Միայն հիմարները չեն հասկանում, որ ռեժիմը ՀԱԵ հետևից է ընկել, որովհետև դա ազգային է, դա հայկական է: Եվ մարդու ուղեղի մեջ չի տեղավորվում այս համատարած հիմարացած վիճակը...
Քաղաքական ասֆալտի վրա սթափ, իրատեսական, օբյեկտիվ քաղաքական ու գեոպոլիտիկ վերլուծություն չարեցիք, կազմակերպված թիմ չունեցաք, կամային մարդկանց հետ չաշխատեցիք, ինքնաքննադատ չեղաք 2026-ի ընտրություններին անգամ ձեր սեփական ձայներին տեր չեք կարողանալու լինել...
Երբ երկրի գերագույն գլխավոր ստախոսը եղբայր է կոչում հոգևորականներին, ներառյալ՝ Կաթողիկոսին, ում նա վիրավորել, հայհոյել, զրպարտել ու վատաբանել է ամենախուլիգան բառամթերով, նա ուղղակի ուզում է ասել, որ ինքը հենց Կայենն է, այն Կայենը, որ սպանեց իր եղբորը՝ Աբելին...
«Իրական Հայաստան» թեզի շրջանակներում, նախօրեին Նիկոլը կրկին հանդես է եկել իր սիրելի՝ «ինքնադասախոսությամբ» և հերթական անգամ հաստատել մանիպուլյատիվ ու տգետ լինելու փաստը...
Սուրբ Էջմիածին, Մայր աթոռ զենքով, դիմակով, բերետով ներխուժումը սրբապղծություն է։ Նա, դուք դա էլ արեցիք։ Ամոթ, պատիվ չունեք։ Անհավատ եք։ Զուրկ եք հայկականությունից...
Համաձայնեք, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի գործողությունների մեջ ինչ-որ մութ բան կա։
Ես 100%-ով վստահ եմ, որ Ալիևը թքած ունի զոհերի վրա էլ, միգրանտների իրավունքների վրա էլ...
Երբ 1995թ.-ին Գարեգին Ա Վեհափառը ձեռնադրում էր Վազգեն սարկավագ Գալստանյանին, Սբ. Հոգով առաջնորդվելով, նրան անվանակոչեց Բագրատ՝ 1930-ականների ռեպրեսիաների ժամանակ ՊԱԿ-ի բանտում նահատակված Բագրատ արքեպիսկոպոս Վարդազարյանի անունով։
Այսօր՝ Հայոց նորանկախ Հանրապետության պայմաններում, առաջին անգամ արքեպիսկոպոս են ձերբակալում...
Դու կարող ես բանտարկել քո բոլոր ընդդիմախոսներին ու քեզ դուչե զգալ:
Դու կարող ես մինչև վերջ խորացնել ժողովրդի անտարբերությունը, անելանելիությունն ու բարոյազրկել հանրությունը՝ քո ու շրջապատիդ բարոյազուրկ կերպարների ու խոսույթի պարտադրմամբ...
Ես, օրինակ, զարմանում եմ, որ ասում են՝ «հոգևորականը չպիտի զբաղվի քաղաքականությամբ...»: Չէ, լուրջ, էլի: Ինչո՞ւ չպիտի զբաղվի: Հատկապես, վարդապետները, եպիսկոպոսները, արքեպիսկոպոսները...
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...