Օրերս գրողի ծոցը գնաց նախընթաց 20-րդ դարի և 21-րդ դարի անցած 17 տարիների հրեշներից մեկը՝ «ոմն» Դևիդ Ռոկֆելլեր-միջնեկը: ԱՄՆ-ի, գուցե և ամբողջ մոլորակի ամենահարուստ միլիարդատերերից ամենաավագը:

Երեկ ողջ օրը իրար հաջորդում էին միջազգային ու տեղական դիտորդների, ընտրությունների անցողիկ շեմը չհաղթահարած քաղաքական ուժերի հայտարարությունները։

Փաստորեն՝ ապրիլի 2-ին կյանքը, իրոք, չավարտվեց՝ անձրև եկավ, տեղ-տեղ կարկուտ ու ձյուն, արև էլ կար, ընտրություն էլ եղավ: Անկախ Հայաստանի 7-րդ խորհրդարանն ընտրվեց, 6-րդ Ազգային ժողովը: Յոթի վրա վերադարձանք առաջինին՝ խորհրդարանական կառավարմանը: Քառորդ դար և դարձ ի շրջանս:

2017-ի ապրիլի 2-ի ԱԺ ընտրությունների արդյունքներն ու հետևանքները գնահատելիս կանխատեսելի և անցանկալի հետևանք է իրավագիտակցության խորհրդային մտածելակերպի գերակայությունը՝ ընտրողը չի դարձել սուբյեկտ՝ նա շարունակում է իր գերակշիռ մեծամասնության մեջ օբյեկտ մնալ՝ ենթակա ֆինանսական ագրեսիայի՝ մավրն ավարտեց իր գործը՝ ընտրեց, ու մավրը հեռանում է՝ մնալու բողոքական ընտրազանգված, որ ոչինչ չի անում իրավիճակ փոխելու համար:

Ժամը 19-ի դրությամբ՝ ընտրախախտումները՝ էլեկտրաէներգիայի անջատումներ, գրանցող սարքի խափանումներ, մատնահետքերի դրոշմման դժվարություններ, բաց քվեարկություններ, նոր տպված անձնագրերով քվեարկություններ, փողաբաժանում, կրկնաքվեարկության փորձեր, լրացուցիչ տեսախցիկներ, որ արձանագրում են քվեարկության պահը, չօգտագործված քվեաթերթիկները դուրս բերելու հրահանգներ, ընտրատեղամաս քաղաքացիների խմբակային տեղափոխություններ, քվեաթերթիկների հերթականության խախտումներ, անհասկանալի անձանց կուտակումներ, քվեարկության ուղղորդումներ, ընտրողին օգնելու կարգի խախտումներ, կողմնակի անձանց ներկայություն ընտրատեղամասերում, ծրարներում գունավոր թելերի հավելում, անձը հաստատող փաստաթղթի և գրանցման սարքի տվյալների անհամաձայնություն, դիտորդների և վստահված անձանց իրավունքների խախտում, քարոզչություն ընտրատեղամասում, այլ անձի ստորագրության առկայություն ընտրողի անվան դիմաց… Ցանկը լրիվ չէ:

Ինչքան ուզում ես կառավարման համակարգ ու ԸՕ բարեփոխիր, տեղամասերը լցրու նորագույն սարքավորումներով, ընտրության որակը դրանից չի բարելավվում: Հիմա պարզապես տարբեր խախտումներն արվում են «տեխնոլոգիապես փաթեթավորված»:

Լեռնային Ղարաբաղում քառօրյա պատերազմի տարելիցը գուցե պատահաբար, բայց համընկավ ԱՄՆ պետքարտուղար Ռեքս Թիլերսոնի հայտարարության հետ՝ Բրյուսելում ՆԱՏՕ-ՈՒկրաինա հանձնաժողովի նիստում: Նա դատապարտեց Մոսկվային՝ «շարունակվող մարտական գործողությունների» և ՈՒկրաինայի «օկուպացիայի» համար:

Մարտի վերջին Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Թերեզա Մեյը սկսեց բրեկզիտը՝ ԵՄ-ից Մեծ Բրիտանիայի դուրս գալու պաշտոնական գործընթացը, որի կարգը սահմանված է Լիսաբոնի պայմանագրի 50-րդ հոդվածով:

ԱՄՆ պետքարտուղար Ռեքս Թիլերսոնն առաջին այցն է կատարում Թուրքիա, որտեղ բանակցելու է երկրի բարձրագույն ղեկավարության հետ, նաև՝ նախագահ Ռեջեփ Թայիբ Էրդողանի: Ըստ ամենայնի՝ երկխոսությունը հեշտ չի լինելու, թեպետ ԱՄՆ-ն առաջվա նման Թուրքիան անվանում է «ՆԱՏՕ-ի առանցքային դաշնակից»:

Հայ հասարակության համար առեղծվածային մնաց այն հանգամանքը, թե ինչպես ստացվեց, որ բոլորիս աչքի առջև ԽՍՀՄ գիտատար արդյունաբերության կարևորագույն կենտրոններից մեկը համարվող Հայաստան երկիրը հայտնվեց այսպիսի թշվառ վիճակում: