսական իրավիճակը պայթեցնելու լուրջ փորձ Հայաստանում ե՞րբ են տեսել կոնկրետ: Բայց առավել կարևորը երրորդ հարցն է՝ եթե իրոք 2006-ից Արևմուտքի ձգտում է ապասառեցնել բոլոր հին կոնֆլիկտները և անցնել բաց ռազմական փուլի, այդ փուլն ինչու է տաս տարի ձգվում, թե՞ OSTKRAFT-ի վերլուծաբանները պարզապես շփոթել են՝ Ռուսաստանի փոխարեն Արևմուտք են գրել: Համենայն դեպս, Լեռնային Ղարաբաղի դեպքում այդպես է: Իդեպ, OSTKRAFT-ը REGNUM-ի վերլուծական կենտրոնն է:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ