Կրտսեր դպրոցական էի։ Իմ մի համադասարանցին նաև մեր հարևանն էր։Վատ սովորող էր։ Հայրը ամեն օր պատժում էր, երբեմն էլ' քոթակում։ Շքամուտքով մեկ համարյա ամեն օր լսելի էր էդ տղայի զայրացած հոր ձայնը։
Կայծակը գիշերային երկնքում ակնթարթային նեոնով վարարած գետ նկարեց՝ իր վտակներով։ Ամպերը ճարճատեցին՝ ասես երկինքը ճաքեց։ Կայծակն իր երկար էլեկտրական լեզվով խայթեց հսկա ժայռին...
Քարե այս դագաղը 35 հազարամյակի պատմություն ունի. Խորհրդային Հայաստանի հնագետների կողմից այն հայտնաբերվել ու Սիսիանի Քարադարան է բերվել Իշխանասարի փեշերին փռված Իշխանասար՝ ժամանակին մեծ գյուղաքաղաքի «Սյունի բերդ» գերեզմանատնից, որտեղ ապրել են հնաբնակ հայերը...
Երբ ծանր մտքերով նայում ես երկնքին, ու մտքերդ կշռաքարերի նման կախված են գլխավերևումդ, էդ ժամանակ երկինքն էնքան ցածր ա, որ թվում ա, թե հես ա կքսվի շենքերի տանիքներին։ Ասես փակ տարածության մեջ ես, օդը չի հերիքում, խեղդվում ես։
1932-1933 թվականների թատերաշրջանում Արմեն Գուլակյանի բեմադրությամբ խաղացինք նաև «Մակբեթը»: Գլխավոր դերը հերթով կատարում էին Հրաչյա Ներսիսյանը և Մկրտիչ Ջանանը, Լեդի Մակբեթը Արուս Ոսկանյանն էր: Ես Մակդուֆի դերակատարն էի:
Սա հայտնի Bayraktar TB-2 անօդաչու թռչող սարքն է։ 2020 թվականին հենց այս սարքը դարձավ մեր պարտության սիմվոլը և Ադրբեջանի հաղթանակի սիմվոլը: Այս սարքը Հայոց մեջ ձևավորեց և ամրապնդեց պարտության բարդույթը։
Այս սարքը Հայոց մեջ ներշնչվեց որպես անհաղթահարելի օդային հրեշ...